Δεν είναι μόνο ότι την αγνόησε ακόμη κι αυτός ο Φρανσουά Ολάντ. Είναι και ότι δέχτηκε τόνους επικρίσεων για το ύψος της αμοιβής που θα παίρνει χάρις στην ανακήρυξή της τον περασμένο μήνα ως ομορφότερης γυναίκας στον κόσμο. Η μις Υφήλιος Αϊρις Μιτενέρ είναι Γαλλίδα. Και μάλλον δεν αισθάνεται καθόλου καλά στη χώρα της.

Το Point χαρακτηρίζει τον μισθό της «αμφιλεγόμενο». Αλλοι έκαναν λόγο για «υπερβολή» και άλλοι για «πρόκληση». Οι επικριτές σημειώνουν ακόμη με την απαραίτητη δόση δηλητηρίου ότι η Μις Υφήλιος θα ζει για τους επόμενους δώδεκα μήνες σε ένα διαμέρισμα 150 τετραγωνικών μέτρων στη Νέα Υόρκη κι ότι το στέμμα της αξίζει 300.000 δολάρια. Και πόσος είναι αυτός ο καταραμένος μισθός; 20.000 δολάρια τον μήνα.

Η αντίδραση αυτή αποτυπώνει την αντιπάθεια που έχουν οι Γάλλοι για τους νεόπλουτους (εκτός, πιθανόν, εάν αφορά τους ίδιους). Ο συγγραφέας και φιλόσοφος Πασκάλ Μπρικνέρ το έθεσε ως εξής: «Παρά το γεγονός ότι οι Γάλλοι ανέχονται την απιστία σε τέτοιο βαθμό που την ανήγαγαν σε μορφή τέχνης, τρομοκρατούνται απέναντι στον θρίαμβο του υλισμού». Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι δύσπιστοι απέναντι στην επιτυχία, για την οποία θεωρούν ότι είναι προϊόν συνδιαλλαγής. «Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντίθετα, η επιτυχία σε κάνει έναν υπερβολικό Αμερικανό».

Η Μις Υφήλιος, που είχε την ατυχία να γεννηθεί στη Γαλλία, έδωσε μια συνέντευξη στην Parisien για να πει ότι δεν ήξερε πόσα θα κέρδιζε ως κάτοχος του τίτλου. Και επισήμανε ότι παρά τα συγχαρητήρια που δέχθηκε από πολλούς, δεν έφτασε ούτε ένα μήνυμα από τον γάλλο πρόεδρο. Μα είναι δυνατόν; Κι όμως. Και η εξήγηση είναι πολιτική: ο Τραμπ «έτρεχε» τα καλλιστεία επί μια δεκαετία. Και ο Ολάντ δεν θέλει να έχει την παραμικρή σχέση μαζί του – ακόμη κι αν πρέπει να θυσιάσει γι’ αυτό τη γνωριμία του με την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου.

Φωτό: Οι Γάλλοι έχουν πρόβλημα κι όταν μοιράσεις φιλιά; Πηγή: Reuters/ /Erik De Castro

Ο πόλεμος θα ξεσπούσε από στιγμή σε στιγμή. Οπως φαίνεται, όμως, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ τον απασχολούσαν και άλλα πράγματα εκτός από τις τύχες του κόσμου. «Είμαστε μόνοι στο Σύμπαν;» αναρωτιόταν ο μέλλων «πατέρας της νίκης» το 1939 σε ένα άρθρο που προοριζόταν να δημοσιευθεί στον Τύπο του Λονδίνου.

Τελικά το άρθρο δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Κι επί δεκαετίες ολόκληρες εκείνες οι έντεκα δακτυλογραφημένες σελίδες παρέμεναν θαμμένες στο US National Churchill Museum, που βρίσκεται στο Φούλτον των Ηνωμένων Πολιτειών. Εως ότου έφτασε στη σύνταξη της επιθεώρησης Nature. «Ο Ηλιος είναι απλώς ένα αστέρι όπως εκατομμύρια των εκατομμυρίων άλλα αστέρια στο Σύμπαν. Γιατί να μην υπάρχουν πλανητικά συστήματα γύρω τους;» έγραφε ο Τσόρτσιλ προαναγγέλλοντας κατά κάποιον τρόπο τις πληροφορίες που θα μας έδιναν οι δορυφόροι εβδομήντα χρόνια αργότερα. «Δεν είμαι τόσο ματαιόδοξος για να πιστεύω ότι ο δικός μου Ηλιος είναι ο μοναδικός που έχει πλανήτες οι οποίοι γυρίζουν γύρω του».

