Εντάξει, οι Ρώσοι προήλασαν στην Ουκρανία, έφθασαν στο Κίεβο, ψάχνουν τον Ζελένσκι για τα περαιτέρω (για διαπραγματεύσεις, όπως λένε, ή για επιτόπου εξόντωση). Με τον ουκρανό πρόεδρο «κρυμμένο στα λαγούμια», το τοπίο παραμένει ρευστό ακόμη, κανείς δεν μπορεί να μαντέψει την έκβαση της υπόθεσης. Και πέραν του Ζελένσκι, δεν γνωρίζει κανείς τι σκοπεύουν να κάνουν οι Ρώσοι, αν θα αρκεστούν στην κατάληψη των συγκεκριμένων περιοχών ή αν θα κινηθούν δυτικότερα. Οι επόμενες ημέρες θα είναι καθοριστικές.

Προς το παρόν και ακριβώς επειδή το τοπίο είναι θολό, εγείρονται απορίες οι οποίες αφορούν την αντίσταση που θα συναντήσουν ή δεν θα συναντήσουν οι Ρώσοι. Ο Γκουίντο Ολίμπιο, συντάκτης γεωπολιτικών θεμάτων στην Corriere della Sera, ασχολήθηκε με το ζήτημα της ουκρανικής άμυνας μετά την ήττα, με την πιθανή αντίσταση δηλαδή σε επίπεδο ανταρτοπολέμου στις πόλεις και στην ύπαιθρο, και έγραψε ότι απασχολεί ήδη το αμερικανικό επιτελείο.

Στην Ουάσιγκτον, έγραψε, κάποιοι λανσάρουν ξανά το παλιό σενάριο «του σκαντζόχοιρου», όπως λέγεται. Τι σημαίνει αυτό; Οτι η αρκούδα-Ρωσία μπορεί μεν να φάει τον σκαντζόχοιρο-Ουκρανία για μεζέ, όμως δεν μπορεί εύκολα να τον χωνέψει. Κάποιοι αναλυτές τα ακούν αυτά και υποστηρίζουν ότι η δυσπεψία της αρκούδας πρέπει να ενισχυθεί και από άλλους παράγοντες, εξωγενείς. Ποιοι είναι αυτοί; Μα, οι όμορες χώρες, δηλαδή τα ανατολικά μέλη του ΝΑΤΟ. Για την ενίσχυση των ουκρανών ανταρτών, λένε, αυτές οι χώρες είναι απαραίτητο να δημιουργήσουν διαύλους ανεφοδιασμού και τροφοδοσίας των αντιστασιακών.

Φυσικά, το σενάριο αυτό προϋποθέτει την πλήρη κατάληψη της Ουλρανίας από τους Ρώσους. Οπωσδήποτε το Κρεμλίνο θα θεωρήσει εχθρική ενέργεια την υποστήριξη των μελών του ΝΑΤΟ, έτσι θα υπάρξουν κίνδυνοι διεύρυνσης της σύγκρουσης. Στην Ουάσινγκτον οι αναλυτές δεν είναι βέβαιοι, πάντως, αν οι ανατολικοευρωπαίοι σύμμαχοι των Αμερικανών επιθυμούν να παίξουν με τη φωτιά.

Και όσοι πιστεύουν ελάχιστα ή και καθόλου στην πιθανότητα συγκρότησης ουκρανικής αντίστασης επισημαίνουν ότι οι Ρώσοι έχουν μεγάλη εμπειρία καθυπόταξης ανταρτών. Το έχουν αποδείξει στην Τσετσενία, όπου εξάλειψαν κάθε ίχνος αντίστασης, έστω και με πολύ υψηλό τίμημα. Υστερα ήρθε η συριακή κρίση, η οποία υπήρξε πραγματικό εργαστήρι για τον ρωσικό στρατό, αφού δοκίμασε κάθε είδους μέσα και τακτικές. Υπάρχουν, εξυπακούεται, και οι μισθοφόροι Wagner, οι πιο αναλώσιμοι απ’ όλους, οι πιο κατάλληλοι για το «σκούπισμα».

Ο Ολίμπιο έδωσε βάση, πάντως, στην πληροφορία ότι «μερικές από τις επίλεκτες μονάδες των Ουκρανών έχουν εκπαιδευτεί από ένα πρόγραμμα της CIA το οποίο ξεκίνησε το 2015, αμέσως μετά τα γεγονότα της Κριμαίας». Αυτοί είναι στρατιώτες που «ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται στο πεδίο» και υποτίθεται ότι θα αποτελέσουν τη «μαγιά» της ουκρανικής αντίστασης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News