Η αναμέτρηση της Λίβερπουλ με την πρωταθλήτρια Ιταλίας, Ιντερ, την περασμένη Τετάρτη στο Μιλάνο, ισορροπούσε σε τεντωμένο σχοινί μέχρι το 75ο λεπτό. Στο σημείο αυτό, μια γυριστή κεφαλιά του Φιρμίνο σε κόρνερ του Ρόμπερτσον από τα δεξιά άνοιξε το σκορ. Λίγα λεπτά αργότερα ο Σαλάχ πέτυχε το 2-0, έπειτα από εκτέλεση φάουλ του Αλεξάντερ – Αρνολντ. Οι «Κόκκινοι» απέδρασαν από το «Σαν Σίρο» με μια εντυπωσιακή νίκη, που (πιθανότατα) τους εξασφαλίζει την πρόκριση στον επόμενο γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ, χάρη σε δυο στατικές φάσεις. Καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη δεν είναι τόσο αποτελεσματική σε αυτές.

Χωρίς να προσμετρώνται τα πέναλτι, 14 από τα 61 γκολ που η Λίβερπουλ έχει σκοράρει στην Πρέμιερ Λιγκ, μέχρι στιγμής, προήλθαν από στατική φάση: κόρνερ, ή φάουλ. Οι «Reds» πετυχαίνουν με αυτόν τον τρόπο ένα τέρμα ανά δύο αγώνες τους, κατά μέσον όρο. Στο Τσάμπιονς Λιγκ έχουν σημειώσει πέντε – τα περισσότερα από οποιονδήποτε ανταγωνιστή τους. Δεν έτυχε. Πέτυχε.

Ηδη από την εποχή που εργαζόταν στην Μπορούσια Ντόρτμουντ, ο Γιούργκεν Κλοπ αναζητούσε, διαρκώς, νέες ιδέες, πρωτοποριακές τεχνικές και τεχνολογικά μέσα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους παίκτες του. Σε σημείο που δεν το βάζει ο νους. Η αδυναμία του στην καινοτομία φαίνεται και από την πρόσληψη ειδικού εκπαιδευτή στις εκτελέσεις των πλαγίων άουτ – ο Τόμας Γκρόνεμαρκ εργάζεται εφέτος στον σύλλογο για τέταρτη σεζόν. Αλλά υπάρχουν ακόμη πιο ισχυρές αποδείξεις. Στη διάρκεια της προετοιμασίας για τη σεζόν 2019-2020, που η Λίβερπουλ κατέκτησε τον τίτλο, ο επαγγελματίας σέρφερ, Σεμπάστιαν Στόιντνερ, είχε αναλάβει να κάνει στους ποδοσφαιριστές… υποβρύχιες ασκήσεις αναπνοής.

Το περασμένο καλοκαίρι ο Μπεν Φογκλ, διάσημος παρουσιαστής, συγγραφέας και λάτρης της περιπέτειας, πέρασε αρκετό χρόνο με τους παίκτες στο αθλητικό κέντρο της ομάδας – μόνον ο Κλοπ γνωρίζει το γιατί. Στη συνέχεια, στο Εβιάν της Γαλλίας, εμφανίστηκαν δύο, ακόμη, επισκέπτες: ο Dr. Νίκλας Χάουσλερ και ο Πάτρικ Χάντσκε, εμπνευστές και CEO της ομάδας νευροεπιστημονικής εκπαίδευσης, «neuro11», που ιδρύθηκε το 2019 με χρηματοδότηση από την ΕΕ και τη γερμανική κυβέρνηση. Τους συνόδευε ο Φαμπιάν Στάινμπεργκ, διδάκτωρ νευροεπιστημών και αθλητικών επιστημών.

Γνωρίστηκαν με τον Κλοπ την εποχή που η εταιρεία τους έκανε τα πρώτα της βήματα. Ο γερμανός προπονητής ήταν ο πρώτος άνθρωπος από τον χώρο του αθλητισμού που επισκέφτηκε τα γραφεία τους, προσπαθώντας για να ανακαλύψει αν η επιστήμη τους θα μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα του, και πώς. Μαζί με τον βοηθό του, Πεπ Λίντερς, τους συνάντησε αρκετές φορές, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η νευροεπιστήμη είχε πολλά να προσφέρει στην αποτελεσματικότερη διαχείριση των στατικών φάσεων (εκτελέσεις φάουλ, κόρνερ και πέναλτι) από τους παίκτες της Λίβερπουλ. Μόλις το επέτρεψε η χαλάρωση των μέτρων για την πανδημία, αυτή η συνεργασία πήρε σάρκα και οστά.

