Προσβολές, ιοβόλα λόγια, κακεντρέχεια, αναίδεια, κουβέντες στα όρια του μη επιτρεπτού. Η πολιτική ορθότητα δεν στέκεται πάντα στο ύψος των περιστάσεων μεταξύ των πολιτικών.

Οποιος νομίζει ότι η λεκτική λάβα ξεχύνεται μόνο μεταξύ των ελλήνων πολιτικών (δεν είναι και λίγα τα επεισόδια τα τελευταία χρόνια στη Βουλή), μάλλον δεν γνωρίζει καλά τις… πίσω σελίδες της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας. Το πρόσφατο λεκτικό ατόπημα του προέδρου των Φιλιππίνων, Ροντρίγκο Ντουτέρτε, ο οποίος αποκάλεσε τον Μπαράκ Ομπάμα «που… γιο», δεν είναι το πρώτο που συναντάει κανείς στην πολιτική Ιστορία. Εχουν υπάρξει πολλά παρόμοια επεισόδια μεταξύ πολιτικών αποδεικνύοντας πως πολλές φορές τα αίματα ανάβουν περισσότερο από το κανονικό.

Στην πρώτη σκηνή του θεατρικού έργου «Ερρίκος Ε’», ο Σαίξπηρ βάζει στο στόμα του οινόφλυγα Φάλσταφ μια βρισιά που θα μείνει στην ιστορία. Απευθυνόμενος στον νεαρό πρίγκιπα της Ουαλίας και μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας τον χαρακτηρίζει «πέος ταύρου». Ο πρίγκιπας, όμως, όχι μόνο δεν χάνει τα λόγια του, αλλά του απαντάει αναλόγως αποκαλώντας τον «ξεχειλωμένο γιο μιας πουτ…». Κάτι αντίστοιχο με αυτό που είπε και ο Ντουτέρτε στον Ομπάμα.

Οπως πολύ σωστά υπενθυμίζει ο Guardian, ο κακομοίρης ο Ομπάμα έχει δεχθεί επί προεδρίας του ουκ ολίγα… κοσμητικά από τους αντιπάλους του. Τον έχουν κατηγορήσει ότι είναι κρυπτο-μουσουλμάνος, ότι είναι Μαύρος Πάνθηρας, ότι προσποιήθηκε τη δολοφονία του Οσάμα μπιν Λάντεν και ότι η προεκλογική του εκστρατεία στηρίχθηκε σε χρήματα από πώληση ναρκωτικών. Εχει μείνει στην ιστορία ένα μπλουζάκι που είχαν βγάλει οι πολιτικοί αντίπαλοι του με το κεφάλι του Ομπάμα να φιγουράρει σε πρώτο πλάνο και πάνω στην μπλούζα να έχει γραφτεί το εξής: «Κάπου στην Κένυα, ένα χωριό έχασε τον βλάκα του».

Βέβαια, κι εκείνος το 2008 είχε καταφερθεί εναντίον της Χίλαρι Κλίντον όταν την είχε χαρακτηρίζει ότι μοιάζει με ανέγνωμη δικηγόρο εταιρείας. Φυσικά, τώρα την υποστηρίζει στη μάχη που δίνει με τον Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο προσφάτως «στόλισε» αναλόγως. «Ο Τραμπ δεν κάνει για τη θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Δεν δείχνει να έχει τη βασική γνώση για μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων. Είναι θλιβερά ανέτοιμος για να αναλάβει τη δουλειά», είχε πει χαρακτηριστικά.

Πιο αναιδείς με τους αντιπάλους του (Μπιλ Κλίντον και Αλ Γκορ) είναι εμφανιστεί ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ όταν το 1992 τους χαρακτήρισε «δίδυμο ηλιθίων». Για τον Ντόναλντ Τραμπ, φυσικά, θα μπορούσε να υπάρχει ένας ολόκληρος φάκελος από ύβρεις που έχει εκτοξεύσει κατά καιρούς κατά των πολιτικών αντιπάλων του.

Από την ευρωπαϊκή όχθη δεν λείπουν αντίστοιχα υβριστικά παραστρατήματα. Ο πρώην γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Μιτεράν σκιαγραφώντας την Μάργκαρετ Θάτσερ είχε πει ότι έχει «το στόμα της Μέριλιν Μονρό και τα μάτια του Καλιγούλα».

