Και αν ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτόν εξακολουθούν να έχουν αυτήν την τρελή ιδέα, ότι μπορούν να «αλλάξουν την Ευρώπη και τον κόσμο», να στριμώξουν τον Σόιμπλε και να ηγεμονεύσουν γενικώς;

Τι μας περιμένει αν αυτό έχουν στο μυαλό τους;

Φαίνεται πως θα πρέπει πάλι να προετοιμαστούμε για μία νέα περιπέτεια, την οποία η κυβέρνηση μελετά, σχεδιάζει και καλλιεργεί το σχετικό κλίμα, ώστε όταν έλθει η ώρα να παίξει το γνωστό παιχνίδι των διλημμάτων.

Από τα όσα λένε και ψιθυρίζουν διάφοροι σύντροφοι του κ. Τσίπρα, είναι αισθητό ότι στο μυαλό κάποιων έχει διαμορφωθεί μία αρκετά επικίνδυνη αντίληψη που σύντομα θα μετατραπεί σε επιδίωξη: Να σταματήσει η συζήτηση με το ΔΝΤ και να βγει το Ταμείο από το ελληνικό πρόγραμμα.

Ακούγεται ωραίο σε κάποια αφτιά. Και πολύ χαλαρά, ένας υπουργός σαν τον Πάνο Σκουρλέτη δεν διστάζει μάλιστα να το δηλώσει δημοσίως: «καλύτερα να μην συμμετάσχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα» (το έχει πει σε τουλάχιστον δύο συνεντεύξεις του τον τελευταίο μήνα).

Και γιατί να διώξουμε το ΔΝΤ; Επειδή η συμμετοχή του στο πρόγραμμα, προϋποθέτει αφενός την υιοθέτηση κάποιων μέτρων που προτείνει, κάτι σαν νέο Μνημόνιο. Οπως και αν βαφτιστεί αυτό, τα περιθώρια του Τσίπρα για κάτι τέτοιο είναι πολύ περιορισμένα. Πέραν του ότι για να κλείσει και η αξιολόγηση στην ουσία απαιτούνται μέτρα που φτάνουν συνολικά τα 4 δισ….

Σε αυτήν την επιδίωξη του, ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι θα έχει έναν καινούργιο σύμμαχο, τον Ντόναλντ Τραμπ.

Επειδή ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ έχει διακηρύξει την πρόθεσή του να περιορίσει την αμερικανική εμπλοκή στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, στην Αθήνα πιστεύουν ότι η νέα κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον, ως βασικός χρηματοδότης του Ταμείου θα επηρεάσει προς την κατεύθυνση της αποχώρησής του από το πρόγραμμα.

Επιπλέον, υπάρχει και το σχέδιο δημιουργίας ενός είδους Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου μέσω του ESM, για το οποίο κάποιοι στην κυβέρνηση κάτι έχουν ακούσει και φαίνεται πως ποντάρουν πολύ σε αυτό (άγνωστο όμως γιατί μπορεί να πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει σύντομα και επιπλέον, ότι ένας τέτοιος οργανισμός θα δανείζει χρήματα άνευ όρων).

Αν τελικά η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου υιοθετήσει αυτήν την γραμμή, πολύ σύντομα θα αρχίσουμε να ακούμε θεωρητικές αναλύσεις του Τσακαλώτου για το πώς το δικό του «αφήγημα» υπερίσχυσε του αντίστοιχου του Σόιμπλε, ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι «απομονωμένος», ότι η Ελλάδα έχει συμμάχους στην Ευρώπη, το μείγμα της πολιτικής θα αλλάξει, θα έλθει η ανάπτυξη και η επί γης ειρήνη…

Μόνο που τα πράγματα δεν θα είναι έτσι. Θα είναι απλώς πολύ χειρότερα. Χωρίς το ΔΝΤ θα απαιτηθεί ένα ούτως ή άλλο νέο Μνημόνιο, με βασικό συνομιλητή τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Χωρίς το ΔΝΤ δεν θα υπάρξει συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Και όσο (δεν) θα συμβαίνουν αυτά, η ασφυξία θα γίνεται ολοένα και χειρότερη.

Φαίνεται πως στην κυβέρνηση για μία ακόμη φορά έχουν «διαβάσει» με λάθος τρόπο την τα όσα συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν έχουν καν δει στην ορθή του διάσταση το πρόσφατο δελτίο του ΣΕΒ, στο οποίο περιλαμβάνεται και η φράση κλειδί: «αν διαιωνιστεί η σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες, η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη είτε θα παραμείνει στα χαρτιά, με υποκατάσταση της απουσίας ουσιαστικής συμμετοχής από κάποια ειδική επιτροπεία, είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ο,τι και αν λέει, αυτή η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να διαιωνιστεί «η σημερινή κατάσταση επιτροπείας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News