Αποτελεί ήδη το νέο σημείο τριβής στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της πανδημίας από την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Στη Βρετανία γίνεται λόγος για διακρίσεις, στη Δανία σημειώθηκαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, στις ΗΠΑ σχηματίστηκε ένα νέο κύμα ψηφιακής παραπληροφόρησης, ενώ ούτε στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπάρχει ακόμα πλήρης ομοφωνία.

Μιλάμε για το επίμαχο ζήτημα της έκδοσης πιστοποιητικών εμβολιασμού. Στόχος του εν λόγω μέτρου, το οποίο εξετάζουν ολοένα περισσότερες κυβερνήσεις (αλλά και αεροπορικές εταιρείες, καθώς και επιχειρήσεις της τουριστικής, κυρίως, βιομηχανίας) σε όλον τον κόσμο, είναι, φυσικά, η επιστροφή της κοινωνίας και της οικονομίας σε κάποια μορφή κανονικότητας, δίχως να υπάρχει υψηλός κίνδυνος μετάδοσης του ιού.

Οι υποστηρικτές των πιστοποιητικών εμβολιασμού (μεταξύ των οποίων η ελληνική και οι κυβερνήσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών με αναπτυγμένη τουριστική βιομηχανία) επισημαίνουν ότι η έκδοσή τους θα συμβάλει στο να καταστεί ευκολότερη, ταχύτερη και, κυρίως, περισσότερο ακίνδυνη η επανεκκίνηση του τουρισμού και των διεθνών ταξιδιών, η πλήρης επαναλειτουργία των καταστημάτων και των επιχειρήσεων, η επιστροφή των ανθρώπων στα γυμναστήρια, στα θέατρα, στους κινηματογράφους και στις αίθουσες συναυλιών.

Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού προσφέρουν πράγματι πολλά πλεονεκτήματα. Το να διχοτομηθεί, όμως, ο κόσμος σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, «θέτει τρομακτικά πολιτικά και ηθικά ζητήματα», επισημαίνει σε άρθρο του ο Μαξ Φίσερ των New York Times.

«Τα εμβόλια αποστέλλονται στην πλειονότητά τους σε εύρωστα κράτη και σε προνομιούχες φυλετικές ομάδες εντός αυτών. Η χορήγηση ειδικών δικαιωμάτων στους εμβολιασμένους και η ταυτόχρονη αυστηροποίηση των περιορισμών όσον αφορά τους ανεμβολίαστους ενδέχεται να διευρύνει περαιτέρω τις –ήδη επικίνδυνες– κοινωνικές ρωγμές», θεωρεί ο αμερικανός δημοσιογράφος.

Το ότι τα πιστοποιητικά εμβολιασμού ανοίγουν έναν ασφαλή δρόμο επιστροφής στην κανονικότητα, όσον αφορά την κοινωνία και την οικονομία, «δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και ηθικά», επισημαίνουν σε κείμενό τους στο Scientific American και οι Νικόλ Χάσουν και Αντερς Χέρλιτζ, ακαδημαϊκοί με ειδίκευση στην Ηθική της Δημόσιας Υγείας. Δεν είναι απαραίτητα ηθικά, γιατί διανέμονται άνισα μεταξύ των εθνών, των φυλών και των τάξεων.

«Εάν τα εμβόλια καταστούν ένα μέσο για την επιτέλεση διάφορων δραστηριοτήτων, πρόκειται να δούμε τις κοινότητες που έχουν ήδη πληγεί περισσότερο από την πανδημία να μένουν ακόμα πιο πίσω», ανέφερε στην νεοϋορκέζικη εφημερίδα η Νικόλ Ερετ, ειδική στη Δημόσια Υγεία από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.

Ωστόσο, τα πιστοποιητικά εμβολιασμού θα μπορούσαν να συμβάλουν στον καλύτερο έλεγχο της πανδημίας, περιορίζοντας δραστικά και τον αριθμό των κρουσμάτων και τις αρνητικές συνέπειες της πανδημίας, οι οποίες πλήττουν κυρίως τους μη προνομιούχους.

Σύμφωνα με την αμερικανίδα ειδικό, για να ξεπεραστεί το δίλημμα αυτό, μοναδική λύση αποτελεί «η αντιμετώπιση της ανισότητας αυτής καθαυτής» μέσω της γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ προνομιούχων και μη προνομιούχων, το οποίο διευρύνθηκε κατά τη διάρκεια της χρονιάς της πανδημίας.

