Αρχισαν να πέφτουν ένα-ένα τα ταμπού της Δύσης ως προς τη στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμο που μαίνεται από τον Φεβρουάριο του 2022. Τα παράπονα του ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τα οποία επανέλαβε πριν λίγες μέρες με αφορμή το σφυροκόπημα του Χαρκόβου αλλά έως σήμερα απορρίπτονταν, άρχισαν να εισακούονται. «Το μεγάλο ερώτημα είναι μην τυχόν είναι πολύ αργά ή, αντιθέτως, μην τυχόν είναι πολύ επικίνδυνο» γράφει ο Πάολο Γκαριμπέρτι στη Repubblica

Την αρχή την έκανε και πάλι ο Εμανουέλ Μακρόν. Τον περασμένο Φεβρουάριο ο γάλλος πρόεδρος είχε ταράξει τα νερά μην αποκλείοντας το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ενώ την περασμένη Τρίτη υποστήριξε πως οι χώρες της Δύσης θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ουκρανία να πλήττει στόχους εντός της ρωσικής επικράτειας με τα προηγμένα οπλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς που παρέχονται στο Κίεβο από διάφορα Δυτικά κράτη.

Και αυτή τη φορά ο Μακρόν είχε δίπλα του τον Ολαφ Σολτς, ο οποίος δεν διαφώνησε, λέγοντας πως η Ουκρανία «έχει το δικαίωμα να αμύνεται», σεβόμενη το διεθνές δίκαιο και τους όρους που θέτουν οι χώρες που παρέχουν τα όπλα. Την επομένη, εκπρόσωπος του γερμανού καγκελαρίου εξήγησε πως το δικαίωμα της Ουκρανίας να αμύνεται «δεν περιορίζεται στην επικράτειά της».

«Το σκεπτικό του Μακρόν είναι άψογο, περιλαμβανομένης και της λεπτής διάκρισης που εμπεριέχει» σημειώνει ο Πάολο Γκαριμπέρτι. Αυτό που έκανε ο γάλλος πρόεδρος ήταν απλώς να διερωτηθεί πώς μπορούν οι Ουκρανοί να προστατεύουν τις πόλεις τους, όπως πρόσφατα το Χάρκοβο, εάν δεν μπορούν να πλήττουν με τους πυραύλους της Δύσης βάσεις εντός της Ρωσίας, από τις οποίες εκτοξεύονται οι εχθρικοί πύραυλοι.

Οσον αφορά τη λεπτή διάκριση, ο Μακρόν υπογράμμισε πως οι όποιοι στόχοι εντός της ρωσικής επικράτειας θα πρέπει να επιλέγονται με πολλή προσοχή και ότι με Δυτικά οπλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς θα πρέπει να πλήττονται μόνο στρατιωτικές βάσεις από τις οποίες εξαπολύονται επιθέσεις εναντίον της Ουκρανίας – όχι άλλοι στρατιωτικοί στόχοι και σε καμία περίπτωση μη στρατιωτικοί.

Μάλιστα, για να γίνει απόλυτα κατανοητός, ο γάλλος ηγέτης συνόδευσε τα λεγόμενά του με μια σειρά από χάρτες. «Αν λέμε (στους Ουκρανούς) ότι δεν έχετε το δικαίωμα να πλήττετε τα σημεία από το οποία εκτοξεύονται οι πύραυλοι, στην πραγματικότητα τους λέμε ότι σας δίνουμε όπλα αλλά δεν μπορείτε να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας (με αυτά)» είπε, μεταξύ άλλων, ο Μακρόν την Τρίτη κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Γερμανία.

Την ίδια άποψη είχε εκφράσει την προηγούμενη εβδομάδα και ο Γενς Στόλτενμπερκ σε συνέντευξή του στον Economist, ενώ την επανέλαβε και τη Δευτέρα, υποστηρίζοντας πως ασκώντας το δικαίωμά της στην αυτοάμυνα η Ουκρανία μπορεί να πλήττει νόμιμους στόχους και εκτός της επικράτειάς της. Το Κρεμλίνο, φυσικά, αντέδρασε, δια στόματος του ίδιου του Πούτιν, οποίος αρχικά διερωτήθηκε αν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ πάσχει από άνοια, ενώ την Τρίτη έκανε ξεκάθαρα λόγο για «σοβαρές συνέπειες» εφόσον οι σύμμαχοι της Ουκρανίας ανάψουν, τελικά, το πράσινο φως για χρήση Δυτικών οπλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς εναντίον στόχων εντός της Ρωσίας.

