«Τρέμω όταν πιάνω το μπουκάλι στο χέρι μου» λέει ο καθηγητής Τζιμ Σμιθ από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ στη Βρετανία. Αυτός και οι συνεργάτες του είναι η βασική ομάδα που ερευνά εδώ και πολλά χρόνια τον χρόνο που απαιτείται για την αποκατάσταση της γης στο σημείο του πυρηνικού σταθμού στο Τσερνόμπιλ. Τώρα, και αφού αποφάσισαν ότι ο υδροφόρος ορίζοντας και το χώμα είναι για την περίπτωση αυτή ακίνδυνα, κρατάνε στα χέρια τους τη βότκα «Atomik», η οποία παρασκευάστηκε από νερό και σιτάρι της περιοχής.

Το όνομα της βότκας είναι προκλητικό, διότι παραπέμπει στη δύναμη της ενέργειας που κατέστρεψε και ακόμη καταστρέφει χλωρίδα και πανίδα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Ωστόσο, είναι μελετημένο, ώστε να παραπέμπει όχι μόνο στην περιοχή που παρήχθη, αλλά και σε ένα γνωστό όνομα, το οποίο μάλιστα πρόσφατα ήρθε ξανά στην επικαιρότητα από την ομώνυμη σειρά του HBO.

Και αφού χιλιάδες τουρίστες αποφάσισαν να επισκεφθούν τον τόπο της πυρηνικής καταστροφής του 1986, γιατί να φοβηθούν να καταναλώσουν τη βότκα.

Η ομάδα του καθηγητή Σμιθ που ανέλαβε την παρασκευή του ποτού, ξεκίνησε τις καλλιέργειες σε ένα αγρόκτημα που βρίσκεται εντός της αποκλεισμένης ζώνης.

«Αρχικά, η ιδέα μας ήταν να χρησιμοποιήσουμε το σιτάρι σίκαλης για να φτιάξουμε αυτό που θέλουμε» εξηγούν μέλη της ομάδας στο BBC, τα οποία έχουν εργαστεί εδώ και πολλά χρόνια στη ζώνη αποκλεισμού, μελετώντας τον τρόπο με τον οποίο η γη «επανέρχεται» μετά το δυστύχημα του 1986.

Τώρα, στόχος τους είναι να διαθέσουν τα κέρδη που θα συγκεντρώσουν από την πώληση της βότκας, και να τα διαθέσουν στις κοινότητες της Ουκρανίας που εξακολουθούν να υφίστανται τις οικονομικές επιπτώσεις της καταστροφής.

Γιατί βότκα;

Ο λόγος που επέλεξαν να δημιουργήσουν βότκα οφείλεται στο γεγονός ότι ένα καθαρό, αποσταγμένο, προϊόν και μπορεί να παραχθεί ακόμη και από μολυσμένα σιτηρά. «Δεν είναι πιο ραδιενεργός από οποιαδήποτε άλλη βότκα. Κάθε χημικός θα σας πει ότι είναι απολύτως ασφαλής» τόνισε ο καθηγητής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News