Στις 28 Ιουνίου η Κίνα διοργάνωσε γεωπολιτικό μίτινγκ με αφορμή τη συμπλήρωση 70 ετών από τις «Πέντε αρχές περί ειρηνικής συνύπαρξης» τις οποίες είχε διατυπώσει το 1954 και μάλλον εθιμοτυπικά (επισκεπτόμενος την Ινδία) ο Τσου Εν-λάι, ο πρωθυπουργός του Μάο. Τι πρέσβευαν εκείνες οι «πέντε αρχές»; Μα, την αμοιβαιότητα στην εξωτερική πολιτική. Τα… πάντα όλα ήταν αμοιβαίως… αμοιβαία: ο σεβασμός στην κυριαρχία και στην εδαφική ακεραιότητα, η θέση περί μη επίθεσης και μη παρέμβασης του ενός στις εσωτερικές υποθέσεις του άλλου, η ισότητα και το όποιο όφελος ήθελε προκύψει, η ειρηνική συνύπαρξη. Ολα από κοινού, σαν να λέμε συντροφικά πράγματα. Ωραίες κουβέντες, ειπωμένες πολύ πριν από την Πολιτιστική Επανάσταση.

Επί ημερών Πολιτιστικής Επανάστασης καταστρατηγήθηκαν βέβαια, όπως και επί ημερών της κατοπινής «Θεωρίας των τριών κόσμων» η οποία έβαζε τη Σοβιετική Ενωση στο ίδιο (εχθρικό) επίπεδο με τις ΗΠΑ. Ενώ με τη «ρεβιζιονιστική» Σοβιετική Ενωση η «πούρα επαναστάτρια» Κίνα ήταν και παρέμεινε όντως εχθρική (και, βασικά, για λόγους που αφορούσαν τον έλεγχο του παγκοσμίου κομμουνιστικού κινήματος), με τις ΗΠΑ η έχθρα πήγε περίπατο, υγιεινότατο όπως απεδείχθη όσον αφορά τις μπίζνες. Το μεγάλο σινοαμερικανικό deal έγινε επί Κίσινγκερ-Νίξον-Μάο και το επιστέγασμά του ήταν η είσοδος της «κομμουνιστικής» χώρας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, το 2001. Λυκοφιλία, θα πείτε. Ναι, αλλά έτσι η Κίνα τρύπωσε στο παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης, με την αμερικανική ευλογία, και κέρδισε πολλά.

Στο μίτινγκ της Παρασκευής εξεφώνησε ομιλία ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, στο πνεύμα του Τσου Εν-λάι δήθεν, η οποία ενθουσίασε την Corriere della Sera: «Ηταν υπέροχος λόγος, και υπέροχο θα ήταν αν μπορούσαμε να τον πιστέψουμε… Το απόγειο της έμπνευσής του ήταν η εξής φράση. ‘‘Στην εποχή της οικονομικής παγκοσμιοποίησης δεν χρειάζεται να σκάβουμε χαντάκια που μας χωρίζουν, αλλά να χτίζουμε γέφυρες επικοινωνίας. Δεν πρέπει να σηκώσουμε σιδερένιο παραπέτασμα, αλλά να ανοίξουμε δρόμους επικοινωνίας’’». Ο ιταλός ανταποκριτής παρατήρησε ότι αυτά τα είπε ο Σι στον απόηχο των «πέντε αρχών» μεν, αλλά στην ουσία παραμονές της Τρίτης Ολομελείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, η οποία θα γίνει στις 15 Ιουλίου. Διότι εκεί θα φανεί αν ο Σι εννοεί όσα είπε ή «μισοείπε» την Παρασκευή.

«Eνας κόσμος ισότητας σημαίνει ότι κάθε χώρα μπορεί να βρει τη θέση της σε ένα πολυπολικό σύστημα και να διαδραματίσει τον ρόλο που της αρμόζει σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, έτσι ώστε η συνολική διαδικασία της να είναι σταθερή και εποικοδομητική για όλους» είπε ο Σι. «Δεν θα ακολουθήσουμε ποτέ την πεπατημένη της αποικιακής λεηλασίας. Σήμερα, που η ανθρωπότητα πρέπει να επιλέξει μεταξύ ειρήνης και πολέμου, ευημερίας και ύφεσης, ενότητας και αντιπαράθεσης, τα κράτη πρέπει να μετατρέψουν το όραμα για ειρήνη και ασφάλεια σε πραγματικότητα». Και κατόπιν ο Σι υποσχέθηκε «εμβάθυνση των μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς», δηλαδή «επιχειρηματικό περιβάλλον βασισμένο πιο σταθερά στην αγορά και στο κράτος δικαίου, το οποίο θα ανταποκρίνεται στα διεθνή πρότυπα».

Η Corriere  εξύμνησε τον «μεγάλο μεταρρυθμιστή του παρελθόντος», τον Ντενγκ Σιάο-πινγκ, ο οποίος «έβγαλε την Κίνα από την απομόνωση και από τη μιζέρια του μαοϊσμού» και επιφυλάχθηκε κατά πόσον θα επισφραγιστούν από την Ολομέλεια οι προαναγγελίες περί ανταπόκρισης στα κελεύσματα της διεθνούς αγοράς, δηλαδή στις επιταγές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι οποίες εκφράστηκαν σαφέστατα με τις πρόσφατες υπερδασμολογήσεις των κινεζικών εξαγωγών. Για το πώς η «ειρηνική συνύπαρξη και κοινή ευημερία» παρακάμπτουν λόγου χάρη το Ουκρανικό, δεν γίναμε σοφότεροι. Ισως όλα ξεκαθαρίσουν στην Ολομέλεια, πιθανόν εν μέρει κατά τον τρόπο που επιθυμούν οι Δυτικοί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News