Διεθνή ταξίδια

Οσον αφορά την ανισότητα στη διεθνή σκηνή και το ζήτημα της επανέναρξης των διεθνών ταξιδιών, τα εμβόλια κατά του κορονοïού που έχουν ήδη εγκριθεί, έως σήμερα διανέμονται κατά βάση μεταξύ πλούσιων κρατών που είτε τα παράγουν είτε έχουν τη δυνατότητα να τα προμηθευτούν.

Τα φτωχότερα κράτη θα είναι σε θέση να εμβολιάσουν τους πολίτες τους σε δύο, ακόμη και τρία χρόνια από σήμερα και αυτό σημαίνει ότι πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν τα μέσα ή την ανάγκη να ταξιδέψουν δεν θα μπορούν, τουλάχιστον απρόσκοπτα, επειδή δεν έχουν ακόμα πρόσβαση σε εμβόλια.

«Εάν ανοίξουμε τον κόσμο μόνον σε ανθρώπους από χώρες υψηλών εισοδημάτων, θα διευρύνουμε σημαντικά την ανισότητα. Θα αποκλείσουμε ανθρώπους από πόρους και διασυνδέσεις που επιτρέπουν στις οικονομίες και στις κοινωνίες να αναπτύσσονται», εξήγησε η Νικόλ Ερετ. «Από την αρχή (της πανδημίας) μία από τις προκλήσεις ήταν να πειστούν οι χώρες να κάνουν ό,τι είναι καλύτερο για τον κόσμο αντί για ό,τι είναι καλύτερο για τους ανθρώπους εντός των συνόρων τους», πρόσθεσε.

Ενα άλλο ζήτημα που επισημαίνει ο Μαξ Φίσερ στο άρθρο του είναι πως τα πιστοποιητικά εμβολιασμού, εξαιτίας της σημασίας που ενδεχομένως να αποκτήσουν για την επιστροφή σε μία κανονικότητα, είναι πολύ πιθανό να εκληφθούν από όλους όσοι εναντιώνονται στα εμβόλια ως ένα μέσο εκβιασμού από την πλευρά των κυβερνήσεων αλλά και των φαρμακοβιομηχανιών, ούτως ώστε να καταστεί στην πράξη υποχρεωτικός ένας εμβολιασμός ο οποίος επίσημα είναι προαιρετικός. Πρόκειται για μία ανησυχία που δεν πρέπει να υποτιμάται, ειδικά στις χώρες με υψηλά ποσοστά αντιεμβολιαστών ή ανθρώπων που εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικοί με τα εμβόλια, όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία.

Πρακτικά προβλήματα

Επιπρόσθετα υφίστανται και κάποια πρακτικά ζητήματα όσον αφορά την έκδοση πιστοποιητικών εμβολιασμού τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη πριν από την έκδοσή τους. Θα αρκεί μία δόση ή θα είναι απαραίτητες και οι δύο; Το Sputnik V και τα κινεζικά εμβόλια θα είναι αποδεκτά; Τι θα ισχύει για όλους όσοι δεν μπορούν να εμβολιαστούν για ιατρικούς λόγους; Θα είναι απαραίτητα μόνον για τα ταξίδια στο εξωτερικό ή και για την εύρεση εργασίας ή για να παρακολουθήσει κάποιος μία ταινία στον κινηματογράφο, για να φάει σε ένα εστιατόριο, για να επιβιβαστεί σε ένα ταξί; Και, το κυριότερο, οι κάτοχοι των πιστοποιητικών εμβολιασμού θα χαίρουν ειδικών προνομίων για πάντα ή έως ότου επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης;

«Πρέπει να είμαστε ενήμεροι για το κόστος και τα οφέλη», επισήμανε η αμερικανίδα ειδικός, όχι μόνον για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης, αλλά και για «το προηγούμενο που δημιουργούμε. Εμείς οι άνθρωποι της πανδημίας το δηλώναμε από την αρχή πως δεν θεωρούμε ότι αυτή είναι η τελευταία πανδημία που αντιμετωπίζουμε», υπενθύμισε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News