Ο Μοχάμεντ Σαλάχ, ο Τρεντ Αλεξάντερ – Αρνολντ, ο Τζέιμς Μίλνερ και ο Χάρβεϊ Ελιοτ, ήταν οι πρώτοι που εμφανίστηκαν με ηλεκτρόδια στο κεφάλι και ένα κουτί δεμένο στη μέση τους, για τη συλλογή δεδομένων κατά τη διάρκεια των προπονήσεων. Τον Αλεξάντερ – Αρνολντ η επιστήμη τον είχε βοηθήσει και στο παρελθόν. Μια μάσκα εικονικής πραγματικότητας είχε βελτιώσει την ικανότητά του στη λήψη αποφάσεων και στον εντοπισμό στόχων. Τώρα το μηχάνημα κατέγραφε την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου του δεξιού μπακ της Λίβερπουλ (και των συμπαικτών του), για να διαπιστωθεί αν ο ποδοσφαιριστής προσεγγίζει πνευματικά τις στατικές φάσεις με τον σωστό τρόπο. «Αν βρίσκεται μέσα στη ζώνη, και τι θα μπορούσε να τον βγάλει έξω από αυτήν», όπως εξήγησε ο Dr. Χάουσλερ στους Times.

Ναι, αλλά τι σημαίνει «σωστή προσέγγιση» της στατικής φάσης; Ο καθηγητής έδωσε ένα παράδειγμα: «Κάποιους παίκτες τους βοηθά το να εστιάζουν σε ένα, μόνο, σημείο, όπως είναι η μπάλα, ή ο στόχος. Κάποιοι άλλοι χρειάζεται να μοιράσουν την προσοχή τους: να παρακολουθούν, και την μπάλα, και τον στόχο. Οι μετρήσεις μας εξατομικεύουν αυτή την ανάγκη. Επειτα, δημιουργούμε ατομικά προγράμματα για κάθε ποδοσφαιριστή. Με την κατάλληλη νευροψυχολογική προπόνηση, αυτός μαθαίνει να κάνει αυτοματοποιημένες κινήσεις, αντί να σκέπτεται ποια νοητική προσέγγιση πρέπει να ακολουθήσει κάθε φορά». Πράγμα που τον βοηθά και ψυχολογικά, αφού του τονώνει την αυτοπεποίθηση. Οπως έγραψε ο βοηθός του Κλοπ το περασμένο καλοκαίρι στον επίσημο ιστότοπο του συλλόγου, «πρόκειται για ένα πολύτιμο εργαλείο στις ασκήσεις ακριβείας των παικτών μας».

Τα… μαθήματα άρχισαν να αποδίδουν από τα πρώτα, κιόλας, ματς της σεζόν. Στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου, όταν ο Αλεξάντερ – Αρνολντ ισοφάρισε τη Γουέστ Χαμ (1-1) με μια καταπληκτική εκτέλεση φάουλ, ο Dr. Χάουσλερ σχολίασε στο Twitter: «η στιγμή που οι στόχοι και τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα!». Πριν τις υιοθετήσει ο Κλοπ, αυτές οι μέθοδοι είχαν εφαρμοστεί με επιτυχία στο μπάσκετ, το γκολφ, τα darts (βελάκια) και την τοξοβολία.

Στο ποδόσφαιρο, οι στατικές φάσεις είναι καθοριστικές για την έκβαση ενός αγώνα. Στις πέντε προηγούμενες σεζόν της Πρέμιερ Λιγκ, το 21,5% των γκολ επιτεύχθηκαν με αυτόν τον τρόπο. Το 2009-2010, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 28,2%. Που σημαίνει, ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια αύξησης της αποτελεσματικότητας των ομάδων σε αυτόν τον τομέα. Σε ό,τι αφορά τα Κύπελλα Ευρώπης, καθώς η UEFA έπαψε να «πριμοδοτεί» τα εκτός έδρας γκολ, όλο και περισσότερες προκρίσεις θα κρίνονται στα πέναλτι. Επομένως, είναι πολύ σημαντική και η βελτίωση των ποσοστών επιτυχίας στα σουτ από την «άσπρη βούλα».

«Στον τομέα της φυσικής κατάστασης, τα σπορ έχουν φτάσει, σχεδόν, στην οροφή. Το επόμενο σύνορο στην αθλητική απόδοση είναι το μυαλό. Αυτό πρέπει να προπονήσουμε, πλέον, και είναι το μεγάλο μας όνειρο», τόνισε ο Dr. Χάουσλερ σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα The Athletic τον περασμένο Οκτώβριο, εξηγώντας την είσοδο της νευροεπιστήμης στα γήπεδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News