Είναι 48 ετών, ποινικολόγος με εξειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εχει μαύρη ζώνη στο καράτε και λατρεύει τα χειμερινά σπορ. Το όνομά του -Αλεξάντερ Τσέφεριν- δεν έλεγε τίποτα στον εκτός Σλοβενίας ποδοσφαιρικό κόσμο. Μέχρι την περασμένη Τετάρτη, που εξελέγη πρόεδρος της πανίσχυρης UEFA.

Δεν εξελέγη απλώς. Θριάμβευσε. Στο συνέδριο της Αθήνας τον ψήφισαν 42 από τις 55 εθνικές ομοσπονδίες! Ο ολλανδός αντίπαλός του, ο οποίος συγκέντρωσε μόλις 13 ψήφους, δεν ήταν κάποιος τυχαίος. Ο Μίχαελ φαν Πράαχ γεννήθηκε στα γήπεδα, αφού πριν απ’ αυτόν κι ο πατέρας του υπήρξε πρόεδρος του ιστορικού Αγιαξ, από το 1964 έως το 1978. Ενώ ο θριαμβευτής, εμφανίστηκε «από το πουθενά», το 2006, για να καταλάβει -δέκα χρόνια αργότερα- το ύπατο αξίωμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Θεωρείται επιτυχημένος στην προεδρία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Σλοβενίας, θέση που κατέχει από το 2011. Προηγουμένως ήταν μέλος του ΔΣ της Ολίμπια Λιουμπλιάνα, της ομάδας της γενέτειράς του. Επίσης, δραστηριοποιήθηκε -μεταξύ άλλων- στη νομική εκπροσώπηση αθλητών και συλλόγων. Μα, μπορεί κάποιος να γίνει… Πλατινί με αυτό το βιογραφικό; Μπορεί και παραμπορεί. Αρκεί να γνωρίσει τους σωστούς ανθρώπους, την κατάλληλη στιγμή. Και να τον εμπιστευθούν για τη δουλειά.

Η… εκτόξευση του Τσέφεριν άρχισε τον περασμένο Μάιο, στο Μιλάνο. Πριν από τον τελικό του Champions League μαζεύτηκαν σε πολυτελές ξενοδοχείο της ιταλικής πόλης οι πρόεδροι των ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών της Σουηδίας, της Δανίας, της Νορβηγίας, της Ισλανδίας, των Νήσων Φερόε και της Φινλανδίας, για να τον συναντήσουν. Η ταυτότητα του ανθρώπου που οργάνωσε αυτή την… προεκλογική συγκέντρωση του Τσέφεριν, δεν άφηνε καμία αμφιβολία για το ποιος κρυβόταν πίσω από το «λόμπινγκ» υπέρ του σλοβένου παράγοντα. Ηταν ο Νορβηγός Κιέτιλ Σιέμ, διευθυντής Στρατηγικού Σχεδιασμού της FIFA και «δεξί χέρι» του Τζιάνι Ινφαντίνο, προέδρου της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου.

Ο Σιέμ, ο οποίος ως διευθύνων σύμβουλος του πρωταθλήματος της Νοτίου Αφρικής είχε επηρεάσει αρκετές αφρικανικές χώρες υπέρ της υποψηφιότητας του Ινφαντίνο στις εκλογές της FIFA, έπεισε τους έξι προέδρους να υποστηρίξουν τον Τσέφεριν. Ο χαμένος της κάλπης, ο Φαν Πράαχ, είχε καταγγείλει -τότε- και το πώς: σε αντάλλαγμα, ο Σλοβένος υποσχέθηκε την ανάθεση του Euro 2024 ή 2028, από κοινού, στη Σουηδία, τη Δανία και τη Νορβηγία.

Τη μυστική συνάντηση στο Μιλάνο την αποκάλυψε το νορβηγικό περιοδικό Josimar, και ο Σιέμ δεν τόλμησε να διαψεύσει το δημοσίευμα. Δήλωσε μόνον ότι επρόκειτο για δική του πρωτοβουλία, για την οποία ο πρόεδρος Ινφαντίνο δεν γνώριζε το παραμικρό. Ελα τώρα… Ολοι γνωρίζουν οτι οι κανονισμοί απαγορεύουν αυστηρώς, ακόμη και την υπόνοια παρέμβασης της FIFA στις εκλογές της UEFA.

Αλλά, γιατί η Ρωσία είχε τέτοια πρεμούρα, να εκλεγεί ο Τσέφεριν;

Ο Σιέμ δεν θα έκανε «του κεφαλιού του» σε ένα τόσο λεπτό ζήτημα, με κίνδυνο να μπλέξει τον προϊστάμενό του με την Επιτροπής Ηθικής και Δεοντολογίας της FIFA. Εστω κι αν γνωρίζει οτι ο πρόεδρος της Επιτροπής είναι άνθρωπος του Ινφαντίνο. Μάλιστα, του τον είχε συστήσει ο ίδιος ο Τσέφεριν. Ονομάζεται Τόμας Βέσελ, και είναι Σλοβένος κι αυτός. Νομικός και παλιός συνεργάτης του νέου προέδρου της UEFA. Πράγμα που αποδεικνύει το πόσο εμπιστεύεται τον Τσέφεριν, ο Ινφαντίνο.

