Ενας θρύλος του γαλλικού και ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ο Ζαν Πολ Μπελμοντό, έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα στo Παρίσι, σε ηλικία 88 ετών. Είναι μια απώλεια εθνικών διαστάσεων για τη Γαλλία και επικών διαστάσεων για το ευρωπαϊκό σινεμά. Είναι τέτοιο το πένθος, που η Γαλλία θα κλίνει το γόνυ στον εμβληματικό ηθοποιό σε ειδική τελετή την Πέμπτη στο περίφημο Invalides, στο Μέγαρο των Απομάχων στο Παρίσι, όπου κηδεύονται όλοι οι σπουδαίοι. Αυτό ανακοίνωσε το πρωί της Τρίτης το Ελιζέ.

Ομορφάσχημος με βάση τα μεταπολεμικά πρότυπα —όχι όμως με αυτά που επανακαθόρισε ο ίδιος—, ένας πυγμάχος που έγινε πρωταγωνιστής της νουβέλ βαγκ και μετά του γαλλικού εμπορικού σινεμά, ο Μπελμοντό πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 80 ταινίες, προτού αφιερωθεί στο θέατρο και μετά αποσυρθεί χτυπημένος από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ήταν ένα σύμβολο μιας Γαλλίας που συχνά νομίζουμε ότι χάνεται, αλλά το ίδιο συχνά αντιλαμβανόμαστε ότι συνεχίζει να υπάρχει. Ενας λάτρης του ωραίου, ένας άνθρωπος με αδυναμίες τις οποίες δεν έχει πρόβλημα να παραδεχτεί, ένας καλλιτέχνης, ένας αστός, ένας κλόουν. La vie est belle.

Ο Μπελμοντό έγινε γνωστός στις αρχές της δεκαετίας του ’60 με τις ταινίες της νουβέλ βαγκ. Αξέχαστη η ερμηνεία του στο «Με κομμένη την ανάσα» (1960) του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ.

Στo «Α bout de soufle» ενσάρκωσε έναν ήρωα που θύμισε σε πολλούς τον αδικοχαμένο Τζέιμς Ντιν: νέος, περιπετειώδης με κάτι μποέμ στη γενικότερη στάση της ζωής του. Ηταν όμως παράλληλα μια προβολή του σύγχρονου Γάλλου, που ξέφευγε από τις συντηρητικές φόρμες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα και αγκάλιαζε τον νέο κόσμο που γεννιόταν.

Ουσιαστικά γεννιόταν ο Bébel, παρατσούκλι με τον οποίο θα λάτρευαν οι Γάλλοι και οι Γαλλίδες τον Μπελμοντό, o οποίος για το επόμενο διάστημα θα κατάφερνε να ισορροπεί ανάμεσα στο ανατρεπτικό του γαλλικού Νέου Κύματος και στο εμπορικό μιας ανθούσας κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Ο Μπελμοντό είχε γεννηθεί το 1933 στο Νεϊγί-συρ-Σεν, κοντά στο Παρίσι, γιος του διάσημου γλύπτη Πολ Μπελμοντό. Η έντονα μποέμ ατμόσφαιρα στην οποία μεγάλωσε ήταν καθοριστική για τον ίδιο και, θα έλεγε κανένας, πέρασε και στις ταινίες του.

Απέτυχε στο σχολείο, ασχολήθηκε με την πυγμαχία (με επιτυχίες στο ενεργητικό του), αλλά αργότερα αφοσιώθηκε στην ηθοποιία. Από τις ερασιτεχνικές παραστάσεις έγινε ευρύτερα γνωστός το 1958 στους «Ζαβολιάρηδες» του Κλοντ Σαμπρόλ. Δύο χρόνια αργότερα η ταινία του Γκοντάρ τον έκανε ένα από τα πρώτα ονόματα του γαλλικού σινεμά. Δοκιμάστηκε και σε περισσότερο απαιτητικούς ρόλους τα επόμενα χρόνια, αλλά και στην κωμωδία και την περιπέτεια, σε γαλλικές αλλά και διεθνείς παραγωγές, μένοντας στη συνείδηση του κοινού ως το «άσχημο» αλλά πάντα γοητευτικό κινηματογραφικό alter ego του άλλου μεγάλου, του Αλέν Ντελόν.

«Είμαι παντελώς συντετριμμένος… Δείτε, δεν θα ήταν άσχημο να φεύγαμε κι οι δυο μαζί. Είναι μέρος της ζωής μου, ξεκινήσαμε μαζί πριν από 60 χρόνια», είπε ο 85χρονος Ντελόν, με τη φωνή σπασμένη από τη συγκίνηση, όταν έμαθε το νέο.

Ήταν τέτοια η απήχηση του Μπελμοντό που η Liberation έσπευσε από το βράδυ της Δευτέρας να προδημοσιεύσει το πρωτοσέλιδο της έκδοσης της Τρίτης, στην οποία έχει αφιερώσει 17 σελίδες στην απώλεια του αγαπημένου Bébel.

Kαι η Figaro αφιέρωσε ολόκληρο το πρωτοσέλιδό της στον Μπελμοντό, παραπέμοντας σε μια από τις εμπορικές επιτυχίες του, «Ο άσος των άσων» (L’ as des as, 1982).

H εφημερίδα Le Parisien επέλεξε μια άλλη ταινία, το «Le Magnifique» («Ενας υπέροχος κατάσκοπος», 1973).

Τον Μπελμοντό αποχαιρέτησε και ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, χαρακτηρίζοντας τον εκλιπόντα εθνικό θησαυρό και παραπέμποντας επίσης στο «Le Magnifique».

«Θα μείνει αιώνια ως “υπέροχος”» έγραψε ο Μακρόν, αναφερόμενος στην ομότιτλη ταινία. «Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ήταν εθνικός θησαυρός, τόσο στο δράμα όσο και στο γέλιο, στην ατάκα και το αψεγάδιαστο κορμί, εξαίρετος ήρωας και οικεία φιγούρα, ακούραστος εξερευνητής και μάγος των λέξεων. Στο πρόσωπό του βρίσκουμε όλοι τον εαυτό μας», συνέχισε.

Il restera à jamais Le Magnifique. Jean-Paul Belmondo était un trésor national, tout en panache et en éclats de rire, le verbe haut et le corps leste, héros sublime et figure familière, infatigable casse-cou et magicien des mots. En lui, nous nous retrouvions tous. pic.twitter.com/4CVI9uwKLA

— Emmanuel Macron (@EmmanuelMacron) September 6, 2021

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News