Τη φράση «ρίψη χρημάτων από το ελικόπετρο» χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Βόλφγκανγκ Μίνχαου για να αποδώσει με εμφαντική επιγραμματικότητα την ανάγκη χρηματοδότησης των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων αλλά και των ευρωπαίων πολιτών μέσα στην υγειονομική κρίση. Αυτά τα λεφτά πρέπει να μοιραστούν προτού να είναι αργά για τις εθνικές οικονομίες, για τα οικονομικά κάθε νοικοκυριού και συνολικά για τις κοινωνίες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ιδίως αυτών του Νότου που έχουν χρέη, δημόσια και ιδιωτικά.

Ο όρος με το ελικόπτερο δεν δηλώνει παρά την αύξηση της προσφοράς χρήματος σε μία οικονομία μία δεδομένη χρονική στιγμή που «πεθαίνει» από την έλλειψη ρευστότητας, αλλά εδώ μπορούμε να πούμε ότι το ελικόπτερο είναι το ίδιο το οικοδόμημα της Ενωσης. Ή οι Βρυξέλλες, λοιπόν, θα μοιράσουν λεφτά στους Ευρωπαίους ή το ελικόπτερό τους θα συντριβεί μαζί με την πρόεδρό τους και όλους τους επιτρόπους.

Ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας γράφει ότι η ΕΚΤ έχει διακηρύξει ότι θα αγοράσει κρατικά ομόλογα για 750 δισ. ευρώ, «και πολύ καλά έκανε». Οι διάφορες κυβερνήσεις, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, θέσπισαν μέτρα έκτακτης ανάγκης. Καλά και πάλι. «Ομως αυτά δεν αρκούν».

Γιατί δεν αρκούν; Επειδή «τώρα χρειαζόμαστε μετρητά, όχι δάνεια».

Δίνει ένα παράδειγμα: «Αν κάποια εταιρεία χρεώνεται ενώ τα κέρδη της πέφτουν, η φερεγγυότητά της τίθεται σε κίνδυνο». Γράφει ότι αυτό συνέβη και στην Ιταλία μετά το 2012: «Η λιτότητα αποδυνάμωσε την οικονομία επειδή ήταν απαραίτητο να εξοφλήσει τα χρέη». Υπολογίζει το βουνό των υποχρεώσεων που θα έχει μπροστά της η Ιταλία προς εξόφληση, όταν ξεπεράσει την υγειονομική κρίση. Γράφει για παγίδευση σε έναν «νέο φαύλο κύκλο». Ετσι δεν συμφωνεί με την ιδέα για τις δανειοδοτήσεις μέσω του Μηχανισμού Σταθερότητας. (Αντί για την Ιταλία, ο Μίνχαου θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κατά νου του την Ελλάδα, χωρίς χιλιάδες νεκρούς από την ίωση προς το παρόν, αλλά με επίσημη παραδοχή της  συρρίκνωσης της οικονομίας της.)

Η «ομπρέλα» της Ευρωζώνης (ο Μηχανισμός Σταθερότητας) δεν προσφέρεται για τέτοιον κατακλυσμό: «Αυτό που χρειάζεται η Ευρωζώνη είναι μετρητά, όχι δάνεια». Ωστόσο το πρόβλημα είναι ότι η Ευρωζώνη δεν αντιλαμβάνεται την αμερικανική ιδέα του ελικοπτέρου που πετώντας ρίχνει λεφτά από τον ουρανό ως μοντέρνος από μηχανής Θεός, διότι «αυτή είναι εξειδικευμένη στα δάνεια». Το αμερικανικό ελικόπτερο όμως μοιράζει λεφτά απευθείας στα χέρια των εταιρειών, των οικογενειών και των πολιτών.

Είναι καιρός, λέει ο Μίνχαου, η Ευρώπη να δώσει χρήμα απευθείας στα χέρια των επιχειρήσεων, των οικογενειών και των πολιτών, με εγγύηση από όλα τα κράτη και υποστηριζόμενη από την ΕΚΤ. Διαφορετικά, ακόμα και όταν ξεμπερδέψουμε με την πανδημία, «δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψουμε στις δαπάνες και στα επίπεδα διαβίωσης» προ κορονοϊού. Ο αρθρογράφος κατηγορεί για την οικονομική στενοκεφαλιά τους Ολλανδούς και τους Γερμανούς που ευλογούν την ολλανδική σκέψη. Αυτά πρέπει τώρα να τελειώσουν.

Οι προειδοποιήσεις του Μίνχαου έχουν και πολιτικό στίγμα. Κύριοι, λέει, μήπως θέλετε να σαρώσει ο σαλβινισμός παντού στην Ευρώπη; Χρησιμοποιεί για τον συλλογισμό του μία τελευταία έρευνα η οποία αναφέρει ότι οι Ιταλοί πιστεύουν πια ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μειονέκτημα για αυτούς. Το ποσοστό όσων έχουν απογοητευτεί από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχει εξακοντιστεί στο 67% από το 47% του μακρινού Νοεμβρίου 2018. Ούτε και για τη Λέγκα όμως είναι ενθαρρυντικά τα αποτελέσματα της έρευνας, και για αυτό «υπάρχει ακόμη χρόνος» λέει ο Μίνχαου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News