«Στην πραγματικότητα ο Στόλτενμπεργκ δεν πάσχει από άνοια. Απλώς κάνει τη δουλειά του. Ενας γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ πρέπει να είναι ή, έστω, να ενεργεί εξ ορισμού ως γεράκι» σημειώνει ο ιταλός αρθρογράφος. Ωστόσο είναι γνωστό (και το γνωρίζει, φυσικά, ο Πούτιν) πως ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ μπορεί μόνο να προτείνει, αφού οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται από τις ηγεσίες των κρατών-μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, την ίδια άποψη υποστήριξαν, και μάλιστα από κοινού, οι ηγέτες των δύο ισχυρότερων κρατών της ΕΕ, οι οποίοι, μάλλον όχι τυχαία, πριν από τις δηλώσεις περί της χρήσης Δυτικών πυραύλων κατά στόχων εντός της Ρωσίας, συνυπέγραψαν ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στους Financial Times με τίτλo «Πρέπει να ενισχύσουμε την ευρωπαϊκή κυριαρχία».

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Τζο Μπάιντεν φαίνεται επίσης διατεθειμένος να αναθεωρήσει την έως τώρα κατηγορηματική εναντίωσή του στη χρήση αμερικανών οπλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς εντός ρωσικών εδαφών. Ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν τείνει επίσης να ασπαστεί τη γαλλογερμανική γραμμή, αν και ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν εξακολουθεί να εμφανίζεται αρνητικός.

Πάντως η αμερικανική ηγεσία καλείται να αποφασίσει άμεσα. Οχι μόνο γιατί η Ρωσία συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τις ελλείψεις των Ουκρανών σε πυρομαχικά και όπλα, αλλά και επειδή τον ερχόμενο Νοέμβριο νικητής στις προεδρικές εκλογές ενδέχεται να αναδειχθεί ο Ντόναλντ Τραμπ, οι απόψεις του οποίου για το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία και τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι γνωστές όσο και τρομακτικές.

«Ο Πούτιν έχει αντιληφθεί ότι το κλίμα αλλάζει, καθώς τα ταμπού καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο (το επόμενο θα είναι εκείνο των στρατιωτικών εκπαιδευτών στην Ουκρανία, με τη Γαλλία να είναι ήδη έτοιμη και τη Λιθουανία διαθέσιμη)» προβλέπει ο αρθρογράφος της Repubblica. Γι’ αυτό ο επικεφαλής του Κρεμλίνου έκανε λόγο για «σοβαρές συνέπειες», ειδικά για τις χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, δηλαδή τις Φινλανδία, Νορβηγία, Πολωνία και τα τρία κράτη της Βαλτικής: Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία.

«Η αναφορά του Πούτιν δεν ήταν τυχαία, γι’ αυτό και φαντάζει ακόμη πιο απειλητική» σχολιάζει ο Γκαριμπέρτι, ο οποίος, ολοκληρώνοντας το άρθρο του, επανέρχεται στο αρχικό ερώτημα: η διαφαινόμενη μεταστροφή της Δύσης είναι καθυστερημένη ή επικίνδυνη;

Οσον αφορά το πρώτο ενδεχόμενο, ενδέχεται όντως να είναι καθυστερημένη, καθώς η Ρωσία έχει ήδη συγκεντρώσει νέα στρατεύματα στα σύνορα στο ύψος του Χαρκόβου, όχι μόνο για να πολιορκήσει τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, αλλά και για να προετοιμαστεί για μια νέα μαζική επίθεση κατά τους θερινούς μήνες, η οποία θα μπορούσε να αποδειχθεί καθοριστική για την εξέλιξη του πολέμου, ακόμα και να αναγκάσει το Κίεβο να αποδεχτεί μια κατάπαυση του πυρός με τους όρους της Μόσχας, δεδομένου ότι οι ουκρανικές δυνάμεις είναι εδώ και καιρό εξαντλημένες αλλά και αποκαρδιωμένες.

Οσον αφορά τον κίνδυνο κλιμάκωσης, είναι σίγουρα υπαρκτός. «Φυσικά, με το πράσινο φως για τη χρήση Δυτικών πυραύλων εναντίον στόχων στη Ρωσία και με την αποστολή στρατιωτικών εκπαιδευτών στην Ουκρανία, η κόκκινη γραμμή που μας χωρίζει από μια άμεση σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης γίνεται ολοένα πιο λεπτή. Ομως ο Πούτιν ξέρει καλά πως μια επίθεση σε ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ θα είναι η αρχή του τέλους του» καταλήγει ο Πάολο Γκαριμπέρτι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News