Το πρόβλημα αρχίζει με την ίδια τη λογική του πέναλτι. Σε στήνει στα 11 βήματα. Ο τερματοφύλακας έχει να καλύψει ένα τέρμα μήκους 7,32 μέτρων και ύψους 244 εκατοστών. Πρέπει να μπλοκάρει ή να απομακρύνει μια στρογγυλή μπάλα με περιφέρεια 69 εκατοστά που θα φτάσει κατά πάνω του με ταχύτητα αρκετών χιλιομέτρων. Οι πιθανότητες εξ’ αρχής δεν είναι υπέρ του. Οτι και να κάνει δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Για να γλιτώσει θα πρέπει να τον επισκεφθεί η θεά της τύχης, να τον αγγίξει με συμπόνια και να γυρίσει την πλάτη στον τύπο απέναντι. Στον τύπο που έχει πάρει ήδη τα βήματα και αναμένει ένα σφύριγμα για να μπει τέλος στην αγωνία του. Να του δοθεί το τελικό πρόσταγμα, να «τελειώσει τη δουλειά» και να γίνει «ήρωας».

Στην αλάνα της γειτονιάς δεν υπήρχαν αυτά. Οι «ήρωες» δεν είχαν λαμπερά μαλλιά και τατουάζ αλλά ματωμένα γόνατα. «Παράσημα» ενός ακόμα παιχνιδιού. Ενός παιχνιδιού το οποίο δεν υπήρχε περίπτωση να διακοπεί με την παραβίαση κάποιου από τους αυστηρούς κανόνες που έγραψαν κάποιοι ειδήμονες. Και αν μιλήσουμε για τον ορισμό ενός πέναλτι, αυτός γινόταν μόνο με την παραβίαση όχι των κανόνων του ποδοσφαίρου αλλά αρκετών αράδων του ποινικού κώδικα. Ενα γκολ από την άσπρη βούλα (που μικροί χαράζαμε με πέτρα στα 11 βήματα) δεν είχε ποτέ αξία, ούτε φυσικά πανηγυριζόταν. Ηταν μια μικρή ανάσα «χαβαλέ» για να συνεχιστεί ο πραγματικός αγώνας.

Στο λεξιλόγιο της αλάνας επίσης ακόμα πιο δύσκολα από τη λέξη «πέναλτι» συναντούσες τη λέξη «θέατρο». Στα αγνά παιδικά μας μυαλά δεν υπήρχε καν η σκέψη να πέσεις κάτω για να εκμαιεύσεις κάποια ποινή. Στην σπάνια περίπτωση μάλιστα που κάποιος «καινούριος» το επιχειρούσε, το κοφτερό χαλίκι που στα μάτια μας έμοιαζε με το χορτάρι του Καμπ Νου, ήταν εκεί για να τον τιμωρήσει.

Στην Ελλάδα όμως ακόμα και αυτή η μαγεία έχει χαθεί. Το πέναλτι έχει γίνει ένα ακόμα όπλο στα χέρια των εκάστοτε ισχυρών.

Κάποιοι θα πουν όμως ότι ακόμα και η διαδικασία της εκτέλεσης ενός πέναλτι έχει τη δική της γοητεία. Στο πέρασμα των χρόνων μας έχει χαρίσει και κάποιες μοναδικές στιγμές. Ποιος δε θυμάται άλλωστε το χαμένο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζο στον τελικό του Μουντιάλ με αντίπαλο τη Βραζιλία το 1994. Εξάλλου είναι δεδομένο ότι η υποθετικά εύκολη διαδικασία της εκτέλεσης ενός πέναλτι, ορισμένες φορές μετατρέπεται σε αποστολή αυτοκτονίας. Ειδικά εκείνες τις στιγμές που οι σφυγμοί «βαράνε κόκκινο» και από τις κερκίδες νοιώθεις κάποια χιλιάδες βλέμματα «καρφωμένα» πάνω σου. Η αισχάτη των ποινών κάποιες φορές μπορεί να είναι και διασκεδαστική. Αυτό μας θύμισε πρόσφατα και ο Λιονέλ Μέσι μαζί με τον Σουάρεζ εκτελώντας ένα πέναλτι αλά Κρόιφ στον πρόσφατο αγώνα με την Θέλτα.

Στην Ελλάδα ακόμα αυτή η μαγεία δεν έχει την παρά μικρή θέση. Ο ορισμός της εσχάτης των ποινών είναι μια ακόμη αφορμή για γκρίνια και ατελείωτα βαρετά ριπλέι. Για αρκετούς, αποτελεί ένα ακόμα όπλο στα χέρια των εκάστοτε ισχυρών. Η «κακιά μάγισσα» του αθλήματος στην χώρα μας έχει βρει την ουτοπία της. Μια αντεστραμμένη «ουτοπία» όπου το αγνό ποδοσφαιρικό θέαμα έχει παραχωρήσει εδώ και χρόνια την θέση του στη διαφθορά, τον χουλιγκανισμό και τα παντοδύναμα επιχειρηματικά συμφέροντα. Κάθε φορά όμως που ένα άδικο ή έστω τραβηγμένο πέναλτι κρίνει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο, μένει γυμνό και ντροπιασμένο στα μάτια της φίλαθλης οικουμένης.

Στον δικό μας μίζερο μικρόκοσμο, κάθε Κυριακή βράδυ η κουβέντα στα ποδοσφαιρικά στέκια δεν περιστρέφεται γύρω από ένα όμορφο γκολ ή μια εντυπωσιακή φάση. Στο τέλος κάθε αγωνιστικής εβδομάδας -τις περισσότερες φορές δικαιολογημένα- βγαίνουν από τις τσάντες τα γυαλιά και οι μεγεθυντικοί φακοί για να βγάλει το πόρισμα ο έλληνας οπαδός. Ηταν πέναλτι ή όχι;

Σημείωση: Το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου, η ΑΕΚ – που εφέτος επέστρεψε στην Super League – κατάφερε να σπάσει το αήττητο του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Το επόμενο πρωινό οι περισσότερες αθλητικές εφημερίδες αφιέρωσαν αμέτρητες σελίδες στις αποφάσεις του διαιτητή του αγώνα, κ. Καλογερόπουλου. Ολα τα υπόλοιπα είχαν ήδη ξεχαστεί. Λίγες ώρες μετά, στην Αγγλία, η νεοφώτιστη Λέστερ προηγήθηκε στο παιχνίδι τίτλου με την Αρσεναλ με αμφισβητούμενο πέναλτι. Τελικά, η Αρσεναλ κατάφερε να «γυρίσει» τον αγώνα με ολόκληρο το νησί να συζητά για την «πεισματάρα» Λέστερ, την τεράστια ανατροπή της Αρσεναλ, το γκολ του Γούελμπεκ και άλλα τέτοια ξενέρωτα. Τι να μας πουν όμως εμάς οι «φλώροι» άγγλοι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News