Απέμεναν 4′ και 24″ για να λήξει ο αγώνας στο ΟΑΚΑ, όταν ο Γιώργος Παπαγιάννης -ο κορυφαίος παίκτης του Παναθηναϊκού στο ματς (14 πόντοι, 8 ριμπάουντ)- ισοφάριζε την Μπαρτσελόνα σε 76-76. Ο «Εξάστερος» είχε χύσει την καρδάρα της υπέρ του διαφοράς στο σκορ, που δύο φορές έφτασε σε διψήφια νούμερα (59-48 και 67-57), όμως εξακολουθούσε να παράγει το μπάσκετ που χρειάζεται να παίξει όποιος φιλοδοξεί να νικήσει την καταλανική ομάδα. Μετά, σκοτάδι.

Στην πραγματικότητα, τα φώτα είχαν αρχίσει να χαμηλώνουν για τον Παναθηναϊκό στο 28′ (67-57). Στα 12 επόμενα λεπτά η Μπαρτσελόνα έτρεξε ένα σερί 14-35, προσπερνώντας στο σκορ για πρώτη φορά στο 35′. Στα έξι τελευταία ο Ρικ Πιτίνο, ανήμπορος να αντιδράσει, είδε τους παίκτες του να δέχονται 22 πόντους. Τα τρία τελευταία ήταν «καταστροφικά». Ο Παναθηναϊκός έχασε (81-92) ένα παιχνίδι που φαινόταν «δικό του». Κι αυτό κάνει την ήττα ακόμη πιο οδυνηρή.

Αυτό το «μοιραίο» τρίλεπτο θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο διδασκαλίας: για το πώς η κόπωση θολώνει το μυαλό των αθλητών. Ο Μπέντιλ, ο Φριντέτ και ο Καλάθης πρωταγωνίστησαν στα λάθη και σε μια ακατανόητη βιασύνη. Ιδίως ο Νικ. Η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει υπέρ της Μπαρτσελόνα, όταν ο «εγκέφαλος» του Παναθηναϊκού ξέμεινε από ενέργεια. Είχε φροντίσει γι’ αυτό ο παμπόνηρος Πέσιτς, ο κόουτς των Καταλανών, φροντίζοντας να του κάνει τη ζωή δύσκολη από την αρχή του αγώνα. Ολοι έχουν αντιληφθεί, πόσο πολύ αυτή η ομάδα εξαρτάται από την απόδοση του ηγέτη της. Και χθες, ο Καλάθης ήταν καλός (10 πόντοι, 11 ασίστ, 7 ριμπάουντ). Αλλά, μόλις οι αντοχές του εξαντλήθηκαν, ο Ταϊρίς Ράις δεν κατάφερε να τον αντικαταστήσει επάξια.

Αν και έβαλε μόλις 6/28 τρίποντα, έκανε πολλά λάθη και υστέρησε στα επιθετικά ριμπάουντ (10-19), ο Παναθηναϊκός έμεινε ζωντανός στο παιχνίδι έως το 27′. Υστερα, εκτός από την έλλειψη ενέργειας, «μίλησε» και η ποιότητα των «αστέρων» της Μπαρτσελόνα. Μίροτιτς (20 πόντοι, 9 ριμπάουντ), Χίγκινς (17 πόντοι), Ντιλέινι (15 πόντοι, 6 ασίστ) και Αμπρίνες (13 πόντοι) έκαναν ένα εκπληκτικό φινάλε, δικαιώνοντας τη φήμη (και την τιμή) τους. Ο πρωταθλητής Ελλάδας έμεινε με την πικρή γεύση ενός παραλίγο θριάμβου, που μπορεί να του ρίξει το ηθικό εν όψει μιας σειράς πολύ απαιτητικών αγώνων: με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ και τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη.

Αλλιώς τον ονειρευόταν αυτόν τον Φεβρουάριο ο Παναθηναϊκός. Σε μια τριάδα αγώνων που πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει το «τρία στα τρία» -έστω, το «δύο στα τρία»-, πέτυχε μόνο μια νίκη. Μία νίκη σε τέσσερα ματς, μαζί με το χθεσινό. Εκεί που μετρούσε τις πιθανότητές του να τερματίσει στην πρώτη πεντάδα της regular season, έφτασε στο σημείο να κοιτάζει πίσω του, τις ομάδες που διεκδικούν θέση στην οκτάδα. Είναι παρήγορο, το ότι απέχει τρεις πόντους από την πύλη των πλέι-οφ. Αλλά, για να είναι σίγουρος πως δεν θα «την πατήσει», θα χρειαστεί τέσσερις νίκες στις εννέα αγωνιστικές που υπολείπονται. Και το πρόγραμμά του είναι «Γολγοθάς».

Από τα πέντε επόμενα παιχνίδια του, τέσσερα είναι εκτός έδρας (στο σύνολο θα δώσει έξι ματς μακριά από το ΟΑΚΑ και μόλις τρία στην Αθήνα). Θα αντιμετωπίσει, κατά σειράν, τη Ρεάλ εκτός (24/2), την οποία δεν έχει νικήσει στη Μαδρίτη τα επτά τελευταία χρόνια, τον Ολυμπιακό εκτός (3/3), την ΤΣΣΚΑ Μόσχας εντός (5/3), τη Φενέρμπαχτσε εκτός (13/3), την Αλμπα Βερολίνου εκτός (19/3), τη Χίμκι εντός (25/3), την Αναντολού Εφές εκτός (27/3), τη Μακάμπι εντός (3/4) και την Μπασκόνια εκτός (10/4). Εάν κερδίσει τρία από αυτά τα ματς, κι όχι τέσσερα, η τύχη του θα κριθεί στις ισοβαθμίες.

Αλλά, το ζητούμενο δεν είναι μόνο να παίξει στα πλέι-οφ. Είναι (και) να εμφανιστεί σε αυτά ανταγωνιστικός. Ο Παναθηναϊκός του Φεβρουαρίου δεν μπορεί, ούτε κατά διάνοια, να «κοιτάξει στα μάτια» την Eφές, τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, ή την ΤΣΣΚΑ. Οπότε, το τελικό ερώτημα είναι, αν ο Πιτίνο μπορεί να θεραπεύσει τα «νεκρά» διαστήματα της ομάδας του, και την ευκολία με την οποία γκρεμίζει τις διαφορές που χτίζει. Μέχρι στιγμής, φαίνεται πως δεν έχει τον τρόπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News