Τη μόδα καθιέρωσε ο οίκος Chanel. Ακολούθησαν οι Balmain, Valentino και μετά όλοι οι άλλοι. Σήμερα, ακόμη και οι μοδίστρες της γειτονιάς ράβουν ρούχα και αξεσουάρ από πλαστικό ή από υφάσματα που είναι συνθετικά και περιέχουν πολυεστέρες. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι είναι τοξικά για τον άνθρωπο και το περιβάλλον;

Το PVC, που χρησιμοποιείται πιο συχνά στη βιομηχανία της μόδας, είναι από τους βασικότερους παράγοντες μόλυνσης του περιβάλλοντος. Δεν είναι όμως το μόνο πλαστικό που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία της μόδας. Απλώς αυτό είναι και φαίνεται. Τα περισσότερα υφάσματα έχουν «κρυμμένο» πλαστικό στις ίνες τους.

Μία χημική διαδικασία που ονομάζεται πολυμερισμός έχει προσφέρει αναρίθμητες πιθανές χρήσεις του πλαστικού, από μπουκάλια και τέντες μέχρι οδοντικό νήμα. Και μάλιστα σε πολύ χαμηλές τιμές. Ωστόσο, ένα συνθετικό μπλουζάκι που κοστίζει μόλις 4 ευρώ, σε μερικά πλυσίματα θα χάσει τη φόρμα του, υποστηρίζουν οι στυλίστες, ενώ το καλοκαίρι η μυρωδιά του ιδρώτα αλλάζει πάνω στα συνθετικά υφάσματα και γίνεται πιο έντονη και αηδιαστική. Αυτά όμως είναι τα μικρότερα από τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει ο πολυμερισμός της μόδας στον άνθρωπο και στη φύση…

Η παρεξήγηση του «οικολογικού»

Η άγνοια στη συγκεκριμένη βιομηχανία «έρχεται» από παντού. Ακόμη και οι υποστηρικτές του πράσινου κινήματος θεωρούν το πλαστικό στα ρούχα εχθρό της οικολογίας. Δεν γνωρίζουν όμως ότι χρειάζονται 22.500 λίτρα νερού για να αναπτυχθεί ένα κιλό βαμβάκι σε χώρες της Ινδίας, στις οποίες οι άνθρωποι διψούν. Οτι αντί να πάει στη βιτρίνα ένα μπλουζάκι, θα μπορούσαν να έχουν ξεδιψάσει εκατοντάδες για έναν ολόκληρο χρόνο.

Εκτός από την οικολογία, υπάρχει όμως ακόμη ένας σοβαρός λόγος που θα πρέπει να σταματήσουμε να φοράμε ρούχα που έχουν πλαστικό στη σύνθεσή τους. Ερευνα που έκανε το 2016 το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, αποκάλυψε ότι κατά μέσον όρο ένα μπουφάν από πολυεστέρα απελευθερώνει στο περιβάλλον 1,7 γραμμάρια πλαστικών μικροϊνών κάθε φορά που μπαίνει στο πλυντήριο.

Ετερη έρευνα, που έγινε από το Πανεπιστήμιο του Πλίμουθ στη Βρετανία, εκτιμά ότι έξι κιλά συνθετικών ρούχων θα μπορούσαν να απελευθερώσουν 700.000 μικροσκοπικά κομμάτια ινών στο περιβάλλον. Οι τοξικές τους επιδράσεις προκαλούν καταστροφές στη θαλάσσια ζωή και σε πολλές περιπτώσεις, μέσω της βρώσιμης χλωρίδας και πανίδας του αλμυρού νερού, καταλήγουν στα πιάτα μας.

Τώρα, μία μία οι εταιρείες «ξυπνούν» και υπόσχονται πράσινη μόδα, «παρθένα» από νάιλον και σταδιακή κατάργηση του πολυεστέρα. Μία από τις πρώτες εταιρείες που έδωσαν «όρκο» για πράσινη μόδα, είναι η Stella McCartney, η οποία καταργεί οτιδήποτε σε πλαστικό μέχρι το 2025, όπως αναφέρει ο Guardian.

Η Adidas έχει δεσμευτεί να χρησιμοποιεί ανακυκλωμένο, οικολογικό πολυεστέρα σε όλα τα προϊόντα της έως το 2024. Για να θεωρείται οικολογικό ένα ρούχο πρέπει η σύνθεση του υφάσματός του να περιλαμβάνει τουλάχιστον 50% ανακυκλωμένες ίνες.

Φυσικά, εκτός από τα ρούχα, πρόβλημα στην καθολική οικολογική προσέγγιση θα προκαλέσουν και όλα τα παρελκόμενα, όπως τα φερμουάρ και οποιουδήποτε τύπου στολίδια και βαφές δημιουργούν τα μοναδικά σχέδια στη βιομηχανία της μόδας.

Το τέλος για τα «ανώνυμα» ρούχα

Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε κυκλοφορήσει στο μέλλον με την ένδειξη «πράσινο ρούχο» δεν θα είναι απόλυτα οικολογικό. Και αυτό είναι «φυσικό», καθώς σε οικονομικές μελέτες που έχουν γίνει, έχει αποδειχθεί ότι το κόστος για την εταιρεία εκτοξεύεται. Στις περιπτώσεις που ένα ρούχο βέβαια έχει περιθώριο κέρδους 1.300%, η εταιρεία μπορεί να το απορροφήσει. Αν δηλαδή μία φούστα έχει πραγματικό κόστος 7 ευρώ και πωλείται, λόγω φίρμας 850, τότε φυσικά μπορεί να το αλλάξει. Αν όμως μία συνθετική φούστα «no name» έχει κόστος 2 ευρώ και πωλείται 9, τότε θα είναι δύσκολο να περάσει σε πιο οικολογικές λύσεις με αυτές τις τιμές. Κάτι που σημαίνει ότι η οικολογία θα σημάνει το τέλος της οικονομικής ένδυσης.

Αρα μπορούμε όντως να αφαιρέσουμε τα τοξικά από τα ρούχα, θα πρέπει όμως όλοι να είμαστε έτοιμοι να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη και η βιομηχανία να δεχθεί μικρή διαφυγή των κερδών της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News