Πρώτα το σοκ και ο τρόμος – παρά το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου περίμενε ότι θα γινόταν το κακό. Κι έπειτα, η ειρωνεία – αυτό ήταν το όπλο του για να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη της προεδρίας Τραμπ. Κι ο Στίβεν Κινγκ γνωρίζει από εφιάλτες πολύ καλά: «Ο Τραμπ πρέπει να ξέρει ότι ο ΟΜΠΑΜΑ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ! ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΝΤΟΥΛΑΠΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΕΝΑ ΨΑΛΙΔΙ!» έγραψε στο Twitter τον περασμένο Μάρτιο με κεφαλαία γράμματα σχολιάζοντας την έφεση του Ντόναλντ Τραμπ στις θεωρίες συνωμοσίας.

Ο Τραμπ πάλι, που δεν έχει και καμία ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ και διακρίνεται για την ελάχιστη ανοχή του στην κριτική, δεν άντεξε τα tweets του είδους που έγραφε ο Στίβεν Κινγκ και τον μπλόκαρε στο Twitter. Ο συγγραφέας δεν άφησε την ενέργειά του ασχολίαστη: «Ο Ντόναλντ Τραμπ με μπλόκαρε. Κι εγώ του απαγορεύω να δει “To Αυτό” ή τον “Κύριο Μερσέντες”. Δεν υπάρχουν κλόουν για σένα Ντόναλντ».

Ο Κινγκ αναφέρεται στις τελευταίες από τις αναρίθμητες μεταφορές στην οθόνη των 54 μυθιστορημάτων του. Το «Αυτό» βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες οσονούπω (στην Ελλάδα θα προβληθεί στις 28 Σεπτεμβρίου). Ο «Κύριος Μερσέντες» είναι τηλεοπτική σειρά. Αλλά τα tweets δεν φτάνουν. Γιατί δεν γράφει ένα μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο τον Τραμπ; Και να είναι «Το Αυτό ΙΙ».

Φωτό: Εντάξει, σπούκι.  Αλλά με τον Τραμπ θα ήταν ακόμη πιο τρομακτικό. Πηγή: youtube

Ηταν αργά το απόγευμα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2011 όταν ο Νέιθαν Εντουαρντς, ένας νεαρός φωτογράφος από την Αυστραλία, σταμάτησε στα ερείπια των Δίδυμων Πύργων για να πάρει μια ανάσα από το βάρος του φωτογραφικού του εξοπλισμού. Ετσι όπως στάθηκε, σκονισμένος και εξαντλημένος, το βλέμμα του έπεσε σε μια φωτογραφία που βρισκόταν στο έδαφος.

Η φωτογραφία έδειχνε μια χαμογελαστή μητέρα να κρατάει το μωρό της. Κι ο Εντουαρντς, που τότε εργαζόταν για τη New York Post, φωτογράφισε την εικόνα και την έχωσε στην τσέπη του. Η φωτογραφία της φωτογραφίας δημοσιεύθηκε την επομένη. Αλλά δεν έπαψε ποτέ να κυνηγάει τον φωτογράφο σαν φάντασμα: ποια ήταν αυτή η γυναίκα; Είχε πέσει θύμα κι αυτή της τρομοκρατικής επίθεσης ή ήταν η γυναίκα κάποιου που είχε πεθάνει;

Αλλά κι εκείνη ήθελε να βρει τον άνθρωπο που είχε βρει την φωτογραφία της. Κι επιτέλους, έπειτα από 15 χρόνια, η γυναίκα και ο φωτογράφος εντόπισαν ο ένας τον άλλον.

Η Τζένιφερ Ρότσιλντ Ρόμπινσον, δικηγόρος στο επάγγελμα, θα έπρεπε να βρίσκεται εκείνη την ημέρα στο γραφείο της, στον 86^ο όροφο του Βόρειου Πύργου. Αλλά την τελευταία στιγμή μαζί με τον άνδρα της, τον Πολ, αποφάσισαν να παρατείνουν τις διακοπές τους. Η φωτογραφία ήταν στο γραφείο της και είχε τραβηχτεί την «ημέρα της οικογένειας», την ημέρα δηλαδή που η εταιρία ζήτησε από τους εργαζόμενούς της να πάνε στη δουλειά τους με τα παιδιά τους.

