Από τα πιο ενδιαφέροντα άρθρα που διάβασα τον τελευταίο καιρό, ήταν αυτό της Νατάσας Μπαστέα για «τα πολυτελή χωριά που στοιχειώνουν τους Ιρλανδούς».

Επειδή ο Σταύρος Θεοδωράκης λέει ότι τα θέματα στο protagon δεν πρέπει να είναι μεγάλα, μεταφέρω αυτολεξεί ένα απόσπασμα για όσους δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν ολόκληρο το ρεπορτάζ: «Τα έρηµα χωριά της Ιρλανδίας δημιουργήθηκαν µεταξύ του 1998 και του 2006, όταν οι τιµές των ακινήτων στη χώρα τριπλασιάστηκαν και άρχισε ένας οικοδοµικός οργασµός. Περίπου 700.000 νέα σπίτια – σχεδόν ένα νέο σπίτι για κάθε έξι ιρλανδούς πολίτες – κατασκευάσθηκε στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας. Οι περίπου 4 εκατομμύρια Ιρλανδοί πείσθηκαν ότι μπορούσαν να γίνουν όλοι πλούσιοι πουλώντας ο ένας σπίτια στον άλλον. Οικοδοµικά συγκροτήματα εµφανίσθηκαν δίπλα σε µικρά χωριά και οι τιµές των ακινήτων στο ∆ουβλίνο ήταν αντίστοιχες µε εκείνες του Μανχάταν. Άνθρωποι διανυκτέρευαν σε αυτοκίνητα προκειμένου να είναι πρώτοι το πρωί σε µεσιτικά γραφεία και να πληρώσουν την προκαταβολή για µια γκαρσονιέρα που κόστιζε 500.000 ευρώ…»

Αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με τα Ιρλανδικά σπίτια, που να στοιχειώνει εμάς τους Έλληνες, οι οποίοι προηγηθήκαμε των Κελτών στην ένταξη στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ.

Νομίζω ότι τουλάχιστον μία από τις απαντήσεις θα μπορούσε να είναι πως τα δικά μας στοιχειωμένα χωριά είναι οι αντιπροσωπείες και οι εκθέσεις αυτοκινήτων. Περισσότεροι από 90.000 άνθρωποι είχαν φτάσει να απασχολούνται, μέχρι πριν από ένα χρόνο, στο κύκλωμα της αγοράς ΙΧ . Οι εφημερίδες, τα περιοδικά και τα κανάλια κατακλύζονταν από διαφημίσεις οχημάτων που οι τιμές τους ήταν από τις υψηλότερες σε όλη την Ευρώπη.

Οι διευκολύνσεις για όποιον ήθελε να αποκτήσει ένα αυτοκίνητο ακόμα κι αν η τιμή του αντιπροσώπευε τις ετήσιες αποδοχές του ή και περισσότερο, ήταν απεριόριστες. Η λέξη «προκαταβολή» είχε σχεδόν εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο των εμπόρων και οι τράπεζες δανειοδοτούσαν αφειδώς όποιον ζητούσε χρήματα για να αγοράσει το τετράτροχο που πάντα ονειρευόταν. Η παραλιακή λεωφόρος τις καλοκαιρινές νύχτες και η Κηφισίας τις χειμωνιάτικες πλημμύριζαν από πολυτελή τζιπ και cabrio. Μέχρι και τις αρχές του 2010 είχαμε πανευρωπαϊκό ρεκόρ στις Porche Cayenne.

Σήμερα, οι πωλήσεις των αυτοκινήτων έχουν μειωθεί δραματικά με αποτέλεσμα περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι να έχουν χάσει τη δουλειά τους. Δεκάδες αντιπροσωπείες και εκθέσεις αυτοκινήτων έχουν βάλει λουκέτο. Οι τιμές στα καινούργια κι ακόμα περισσότερο στα μεταχειρισμένα, έχουν κατρακυλήσει απίστευτα αλλά κι αυτό δεν δείχνει αρκετό για να αποτελέσει δέλεαρ για επίδοξους αγοραστές. Πολλά από τα τζιπ και τα cabrio που πλημμύριζαν την παραλιακή παραμένουν τώρα απούλητα σε μάντρες αφού οι ιδιοκτήτες τους δεν μπόρεσαν να τα εξοφλήσουν ή δυσκολεύονταν ακόμα και να τα συντηρούν.

Μια νέα απόσυρση αποτελεί πλέον την τελευταία ελπίδα για να αποκτήσουν ξανά ζωή τα δικά μας μικρά στοιχειωμένα χωριά στη Συγγρού, την παραλιακή, την Βουλιαγμένης και την Κηφισίας…

Ή καλύτερα –αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές-για να μην στοιχειώσουν κι αυτά που έχουν απομείνει εν ζωή.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News