Και συνέχιζε: «Κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν τις σωστές διαστάσεις, να διατηρούν στην επιφάνειά τους νερό σε υγρή μορφή και ενδεχομένως και μια ατμόσφαιρα. Το θέμα είναι να βρίσκονται στην σωστή απόσταση ώστε να είναι κατάλληλη η θερμοκρασία τους (…) Μια μέρα, ίσως όχι και πολύ μακρινή, θα μπορέσει ο άνθρωπος να ταξιδέψει μέχρι τη Σελήνη και ίσως μέχρι την Αφροδίτη και τον Αρη. Μπορεί όμως να μην φτάσουμε ποτέ πολύ μακρύτερα για να διαπιστώσουμε εάν άλλοι πλανήτες φιλοξενούν έμβια όντα ή άλλες μορφές ζωής».

Ως προς την ύπαρξη των εξωγήινων, ο Τσόρτσιλ δεν είχε καμία αμφιβολία. Και οι λόγοι αυτής της πεποίθησης δεν ήταν επιστημονικοί αλλά φιλοσοφικοί. «Σε ό,τι με αφορά, δεν με εντυπωσιάζουν και τόσο τα επιτεύγματα του πολιτισμού μας για να πιστέψω ότι είμαστε τα μοναδικά ζωντανά και σκεπτόμενα όντα σε αυτό το τεράστιο Σύμπαν».

Με τόσο ανοικτούς ορίζοντες και διαύγεια πνεύματος, πώς να μην κερδίσεις έναν παγκόσμιο πόλεμο;

Φωτό: Μήπως ήταν και ο ίδιος μια ανώτερη εξωγήινη μορφή ζωής; Πηγή: Nature/ Picture Post/Getty/ Kurt Hutton

Λέγεται Γισάι Φλέισερ και είναι ο εκπρόσωπος των Εβραίων που έχουν εποικίσει την Χεβρώνα. Γι’ αυτόν, όπως και για τους υπόλοιπους ακραίους συμπατριώτες του, η εγκατάλειψη από την Ουάσινγκτον της λύσης των δυο κρατών είναι κάτι σαν μάννα εξ ουρανού.

Οι New York Times, πάντως, του παραχώρησαν χώρο για να αναπτύξει τα επιχειρήματά του. Κι αυτός δεν παρέλειψε να καταφύγει στην ειρωνεία: «Οταν το Ισραήλ κατηγορείται ότι κλέβει τη γη των Παλαιστίνιων, η απάντηση της κυβέρνησής του είναι ότι “εφεύραμε τα κινητά”, ή ότι “έχουμε αναγνωρίσει τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων”, ή ότι “βοηθήσαμε την Αϊτή μετά τον σεισμό”. Αντίθετα η απάντηση των εποίκων είναι η εξής: “Η λύση των δυο κρατών είναι λάθος και δεν θα περάσει ποτέ επειδή η Ιουδαία και η Σαμάρια (σ.σ. τα βιβλικά ονόματα της Δυτικής Οχθης) ανήκουν στον εβραϊκό λαό».

Ασφαλώς, προσθέτει ο ίδιος, θα πρέπει να δούμε θέματα όπως τα δικαιώματα των Αράβων, η ασφάλεια και ο εβραϊκός χαρακτήρας της χώρας. Υπάρχουν, επιμένει, τουλάχιστον πέντε λύσεις που είναι πιο αξιόπιστες. Η πρώτη λέει ότι η Παλαιστίνη υπάρχει ήδη και είναι η Ιορδανία. Σύμφωνα με μια δεύτερη, οι Παλαιστίνιοι δεν συνιστούν ένα έθνος αλλά ένα είδος «εμιράτων» και επομένως θα μπορούσαν να υπάρξουν ως επτά αυτόνομες οντότητες κατά το πρότυπο των νοτιοαφρικανών Μπαντουστάν. Ή μήπως να έδινε το Ισραήλ μια κάποια αποζημίωση στους Παλαιστίνιους ώστε να ενθαρρύνει την εκούσια μετανάστευσή τους;

