Ήταν τελικά μια μάχη εντυπώσεων; Θα φανεί. Κατάφερε να τους αιφνιδιάσει όλους με άνεση παρότι ακόμη δεν είναι βέβαιο ότι η κίνησή του θα πετύχει. Ο ιδρυτής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών Γιώργος Αποστολόπουλος, εμπιστεύεται πλέον την διοίκηση της επιχείρησης στον γιο του δρ. Βασίλη Αποστολόπουλο (είναι διδάκτορας Οικονομικών, όχι γιατρός), αλλά παραμένει στο επίκεντρο των οικογενειακών επιχειρήσεων. Μετά από πορεία σχεδόν σαράντα ετών στις επιχειρήσεις, ο κ. Αποστολόπουλος είναι παίκτης αξιώσεων. Ωστόσο η πρόσφατη κίνησή του στην χρηματιστηριακή αγορά, προκαλεί αναπάντητα ερωτήματα.

Προσπάθησε, ισχυρίζονται κάποιοι, να παρακάμψει μερικά δύσκολα προβλήματα αλλά φαίνεται ότι προκάλεσε μεγαλύτερα από εκείνα που σκόπευε να λύσει. Σίγουρα κατάφερε να αιφνιδιάσει πολλούς καταθέτοντας, αργά το βράδυ της Παρασκευής, 24 Νοεμβρίου, δημόσια πρόταση για την εξαγορά του 30% του ανταγωνιστή του, του Υγεία.

Η πρώτη απορία που προκάλεσε η επιθετική αυτή κίνηση ήταν γιατί έκανε το «επικίνδυνο σάλτο» που θύμισε τις (χειρότερες) μέρες του χρηματιστηριακού ’99, με τις φούσκες. Η έκπληξη της αγοράς προκλήθηκε επειδή ανάλογες κινήσεις είναι συνήθως παιχνίδι της χρηματιστηριακής αγοράς, με γρήγορους ή και μακροπρόθεσμους «παίκτες» που παίρνουν θέση σε μια μετοχή, είτε για να «εκβιάσουν» άμεση (κερδοφόρα) έξοδο είτε για να περιμένουν με υπομονή τις καλές ημέρες που πιστεύουν ότι έρχονται. Τίποτα από τα δύο δεν ταιριάζει στην εταιρεία συμμετοχών «Γ. Αποστολόπουλος Α.Ε» , το οικογενειακό θησαυροφυλάκιο μέτοχοι του οποίου είναι το ζεύγος Αποστολόπουλου και τα δύο παιδιά τους. Το καμάρι του χαρτοφυλακίου της εταιρείας είναι ποσοστό 39,1% του Ιατρικού Κέντρου που δημιούργησε ο δαιμόνιος επιχειρηματίας. Από υπάλληλος στο λογιστήριο και τη διεύθυνση προσωπικού του Υγεία, που ανήκε τότε στην οικογένεια Αρβανίτη, αναδείχθηκε σε γενικό διευθυντή. Το 1984, αποχωρεί και δημιουργεί δική του νοσηλευτική μονάδα, ανταγωνιστική των πρώην αφεντικών του.

Το πρώτο βήμα ήταν μια μονάδα αξονικού τομογράφου την περίοδο που το ΙΚΑ δεν διέθετε καμία και οι ασθενείς του ασφαλιστικού οργανισμού κατευθύνονταν αναγκαστικά στο νεόκοπο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών για να κάνουν την σωτήρια διαγνωστική εξέταση. Με κεφάλαιο μόλις 5 εκατ. δραχμές είχε πείσει την Siemens να του προμηθεύσει μηχανολογικό εξοπλισμό αξίας 120 εκατ. δραχμών. Προφανώς οι προμηθευτές τον γνώριζαν και τον εμπιστεύονταν από την θητεία του στο Υγεία.

