Παρά τον πόλεμο του Πούτιν, που μαίνεται εδώ και περίπου δυόμισι χρόνια, οι παραλίες των λιμνών και των πλωτών οδών πέριξ της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ουκρανίας εξακολουθούν να κατακλύζονται από κόσμο τις ηλιόλουστες μέρες. Είναι μια παλιά παράδοση των κατοίκων της περιοχής του Χαρκόβου. Οπως αναφέρει στην ανταπόκρισή του ο Λορέντσο Κρεμονέζι, απεσταλμένος της ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera στο Χάρκοβο, ειδικά τα Σαββατοκύριακα –καιρού επιτρέποντος– άνθρωποι κάθε ηλικίας παίρνουν πετσέτες και ξαπλώστρες και πάνε για ηλιοθεραπεία και μπάνιο.

Ωστόσο, αυτό το γνωρίζουν και οι Ρώσοι, γράφει ο ιταλός δημοσιογράφος, αναφέροντας ενδεικτικά ότι στα μέσα Μαΐου ένας πύραυλος έπληξε ένα μικρό παραθεριστικό κέντρο στην περιοχή, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον επτά άνθρωποι και να τραυματιστούν άλλοι δώδεκα. Ομως οι Ουκρανοί δεν αποθαρρύνονται.

«Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Για να αντισταθούμε στους βομβαρδισμούς πρέπει να επιδιώξουμε κάποια μορφή κανονικότητας. Δεν μπορούμε να είμαστε συνεχώς κλεισμένοι στο σπίτι» εξήγησαν η 24χρονη Αλίνα και ο 31χρονος Ντίμα, οι οποίοι δεν δίστασαν πριν από λίγες ημέρες να πάνε να λιαστούν και να δροσιστούν από νωρίς το πρωί, παίρνοντας μαζί τους και τον γιο τους Νταβίντ, ηλικίας ούτε καν δύο ετών.

«Το Χάρκοβο εξακολουθεί να είναι μια πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν περνάει μέρα που να μην πληγεί από έναν ή περισσότερους ρωσικούς πυραύλους. Οι σειρήνες της αεράμυνας ηχούν τουλάχιστον 30 φορές την ημέρα. Ο απειλητικός βρυχηθμός των μαχών ακούγεται μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά. Και οι διακοπές ρεύματος είναι πλέον μια καθημερινότητα για την οποία κανείς δεν νοιάζεται» γράφει ο Κρεμονέζι.

Περιφερόμενος μεταξύ των λουομένων του Χαρκόβου διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι ήταν παραπάνω από πρόθυμοι να του μιλήσουν. «Ποια είναι η γνώμη σας για τον πόλεμο; Θα έπρεπε ο Ζελένσκι να κάνει περισσότερα και να επιδιώξει να έρθει σε συμβιβασμό με τον Πούτιν;» ήταν το βασικό του ερώτημα. Οι απαντήσεις που έλαβε καταδεικνύουν μια αξιοσημείωτη αλλαγή.

«Μάλλον ήρθε η ώρα να σκεφτούμε το ενδεχόμενο ενός εδαφικού συμβιβασμού. Πρέπει να επιδιώξουμε να κάνουμε τα πάντα ώστε να μπει ένα τέλος στον πόλεμο» υποστήριξε η Γιάνα, η οποία είναι 36 ετών και πήγε για μπάνιο και ηλιοθεραπεία μαζί με τον Μαξ, τον 13χρονο γιο της. «Θέλω να είμαι ξεκάθαρη: δεν θα δεχόμουν ποτέ να ζήσω υπό ρωσική κατοχή. Εάν ο Πούτιν έπαιρνε το Χάρκοβο, θα πήγαινα στο Κίεβο. Ισως, όμως, η Κριμαία και μέρος του Ντονμπάς να μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγματεύσεων» πρόσθεσε.

«Οι νεκροί είναι πάρα πολλοί, όπως και οι τραυματίες. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο. Εάν οι Δυτικοί σύμμαχοι μάς παρείχαν τις απαραίτητες εγγυήσεις στρατιωτικής υποστήριξης εναντίον του Πούτιν, τότε θα μπορούσαμε ίσως να εκχωρήσουμε κάτι» είπε ο Βαντίμ, ο οποίος είναι 35 ετών και εργάζεται για την κρατική εταιρεία φυσικού αερίου.

Οπως συνοψίζει ο ιταλός δημοσιογράφος ολοκληρώνοντας την ανταπόκρισή του, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σχεδόν οι μισοί Ουκρανοί τείνουν πλέον υπέρ των διαπραγματεύσεων με τον Πούτιν. Ωστόσο η συντριπτική πλειονότητα παραμένει απολύτως αντίθετη στην αποδοχή των όρων της Μόσχας, η οποία απαιτεί περισσότερα εδάφη (πέρα από την Κριμαία και τμήματα του Ντονμπάς) και αρνείται κάθε είδους συμμαχία μεταξύ Ουκρανίας – ΝΑΤΟ.

Οι περίπου 20 άνθρωποι με τους οποίους συνομίλησε ο απεσταλμένος (σχεδόν από τις πρώτες ημέρες του πολέμου) της Corriere στο Χάρκοβο επισήμαναν την ανάγκη να συνεχίσει η Δύση να στέλνει όπλα. Κανείς δεν μίλησε για δυτικές δυνάμεις στο πεδίο, ενώ όλοι δήλωσαν πως αισθάνονται Ευρωπαίοι και ότι αποκήρυξαν κάθε ρωσικό στοιχείο της ταυτότητάς τους όταν ο Πούτιν κήρυξε τον πόλεμο στην πατρίδα τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News