Αμέσως μετά την εξασφάλιση των σκανδιναβικών ψήφων, ο Τσέφεριν ταξίδεψε στη Μόσχα. Εκεί, ο υπουργός Αθλητισμού της Ρωσίας, Βιτάλι Μούτκο, είχε συγκεντρώσει τους επικεφαλής 11 ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών: Ελλάδας, Κύπρου, Αλβανίας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Βουλγαρίας, Κροατίας, Μαυροβουνίου, FYROM, Ρουμανίας, Σερβίας και Τουρκίας. Και οι έντεκα πρόεδροι συμφώνησαν να υποστηρίξουν τον Σλοβένο.

Αλλά, γιατί η Ρωσία είχε τέτοια πρεμούρα, να εκλεγεί ο Τσέφεριν; Το νορβηγικό περιοδικό δίνει μια απάντηση, η οποία -επίσης- δεν διαψεύστηκε. Ο ίδιος ο Βλάντιμιρ Πούτιν -ο οποίος διατηρεί εξαιρετική σχέση με τον Ινφαντίνο- ήθελε να εξασφαλίσει οτι ο νέος πρόεδρος της UEFA θα καταπνίξει τις φωνές όσων εναντιώνονται στη διοργάνωση του Μουντιάλ 2018 από τη χώρα του. Και διάλεξε τον Τσέφεριν, επειδή ο πατέρας του -νομικός κι αυτός- είχε έντονη επαγγελματική δραστηριότητα στη Ρωσία. Το δικηγορικό γραφείο Τσέφεριν στη Μόσχα υπάρχει ακόμα.

Προτού καν ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες, λοιπόν, και χωρίς να έχει διατυπώσει τις ιδέες του για το ποδόσφαιρο, ο Τσέφεριν είχε ήδη την εκπεφρασμένη υποστήριξη 17 ομοσπονδιών. Οσες απέμεναν από το πρώην ανατολικό μπλοκ, τις προσέγγισε με την ίδια τακτική που είχε βοηθήσει τον Πλατινί να εκλεγεί, το 2007: τους υποσχέθηκε οτι θα προασπίσει τα συμφέροντά τους έναντι των μεγάλων δυνάμεων της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι αυτές ανέλαβε να τις δέσει στο άρμα του Σλοβένου, ο Θόδωρος Θεοδωρίδης. Οπως το είχε κάνει πριν από δέκα χρόνια για λογαριασμό του Πλατινί. Η φιλία του Θεοδωρίδη με τον Ινφαντίνο είναι κοινό μυστικό.

Ο ίδιος ο Ινφαντίνο κράτησε για τον εαυτό του την πιο δύσκολη δουλειά: να «ψήσει» τις ισχυρές ομοσπονδίες. Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία και Πορτογαλία εκδήλωσαν -η μια μετά την άλλη- την στήριξή τους στον Τσέφεριν. Εκτός από την ολλανδική ομοσπονδία, η οποία φυσικά τάχθηκε υπέρ του φαν Πράαχ, μόνον η αγγλική και οι υπόλοιπες βρετανικές προτίμησαν τον 68χρονο Ολλανδό. Σε ακόμη μία κούρσα, πόνταραν στο λάθος άλογο.

Με το σύμπαν να συνωμοτεί υπέρ της εκλογής του, ο Τσέφεριν ήταν αδύνατον να χάσει. Γι’ αυτό, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας απέσυρε την υποψηφιότητά του ο υπηρεσιακός πρόεδρος της UEFA, Ανχελ Μαρία Βιγιάρ. Η αποχώρηση του προέδρου της ισπανικής ομοσπονδίας από την εκλογική διαδικασία έκανε τη νίκη του Τσέφεριν, σαρωτική.

Το παρασκήνιο των εκλογών της UEFA θα μπορούσε να εμπνεύσει ένα υπέροχο κινηματογραφικό σενάριο, για μια ταινία πολιτικής και επιχειρηματικής ίντριγκας. Με κεντρικούς ρόλους, έναν νεόκοπο παράγοντα (τον Τσέφεριν) που τα συμφέροντα του χάρισαν τον θρόνο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, κι έναν 46χρονο ελβετό δικηγόρο (τον Ινφαντίνο) που -μέσα σε επτά μήνες- από υψηλόβαθμος υπάλληλος έγινε ο απόλυτος άρχων της μπάλας.

Πρωταγωνιστής θα ήταν, βεβαίως, ο Ινφαντίνο. Ενας άνθρωπος ασήμαντος για το ποδόσφαιρο, έως το 2009 που ο Πλατινί τον έκανε «δεξί του χέρι», ο οποίος -μέχρι πριν από έναν χρόνο- τραβούσε τα μπαλάκια στις κληρώσεις του Champions League. Για να γίνει, εν ριπή οφθαλμού, πρόεδρος της FIFA. Ο πρώτος που θα διοικεί και την UEFA, αφού έδωσε στον εκλεκτό του το δαχτυλίδι που ο ίδιος δεν πρόλαβε να φορέσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News