Οι κάλπες στην Ολλανδία έβγαλαν ένα απρόσμενο αποτέλεσμα, καθώς το ακροδεξιό κόμμα του Γκερτ Βίλντερς, PVV, είναι πρώτο σε ψήφους και έδρες στο κοινοβούλιο. Το κόμμα του Βίλντερς, που είναι σφοδρά αντι-ισλαμικό και έχει ζητήσει την απαγόρευση των τζαμιών, του Κορανίου και των χιτζάμπ, αναμένεται να πάρει 37 θέσεις στο ολλανδικό κοινοβούλιο, διπλές από εκείνες που είχε κερδίσει στις εκλογές του 2021.

Η νίκη του Βίλντερς έχει ήδη στείλει ωστικά κύματα σε όλη την Ευρώπη και κυρίως στις Βρυξέλλες, καθώς ο ίδιος κατατάσσεται στους ευρωσκεπτικιστές και έχει ζητήσει ανοιχτά δημοψήφισμα για αυτό που αποκαλεί Nexit, έξοδο της Ολλανδίας από την ΕΕ δηλαδή.

Η συμμαχία Εργατικών και Πρασίνων, της οποίας ηγείται ο Φρανς Τίμερμανς, παίρνει τη δεύτερη θέση, με 25 έδρες, ενώ το έως προχθές φαβορί για τη νίκη, η Ντιλάν Γεσιλγκόζ, διάδοχος του Μαρκ Ρούτε στην ηγεσία του κεντροδεξιού VVD, υπέστη καθαρή ήττα και θα λάβει μόνο 24 έδρες, δέκα λιγότερες από όσες έχει το κόμμα της σήμερα, σύμφωνα με το Politico.

Η νίκη του Βίλντερς σηματοδοτεί μια δραματική πολιτική στροφή για την Ολλανδία, ύστερα από τέσσερις συνεχόμενες κεντρώες κυβερνήσεις. Δεν είναι δεδομένο, παρόλα αυτά, ότι ο Βίλντερς θα μπορέσει να εξασφαλίσει και τη συναίνεση άλλων κομμάτων προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Ολα δείχνουν ότι παρότι θα είναι το μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο, θα δυσκολευτεί πολύ να συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία για να δημιουργήσει έναν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό.

«Οι εκλογές τελείωσαν και οι ψηφοφόροι μίλησαν», είπε ο Βίλντερς μετά τα αποτελέσματα. «Καλώ τα κόμματα. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συμφωνήσουμε. Με 35 έδρες, κανείς δεν μπορεί να αγνοεί πλέον το PVV». Σε αυτό έχει δίκιο.

Ο ίδιος επιμένει ότι «είναι βέβαιος ότι μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος» και συμπλήρωσε ότι «καταλαβαίνω απόλυτα ότι δεν μπορούμε να πάρουμε κανένα μέτρο που θα είναι αντισυνταγματικό. Δεν θα μιλήσουμε για τα τζαμιά, τα Κοράνια και τα ισλαμικά σχολεία».

Ακροδεξιοί ηγέτες από όλη την Ευρώπη, όπως ο Βίκτορ Ορμπαν, η Μαρίν Λεπέν και ο Ματέο Σαλβίνι, έσπευσαν να συγχαρούν με ενθουσιασμό τη νίκη του Βίλντερς. Ο Ορμπαν έγραψε στο Χ: «Οι άνεμοι της αλλαγής είναι εδώ!», όπως αναφέρει ο Guardian. Στην Ολλανδία ο ενθουσιασμός δεν ήταν ανάλογος, όμως.

Οι επικεφαλής τριών από τα ολλανδικά κόμματα έχουν ήδη πει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν σε μια ακροδεξιά κυβέρνηση. Ο Τίμερμανς το έχει αποκλείσει κατηγορηματικά, όπως και ο Πιέτερ Ομτζιγκτ, του κεντρώου NSC, που είναι τέταρτο με 20 έδρες. Η Γεσιλγκόζ έχει πει ότι είναι ανοιχτή στην ιδέα κάποιας συνεργασίας, αλλά όχι με επικεφαλής τον Βίλντερς.

Τώρα ο ίδιος θα πρέπει να αποδείξει εάν είναι σε θέση να παρακάμψει τις αντιρρήσεις όλων αυτών και να τους πείσει να σχηματίσουν μια κυβέρνηση μαζί του.

Ο Βίλντερς είναι υπό αστυνομική προστασία από το 2004 και το 2016 καταδικάστηκε για διακρίσεις, αφού αποκάλεσε τους Μαροκινούς «απατεώνες» σε μια προεκλογική συγκέντρωση.

Στην Ολλανδία, ο Πρωθυπουργός είναι συνήθως ο ηγέτης του κόμματος που κερδίζει τις εκλογές. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικό, όμως. Ο Ρούτε θα παραμείνει υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, έως ότου σχηματιστεί νέα κυβέρνηση, κάτι που μπορεί να μη συμβεί πριν από την ερχόμενη άνοιξη.

Μετά τις προηγούμενες εκλογές, χρειάστηκαν 271 μέρες για να σχηματιστεί κυβέρνηση και οι αναλυτές προβλέπουν ότι αυτήν τη φορά ίσως αποδειχθεί ακόμη δυσκολότερο. Η κυβέρνηση που θα προκύψει, πάντως, σε κάθε περίπτωση θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στην μεταναστευτική πολιτική της Ολλανδίας, αλλά και στη σχέση της με τους ετέρους της στην Ευρώπη.

Η Ολλανδία ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΕ και «βαραίνει» σε αυτήν δυσανάλογα προς το μέγεθός της. Ο Βίλντερς θεωρεί ότι η ολλανδική κυβέρνηση πρέπει να ανακτήσει τον έλεγχο της χώρας από τις Βρυξέλλες, να κλείσει τα σύνορα για να μειώσει την μετανάστευση, να περιορίσει δραστικά τη συνεισφορά της στα ταμεία της Ενωσης και να βάλει βέτο σε οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση της ΕΕ.

Επίσης έχει απαιτήσει να σταματήσει η Ολλανδία να στέλνει όπλα στην Ουκρανία. Τον τελευταίο καιρό, πάντως, έχει μαλακώσει κάπως την αντι-ισλαμική ρητορική του, προσπαθώντας να προσεγγίσει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Υποσχέθηκε, μάλιστα, ότι θα είναι «Πρωθυπουργός για όλους, ανεξάρτητα από το θρήσκευμά τους, το υπόβαθρό τους, το φύλο τους ή οτιδήποτε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News