Ο Νταβίντ Ντούσμαν, ο τελευταίος εν ζωή από τους σοβιετικούς στρατιώτες που είχαν απελευθερώσει το ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου στο Αουσβιτς, πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 98 ετών στο Μόναχο.

Νεαρός στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού τότε, είχε γκρεμίσει με το Τ-34 άρμα μάχης του, στις 27 Ιανουαρίου 1945, τον ηλεκτροφόρο φράχτη που περιτριγύριζε το στρατόπεδο.

Αργότερα έλεγε ότι αυτός και οι σύντροφοί του δεν είχαν καταλάβει από την πρώτη στιγμή σε όλη τους την έκταση όσα συνέβησαν στο Άουσβιτς.

Σε συνέντευξη του 2015 στη Sueddeutsche Zeitung, ο Ντούσμαν είπε ότι «παντού έβλεπες σκελετωμένους ανθρώπους ανάμεσα σε νεκρούς». «Τους ρίξαμε όλες τις κονσέρβες που είχαμε και αμέσως συνεχίσαμε το κυνήγι των φασιστών», πρόσθεσε.

Υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, στην πλειονότητά τους Εβραίοι από όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης (ανάμεσά τους και από την Ελλάδα), εξοντώθηκαν στο Άουσβιτς ανάμεσα στο 1940 και το 1945.

Ο Ντούσμαν έζησε από πολύ κοντά τη φρίκη του πολέμου. Είχε πάρει μέρος στη μάχη του Στάλινγκραντ και στην εφιαλτική μάχη του Κουρσκ, τραυματίστηκε σοβαρά τρεις φορές, αλλά επέζησε. Μόλις 69 (!) άνδρες από τη μεραρχία του, που αρθμούσε 12.000 στρατιώτες, επέζησαν και ήταν ένας από αυτούς.

Ο πατέρας του, που ήταν πρώην στρατιωτικός γιατρός, φυλακίστηκε και πέθανε κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων του Στάλιν.

Μετά τον πόλεμο, ο Ντούσμαν, για τέσσερις δεκαετίες, προπονούσε τη γυναικεία ομάδα ξιφασκίας της Σοβιετικής Ένωσης· έκανε, μάλιστα, μαθήματα μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ηταν ακόμη αυτόπτης μάρτυρας της επίθεσης των παλαιστίνιων τρομοκρατών κατά της ισραηλινής ομάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972,  η οποία οδήγησε στον θάνατο 11 Ισραηλινών, πέντε Παλαιστινίων και ενός Γερμανού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News