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου η Τζένιφερ και ο Πολ βρίσκονταν 400 χιλιόμετρα βορείως της Νέας Υόρκης, στο Κέιπ Κοντ. Είδε τους Δίδυμους Πύργους να καταρρέουν στην τηλεόραση του ξενοδοχείου της και κατέρρευσε και η ίδια. Στην επέτειο των 15 χρόνων από την επίθεση ο φωτογράφος αποφάσισε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια να την βρει. Κι αυτή τη φορά στάθηκε τυχερός: του έδωσε το όνομά της κάποιος από την «ομάδα υποστήριξης της 11^ης Σεπτεμβρίου» που την αναγνώρισε. Η επόμενη κίνηση του Εντουαρντ ήταν να πληκτρολογήσει το όνομά της στο Facebook. Η φωτογραφία της φωτογραφίας ήταν αναρτημένη στο προφίλ της.

«Όταν είδα το μήνυμά του έτρεξα κλαίγοντας στον άνδρα μου» δήλωσε στους Times η Τζένιφερ. «Και οι δυο ζούσαμε επί 15 χρόνια με την ίδια φωτογραφία στο μυαλό μας» είπε εκείνος πετώντας από το Σίδνεϊ στη Φλόριντα για να την συναντήσει.

Φωτό: Η φωτογραφία της Τζένιφερ με την κόρη της ανάμεσα στα ερείπια των Δίδυμων Πύργων Πηγή: The Times

Είναι μέσα Δεκεμβρίου 2016, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εκλεγεί εδώ κι ένα μήνα πρόεδρος των ΗΠΑ κι o  34χρονος Άντριου Φάινμπεργκ βρίσκεται στα γραφεία του ρωσικού πρακτορείου Sputnik στην Ουάσιγκτον, όπου πρόκειται σύντομα να προσληφθεί. Μια τελευταία ερώτηση, μόνο, από τον μελλοντικό διευθυντή του: «Τι θα κάνατε αν σας ζητούσαμε να γράψετε κάτι που δεν είναι αληθές;». Ο Φάινμπεργκ αιφνιδιάστηκε, όπως διηγείται ο ίδιος στο Politico. Aλλά έδωσε την απάντηση που θεώρησε αυτονόητη. «Θα έδινα την παραίτησή μου». Σε λίγες μέρες ανέλαβε το ρεπορτάζ του Λευκού Οίκου. Και μόλις πέντε μήνες αργότερα, θα έπαιρνε την απόλυσή του. Εύκολα μαντεύει κανείς γιατί.

Αλλά ας γυρίσουμε πίσω στον Δεκέμβριο, όταν ο Άντριου ξεκινάει την επαγγελματική σχέση του με το δίκτυο που εξαρτά την επιβίωσή του από το ρωσικό κράτος – αλλά μήπως και το BBC ή το Γαλλικό Πρακτορείο δεν επιβιώνουν χάρη στο δημόσιο χρήμα; Ουδέποτε έδωσαν οι δημοσιογράφοι τους δικαίωμα να τους κατηγορήσει κανείς ότι μεταφέρουν την γραμμή της Ντάουνιγκ Στριτ ή του Μεγάρου των Ηλυσίων. Πριν περάσει πολύς καιρός, όμως, ο Φάινμπεργκ συνειδητοποίησε ότι η αποστολή του Sputnik είναι να γράφει την ρωσική πλευρά κάθε είδησης – όπου ρωσική, για την ακρίβεια βλέπε την πλευρά του Κρεμλίνου.

Ειδικά, μάλιστα, στο θέμα της Κριμαίας (που προσάρτησαν οι ρωσικές δυνάμεις το 2014), «απαγορευόταν να γράψουμε οτιδήποτε χωρίς να τονίσουμε ότι σε δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε το 90% των κατοίκων δήλωσε ότι επιθυμεί την επανένωση με τη Ρωσία. «Φυσικά, όταν πρόσθετα πληροφορίες για τα τανκς, ή τους οπλισμένους άνδρες που ήταν παραταγμένοι στους δρόμους της Κριμαίας όταν διεξαγόταν εκείνο το δημοψήφισμα, αυτές αφαιρούνταν πριν το κομμάτι ανέβει ονλάιν», συνεχίζει ο Φάινμπεργκ.

