Ηταν ένας σύνδεσμός μας με την αυγή του πρωτοποριακού γαλλικού σινεμά, ένα σύμβολο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, μια εμβληματική σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Η Ανιές Βαρντά, μια από τις πρωθιέρειες της Νουβέλ Βαγκ, έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Πέμπτης.

Αυτό ανακοίνωσαν στο Γαλλικό Πρακτορείο μέλη της οικογένειάς της. Η Βαρντά ήταν 90 ετών. Είχε γεννηθεί στο Βέλγιο το 1928 από έλληνα πατέρα και γαλλίδα μητέρα.

Κατά πολλούς ήταν εκείνη που στις αρχές της δεκαετίας του 1950 «προφήτευσε» στη μεγάλη οθόνη αυτό που θα επακολουθούσε από τους Φρανσουά Τριφό και Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. Ο τίτλος «μητέρα της Νουβέλ Βαγκ» την ακολουθούσε μέχρι το τέλος της ζωής της. Και η ίδια ως το τέλος αυτής της πορείας εργαζόταν· το 2017 ήταν υποψήφια για Οσκαρ Ντοκιμαντέρ για το «Visage Villages».

«Η σκηνοθέτης και καλλιτέχνης Ανιές Βαρντά απεβίωσε στο σπίτι της τη νύκτα της Πέμπτης 29 Μαρτίου 2019 από καρκίνο. Γύρω της είχε την οικογένειά της και τους οικείους της», ανέφερε η οικογένειά της σε ανακοίνωση.

«Με τις ταινίες μου ήθελα πάντα να κάνω τους ανθρώπους να βλέπουν το βάθος. Δεν ήθελα να δείχνω πράγματα, αλλά να προσφέρω στους ανθρώπους την επιθυμία να δουν» είχε πει. Και το έκανε.

Η Βαρντά είχε κάνει αμέσως αίσθηση. Το 1954 χωρίς καν να έχει σπουδάσει κινηματογράφο ή να έχει οποιαδήποτε εμπειρία από τη βιομηχανία του σινεμά, γυρίζει το «Le Point Courte», το οποίο θεωρείται από τους κριτικούς ένας προάγγελος αντίστοιχων έργων από τους άνδρες συναδέλφους της.

Ακολουθεί, το 1962 το πρωτοποριακό «Cléo de 5 à 7» («Δύο ώρες στη ζωή μιας γυναίκας»): γυρισμένο σχεδόν σε πραγματικό χρόνο και υποβοηθούμενο από τη μουσική του Μισέλ Λεγκράν, το φιλμ περιέγραφε τις δύο ώρες μιας τραγουδίστριας η οποία περιμένει τα αποτελέσματα μιας πολύ σοβαρής ιατρικής εξέτασης. Η ταινία έκανε διάσημη διεθνώς την Βαρντά.

Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον Ζακ Ντεμί, σκηνοθέτη των «Ομπρελών του Χερβούργου», μεταξύ άλλων. Εμειναν μαζί ως τον θάνατό του το 1990.

Και το 1995 γυρίζει το ντοκιμαντέρ «Ο κόσμος του Ζακ Ντεμί». Είχαν προηγηθεί, το 1985, το «Vagabond», το οποίο θριάμβευσε στη Βενετία και το «Kung Fu Master» με την Τζέιν Μπίρκιν, το 1988. Ακολούθησαν άλλες εξαιρετικές δουλειές της, κυρίως στο είδος του ντοκιμαντέρ.

Το 2018 ήταν υποψήφια για Οσκαρ. Λίγους μήνες νωρίτερα η Ακαδημία του Χόλιγουντ την είχε τιμήσει με Οσκαρ για το σύνολο του έργου της. Το παρέλαβε από την Αντζελίνα Τζολί και χόρεψε χαρούμενη μαζί της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News