Ο Γισάι Φλέισερ παραδέχεται ότι όλες αυτές οι «λύσεις» έχουν κάποιες απεχθείς πλευράς. Οπως φαίνεται, όμως, αυτό δεν είναι πρόβλημα για τους φανατικούς. Ευτυχώς είναι για όλους τους υπόλοιπους. Γιατί στην ίδια εφημερίδα, ο Τόμας Φρίντμαν, αμερικανοεβραίος και φημισμένος δημοσιογράφος, επισημαίνει ότι όσο η λύση των δυο κρατών βρισκόταν πάνω στο τραπέζι η συζήτηση ανάμεσα στους Εβραίους ήταν «δεξιά εναντίον αριστεράς» και «περισσότερη ασφάλεια εναντίον λιγότερης ασφάλειας».

Αλλος έλεγε ότι τα σύνορα έπρεπε να είναι σε εκείνο το σημείο και άλλος στο άλλο. Αλλά όλοι συμφωνούσαν ότι για να παραμείνει το Ισραήλ ένα δημοκρατικό και εβραϊκό κράτος, θα έπρεπε να διαχωριστεί από την πλειονότητα των 2,7 εκατομμυρίων Παλαιστίνιων της Δυτικής Οχθης.

Η απόσυρση της λύσης των δυο κρατών, καταλήγει ο Φρίντμαν, θέτει τη συζήτηση σε ένα άλλο επίπεδο: «ποιο κράτος αξίζει υπεράσπισης με ηθικούς όρους». Κι αυτή είναι μια συζήτηση που διχάζει τον παγκόσμιο εβραϊσμό όχι σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να τύχει υπεράσπισης το κράτος αλλά σχετικά με το ίδιο το Ισραήλ.

Φωτό: Η απολύτως αντιπροσωπευτική εικονογράφηση είναι της Lauren Simkin Berke/ Πηγή: The New York Times

Ας πούμε ότι ένας αστροναύτης κόβει βόλτες στο διάστημα. Τι κάνει όταν τον καλεί η φύση; Η NASA απάντησε στο πρόβλημα φορώντας στους αστροναύτες της πάνες. Αυτή όμως ήταν μια μεσοβέζικη λύση. Γιατί τι θα έπρεπε να κάνουν οι αστροναύτες σε ένα κάλεσμα εάν εξαιτίας μιας επείγουσας κατάστασης υποχρεώνονταν να φορούν τις στολές τους για αρκετές ημέρες; Η NASA δεν απάντησε προσωπικώς σε αυτό αλλά προκήρυξε τον διαγωνισμό Space Poop Challenge, ο οποίος ήταν ανοικτός στο κοινό.

Το στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί ήταν το εξής: να σχεδιαστεί ένα σύστημα που θα συλλέγει τα ανθρώπινα απόβλητα –ούρα, περιττώματα, υγρά έμμηνης ρύσης– και θα τα διοχετεύει στο διάστημα χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση. Εδώ υπήρχε και μια επιπλέον πρόκληση: οι επίδοξοι εφευρέτες, σημειώνει ο Guardian, έπρεπε να λάβουν υπόψη τους την έλλειψη βαρύτητας αφού σε αυτές τις συνθήκες στερεά και υγρά ίπτανται.

Αυτός που πήρε τελικά το βραβείο των 15.000 δολαρίων ήταν ο Θάτσερ Κάρντον, αξιωματικός της αεροπορίας, ιπτάμενος χειρουργός και εμπειρικός φυσικός. Οι πολυσχιδείς γνώσεις του τον βοήθησαν να κατασκευάσει έναν μικρό αεροφράκτη στην περιοχή της στολής που αντιστοιχεί στη βουβωνική χώρα. Και κάπως έτσι θα λυθούν τα χέρια της NASA, οι ειδικοί της οποίας επισημαίνουν ότι οι αστροναύτες θα επιπλέουν στο εξής όλο και περισσότερη ώρα στο Διάστημα. Και πού να την βρεις εκεί την τουαλέτα;

Φωτό: Πολύ βολικό δεν φαίνεται. Αλλά αν κάνει τη δουλειά… Πηγή: Guardian / NASA