Στις 26 Μαίου ο διευθυντής του τον κάλεσε στο γραφείο του. Εκεί ήταν κι ένας μεγαλύτερος άνδρας με βαριά ρωσική προσφορά ο οποίος του συστήθηκε ως ο διευθυντής του γραφείου του Sputnik  στην Ουάσιγκτον. Μόνο που δεν τον είχε ξαναδεί! «Όταν ο πρόεδρος επιστρέψει από την Ευρώπη, άρχισε να του κάνεις ερωτήσεις για τον Σεθ Ριτς», του είπαν. Ο Ριτς, ο οποίος εργαζόταν στην Εθνική Επιτροπή των Δημοκρατικών είχε πρόσφατα βρεθεί δολοφονημένος κοντά στο σπίτι του στην Ουάσιγκτον. Η Αστυνομία ήταν βέβαιη ότι είχε πέσει θύμα ληστείας. Αλλά η θεωρία συνωμοσίας που διακινούσαν η αμερικανική ακροδεξιά ήταν ότι το έγκλημα συνδεόταν με την διαρροή της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών στο Wikileaks, πριν τις εκλογές του 2016.

Ο Φάινμπεργκ αρνήθηκε – δεν ήταν δυνατόν να αρχίσει να υποστηρίζει κάτι καταφανώς εντελώς αστήρικτο. «Σε αυτήν την περίπτωση το συμβόλαιό σας τερματίζεται», του ανακοινώθηκε. Το λάθος που έκανε ο Φάινμπεργκ, δεν έχει κάνει ωστόσο το ΑΠΕ, που φροντίζει να αναπαράγει τα ρεπορτάζ του ρωσικού πρακτορείου, ακόμη κι όταν είναι καταφανώς ψευδή. Κι έτσι το συμβόλαιο ανάμεσά τους είναι ασφαλές…

Φωτό: «Τι θα κάνατε εάν σας ζητούσαν να γράψετε κάτι που δεν είναι αληθές;». Πηγή: Politico

Πολλές φορές η άρνηση και ο φόβος για τον άλλον προκαλούνται από την άγνοια. Κι αυτήν την άγνοια πολεμάει ο Αλόι Καν, ένας 23χρονος Τούρκος που μετανάστευσε με την οικογένειά του στη Γερμανία όταν ήταν παιδί και τώρα αφιερώνει μερικές ώρες την εβδομάδα σε συναντήσεις με γερμανούς πολίτες.

Όλα ξεκίνησαν – γράφει η Deutsche Welle στην ηλεκτρονική της έκδοση – το 2016. Ηταν τότε που εμφανίστηκε σε μια συγκέντρωση στη Δρέσδη του Pegida, του ξενοφοβικού κινήματος, με ένα σοκολατένιο λαγό στο χέρι. Και μίλησε με πολλούς. «Από εκείνη την εμπειρία κατάλαβα ότι δεν ρατσιστές όλοι οι ψηφοφόροι του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία» λέει. Γιατί ανάμεσα σε εκείνους που φώναζαν το σύνθημα «Διώξτε τους» ήταν και κάποιοι που στο τέλος του χαμογέλασαν.

Μια εβδομάδα αργότερα του τηλεφώνησε μια γυναίκα για του πει ότι φοβόταν τους μετανάστες μετά το επεισόδιο των σεξουαλικών επιθέσεων στην Κολωνία το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και ότι τώρα ήθελε να έχει μια θετική συνάντηση με έναν μετανάστη. Και κάπως έτσι, ο Αλι άρχισε να αφιερώνει δυο ώρες την εβδομάδα σε συζητήσεις με πολίτες που φοβόταν τους μετανάστες με τον ίδιο να τους πείθει  πως πρέπει να τους εμπιστεύονται.

Μέρος αυτών των συζητήσεων έγιναν βιβλίο υπό τον τίτλο «Hotline για πολίτες που ανησυχούν». Αυτό το βιβλίο θέλει να διδάξει στα μαθήματα που παραδίδει γι’ αυτό το θέμα στο πανεπιστήμιο και σε σχολεία. Και θα είναι ένα πολύτιμο μάθημα για όλους.

Φωτό: Ο Αλί Καν επί το έργον. Και με πάθος. Πηγή:  Deutsche Welle/Frank