Ηταν ένας από τους σημαντικότερους μιας ολόκληρης γενιάς του Χόλιγουντ –εκείνης της «σειράς» που είχαν παίξει στη σημαδιακή «Μεγάλη ανατριχίλια»–, ένας οσκαρικός και μεστός και με εντυπωσιακό βάθος ηθοποιός, ασχέτως αν στην ύστερη σταδιοδρομία του σπατάλησε το ταλέντο του σε ρηχές περιπέτειες, ένας εκπρόσωπος μιας ολόκληρης εποχής για το αμερικανικό σινεμά, που και αυτή, δυστυχώς, φαίνεται να χάνεται σιγά σιγά. Ο Γουίλιαμ Χαρτ πέθανε στα 71 του.

«Με μεγάλη θλίψη η οικογένεια Χαρτ θρηνεί τον θάνατο του Γουίλιαμ Χαρτ, αγαπημένου πατέρα και οσκαρικού ηθοποιού, τη 13η Μαρτίου 2022, μία εβδομάδα πριν από τα 72α γενέθλιά του», ανέφερε ανακοίνωση του γιου του, Γουίλ, που αναπαρήγαγαν αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. «Εφυγε ήρεμα, πλαισιωμένος από την οικογένειά του, από φυσικά αίτια», σύμφωνα με την ανακοίνωση. Τον Μάιο του 2018, είχε διαγνωστεί με καρκίνο του προστάτη σε τελικό στάδιο, πάντως ο γιος του δεν διευκρίνισε εάν αυτή ήταν η αιτία του θανάτου του.

Είχε γεννηθεί το 1950 στην Ουάσινγκτον, πέθανε στο Πόρτλαντ του Ορεγκον, έχοντας προλάβει να μετασχηματίσει το αμερικανικό σινεμά, μαζί με τους άλλους εκείνης της φουρνιάς των ηθοποιών που μεγάλωσαν στην εποχή της αμφισβήτησης και άλλαξαν το Χόλιγουντ.

Ο Χαρτ είχε τιμηθεί με Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για τη συγκλονιστική ερμηνεία του στο φιλμ «Το φιλί της γυναίκας-αράχνης» (Kiss of the Spider Woman, 1985). Ηταν το επισφράγισμα μιας εντυπωσιακής παρουσίας σε μια σειρά από ταινίες που τον είχαν αναδείξει σε κορυφαίο του ποιοτικού αμερικανικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’80.

Είχε γίνει ευρύτερα γνωστός στο ψυχολογικό θρίλερ «Alterate States» (1980) και είχε προκαλέσει αίσθηση παίζοντας στο εξαιρετικό νεονουάρ «Εξαψη» (1981) πλάι στην ηφαιστειώδη Καθλίν Τέρνερ, ενώ καταλυτικός ήταν ο ρόλος του στην εμβληματική για μια ολόκληρη εποχή ταινία «Η Μεγάλη Ανατριχίλα» (και τα δύο τελευταία φιλμ ήταν του Λόρενς Κάζνταν).

Μετά το Οσκαρ για το «Φιλί της γυναίκας-αράχνης», πρωταγωνίστησε στα επίσης οσκαρικά «Παιδιά ενός κατώτερου θεού» (1986) και «Κύκλωμα» (1987), «Αταίριαστοι Εραστές» (1988), ενώ ακολούθησε το «Until the End of the World» του Βιμ Βέντερς το 1991.

Οι επόμενες δεκαετίες δεν ήταν τόσο ποιοτικές, ή έστω δεν ήταν τόσο ξεχωριστές στη φιλμογραφία του. Ωστόσο ο Χαρτ παρέμεινε ως μια διακριτή, μοναδική παρουσία στην Εβδομη Τέχνη, καθώς πέρα από τους ρόλους που πάντα υπηρετούσε άρτια, λειτούργησε και ως «σύνδεσμος» με την επόμενη γενιά σημαντικών ερμηνευτών.

Eπαιξε στο «Σκοτεινό χωριό» του Σιάμαλαν (2004), δίπλα στον Γιόακιν Φίνιξ, στο Syriana» (2005) δίπλα στον Τζορτζ Κλούνεϊ, στο «Τέλος της βίας» (2005) δίπλα στον Βίνγκο Μόρτενσεν, στον «Καθοδηγητή» (2006) δίπλα στον Ματ Ντέιμον, στο «The Yellow Handkerchief» (2008) δίπλα στον Εντι Ρεντμέιν και την Κρίστεν Στιούαρτ, προτού παραδοθεί και αυτός στη μαγεία και στο χρήμα των κινηματογραφικών σειρών της Marvel.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News