Ενώ η 15η κοινοβουλευτική περίοδος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας ξεκίνησε την Τρίτη και επισήμως τις εργασίες της στον αστερισμό της διπλής νίκης -σε προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές- του Μακρόν ένα ερώτημα πλανάται στον αέρα. Πού είναι οι Σοσιαλιστές;

Στις πρόσφατες εκλογές το άλλοτε κραταιό κόμμα του Μιτεράν και του Ζοσπέν υπέστη μία πρωτοφανή -παρότι αναμενόμενη- εκλογική καθίζηση. Το κόμμα που από την αυγή της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας το 1958 ήταν σταθερά ένας εκ των βασικών πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής και κάποιες φορές θριαμβευτής με απόλυτη πλειοψηφία εξέλεξε μόνο 31 βουλευτές. Στην προηγούμενη Βουλή, επί προεδρίας Ολάντ, οι Σοσιαλιστές είχαν λάβει το 51% των ψήφων και η κοινοβουλευτική τους ομάδα 295 βουλευτών ονομαζόταν «Σοσιαλιστική, οικολογική και ρεπουμπλικανική».

Την Τρίτη στο γαλλικό κοινοβούλιο εισήλθαν 264 σοσιαλιστές λιγότεροι καθώς το κόμμα έλαβε μόνο το 5% των ψήφων. Οι 31 εναπομείναντες γνωρίζουν καλά ότι πρόκειται για τέλος εποχής. Οι εκλεγέντες σχημάτισαν ήδη κοινοβουλευτική ομάδα υπό τον 48χρονο Ολιβιέ Φορ, αλλά με μία υποσημείωση. Δεν λέγονται Σοσιαλιστές, αλλά «Nouvelle Gauche» (Νέα Αριστερά). Το όνομα «θυμίζει ποιοι είμαστε» λέει ο επικεφαλής Φορ, και ότι «ακόμα επιμένουμε στη διάκριση Δεξιά – Αριστερά. Επιδιώκουμε να ανανεώσουμε την Αριστερά να την επανιδρύσουμε».

Στα άμεσα σχέδια εντάσσεται το πολιτικό άνοιγμα σε άλλες ομάδες της Αριστεράς και η ονομασία με αυτόν τον αρκετά γενικόλογο χαρακτηρισμό ίσως βοηθήσει σε αυτόν τον στόχο. Το παράδοξο είναι ότι κάποιοι βουλευτές του ίδιου πολιτικού χώρου προτίμησαν να ενταχθούν στην ομάδα των «προοδευτικών» ή σε εκείνη του «République En Marche», του κόμματος δηλαδή του Μακρόν. Ετσι η «Νέα Αριστερά» περιλαμβάνει μόνο Σοσιαλιστές, οι οποίοι όμως δεν έχουν το κουράγιο να αυτοαποκληθούν έτσι.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα υφίσταται μια μεγάλη ήττα. Το 1993 εξέλεξε μόνον 57 βουλευτές αλλά επέδειξε αξιοθαύμαστη ικανότητα επιβίωσης επιστρέφοντας στις νίκες και στην εξουσία με την κυβέρνηση Ζοσπέν το 1997.

Αυτή τη φορά όμως η κρίση είναι πιο βαθιά και το «φωνάζει» η ίδια η ονομασία «Νέα Αριστερά», όπως ακριβώς ονομαζόταν ένα «ρεύμα» που είχε ιδρύσει πριν από 25 χρόνια εντός του κόμματος ο νεαρός τότε Μπενουά Αμόν, ο επίσημος υποψήφιος των Σοσιαλιστών στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές που έλαβε μόνον το 6,36%.

Ηδη από τότε είχε ανοίξει η συζήτηση για μία «Νέα Αριστερά» που πλέον κινδυνεύει να φτάσει στο ραντεβού με την ιστορία όταν θα είναι…  ηλικιωμένη. Προς το παρόν μόνο η Κοινοβουλευτική Ομάδα άλλαξε όνομα, το «Parti Socialiste» αντέχει στις πιέσεις εν αναμονή των εξελίξεων. Το Σάββατο ο Μπενουά Αμόν θα ανακοινώσει επισήμως την ίδρυση του νέου κινήματός του, των «Σοσιαλιστών, Οικολόγων και Δημοκρατικών». Ο αποτυχών υποψήφιος όπως και πολλοί άλλοι είναι πλέον βέβαιος ότι το κόμμα του Μιτεράν είναι νεκρό, όπως άλλωστε δήλωσε μετά τις εκλογές ο πρώην πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ο οποίος από την περασμένη εβδομάδα ανήκει στους «συνεργαζόμενους» με την ΚΟ του Μακρόν.

Από τους Οικολόγους προέρχεται ο νέος πρόεδρος της Βουλής, Φρανσουά ντε Ριγκί ο οποίος, πνεύμα πρακτικό, αντί να σκέφτεται πώς θα επανιδρύσει την Αριστερά πέρασε εντάχθηκε και αυτός στο ρεύμα του Μακρόν. Δύσκολοι καιροί για Σοσιαλιστές και στη Γαλλία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News