Ο Νικολά Σαρκοζί, το 2009, είχε… καταφέρει σε ένα επίσημο δείπνο να προβάλλει μονομιάς τρεις κορυφαίους πολιτικούς. Για τον Ομπάμα είχε πει ότι δεν στέκεται πάντα στο ύψος των περιστάσεων σε θέματα που πρέπει να λάβει σημαντικές αποφάσεις. Για τον τότε ισπανό πρωθυπουργό, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο ότι δεν ήταν πολύ έξυπνος και για την Ανγκελα Μέρκελ ότι δεν κατανοεί την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Ο μεγαλύτερος σύγχρονος γκαφατζής, όμως, δεν μπορεί να είναι άλλος από τον υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας, Μπόρις Τζόνσον. Είναι ο άνθρωπος που είχε πει ένα ανέκδοτο για τον Ταγίπ Ερντογάν που κατέληγε με τον τούρκο πρόεδρο να ερωτοτροπεί με μια γίδα! Κι όλα αυτά τα έλεγε σε δημόσιο χώρο τη στιγμή που τον άκουγαν πολλά αυτιά.

Τα επεισόδια είναι πολλά και εκτείνονται μέσα στον ιστορικό χρόνο. Ο Ναπολέοντας έλεγε για τους Αγγλους ότι είναι «ένα έθνος καταστηματαρχών». Αιώνες μετά, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, θα πει: «Δεν μπορείς να εμπιστευτείς μια χώρα σαν τη Βρετανία όταν έχει τόσο άθλια κουζίνα. Το μόνο πράγμα που έχουν προσφέρει στην ευρωπαϊκή γεωργία είναι οι τρελές αγελάδες».

Μια και ο λόγος για τους Βρετανούς, το φλέγμα δεν λείπει από τους πολιτικούς τους. Ο πρώην πρωθυπουργός Τζον Μέιζορ αποκαλούσε τους ευρωσκεπτικιστές Τόρις «μπάσταρδους», ενώ η Θάτσερ χαρακτήρισε κάποια στιγμή τους υπουργούς της «κατρουλήδες».

Τα σεξιστικά σχόλια δεν λείπουν ποτέ από το λεκτικό οπλοστάσιο αυτών που έχουν αποφασίσει να προσβάλλουν τον αντίπαλό τους. Οταν κάποια στιγμή η βουλευτής Μπέσι Μπράντοκ κατηγόρησε τον Ουίνστον Τσόρτσιλ ότι ήταν μεθυσμένος, εκείνος της απάντησε με το γνωστό βιτριολικό του χιούμορ: «Αγαπητή μου, είσαι άσχημη. Και πιο συγκεκριμένα, είσαι αηδιαστικά άσχημη. Εγώ αύριο θα είμαι νηφάλιος, αλλά εσύ θα παραμείνεις αηδιαστικά άσχημη». Επίσης, έχει καταγραφεί ότι ο Κλέμεντ Φρόιντ είχε αποκαλέσει την Θάτσερ «Αττίλα».

Ακόμη, υπάρχουν οι περιπτώσεις πολιτικών που δεν διστάζουν να τα βάλουν με τους ψηφοφόρους τους. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Γκόρντον Μπράουν, είχε αποκαλέσει μια ψηφοφόρο του «θρησκόληπτη». Φυσικά, στη συνέχεια αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη.

Τέλος, για όσους πιστεύουν ότι αυτού του είδους οι εκρήξεις είναι μια μοντέρνα εκδοχή των πολιτικών πραγμάτων, μάλλον δεν γνωρίζουν ότι τον 19ο αιώνα ο αμερικανός πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν είχε δεχθεί αήθη επίθεση από τον δημοσιογράφο της Chicago Tribune, Τζέφρι Στόουν. Ο δημοσιογράφος τον είχε χαρακτηρίσει: «ψεύτη, δεσποτικό, σφετεριστή, κλέφτη, τέρας, επίορκο, βλάκα, απατεώνα, τύραννο, δαίμονα, δειλό, παλιάτσο, πειρατή, διάβολο» και κάμποσα άλλα που δεν λέγονται ούτε γράφονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News