Μπορεί η επιτυχία του παρελθόντος να επαναληφθεί με την πρόταση εξαγοράς του 30% του Υγεία, που ανήκει κατά 70,3% στην MIG; Δύσκολο, όχι μόνον επειδή η MIG ανακοίνωσε ότι δεν θα του πουλήσει μετοχές αλλά κυρίως  επειδή δεν είναι σαφής ο στόχος του. Γιατί αγοράζει μερίδιο στον ανταγωνιστή του όταν ο βασικός μέτοχος κατέχει πάνω από 70% και πρακτικά μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αποκλείοντας τον από την διοίκηση; Για να πιέσει, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ώστε να γίνει «υποχρεωτικά» συγχώνευση του Υγεία με το Ιατρικό όπως επιδιώκει; Για να δείξει στους μετόχους του ότι έχει σχέδια επέκτασης; Για να εμποδίσει ανάλογη επιθετική κίνηση τρίτων στο Ιατρικό; Πολλά είναι τα που συζητούνται σε επενδυτικούς και ιατρικούς κύκλους. Όποιο όμως κι αν ήταν το αρχικό σχέδιο φαίνεται ότι δεν δουλεύει. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις την περασμένη Πέμπτη , 43 μεγαλογιατροί του Υγεία που είναι και σημαντικοί μέτοχοι, ανακοίνωσαν στο υπόλοιπο προσωπικό ότι δεν θα πουλήσουν τις μετοχές τους. Φαίνεται ότι τον ίδιο δρόμο ακολουθούν μαιευτήρες και άλλες κατηγορίες εργαζόμενων του Υγεία που είναι μέτοχοι. Δεν θέλουν τον ανταγωνιστή, πολύ περισσότερο όσοι στο παρελθόν ήταν υπάλληλοί του…

Ούτε όμως η χρηματιστηριακή αγορά έχει πειστεί με την πρόταση. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η πρόταση γίνεται σε χαμηλή τιμή. Πολλοί πιστεύουν ότι είτε το Ιατρικό θα αναγκαστεί να βελτιώσει την πρόταση του, είτε θα εμφανιστούν νέοι παίκτες που θα προσφέρουν καλύτερη τιμή, είτε θα γίνουν και τα δύο.

Παράλληλα όμως προέκυψαν νέα προβλήματα από ισχυρούς παράγοντες που δυσαρεστήθηκαν με την κίνηση Αποστολόπουλου. Πρώτα οι τράπεζες. Εφόσον ο βασικός μέτοχος της εταιρείας είχε διαθέσιμα κεφάλαια , έπρεπε να τα τοποθετήσει στην εταιρεία του χωρίς ρύθμιση χρεών, μετάθεση πληρωμής τόκων κι άλλες διευκολύνσεις, λένε οι τραπεζίτες. Μόλις πριν λίγες εβδομάδες είχαν υποχωρήσει σε επίμονα αιτήματα ρυθμίζοντας δάνειο 131 εκατ. ευρώ του Ιατρικού. Απαίτησαν μάλιστα αύξηση των καλύψεων με επιπλέον εγγυήσεις σε ακίνητα, προκειμένου να συμφωνήσουν με τους ευνοϊκούς όρους του νέου δανείου.

Ως «προδομένοι» εμφανίζονται και παλιοί μέτοχοι του Ιατρικού. Σε αντίθεση με την εντύπωση ότι το Ιατρικό είναι εταιρεία 100% ελληνικής ιδιοκτησίας, η αλήθεια είναι ότι ανήκει σε ποσοστό πάνω από 45% σε ξένους. Η γερμανική ASKLEPIOS International κατέχει το 36,3%, η ελβετική CREDIT SUISSE AG έχει 7,7%, πάνω από 16% κατέχουν άλλοι μικρότεροι μέτοχοι. Οι περισσότεροι από αυτούς δυσανασχετούν επειδή θεωρούν ότι η οικογενειακή εταιρεία «Γ. Αποστολόπουλος» τους πούλησε μετοχές του Ιατρικού κι ενώ περίμεναν, τώρα που τελειώνει η κρίση, να βελτιωθεί, η κερδοφορία της επένδυσης, βλέπουν τα κεφάλαιά τους «να αξιοποιούνται» σε χρηματιστηριακά παιχνίδια που γίνονται «με τα δικά μας λεφτά, αλλά χωρίς εμάς». «Εμείς μείναμε με τις μετοχές του Ιατρικού», γκρινιάζουν στο παρασκήνιο…

Η εξέλιξη της υπόθεσης είναι αβέβαιη αλλά η μοναδική σιγουριά είναι ότι η πρόταση Αποστολόπουλου κατάφερε να ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου». Νέοι παίκτες, όπως το επενδυτικό ταμείο CVC που αγόρασε το Metropolitan και το Ιασώ General, είναι φυσικό να ενδιαφερθούν για το μέλλον ενός τομέα που εμφανίζεται ελπιδοφόρος. Πολύ πιθανό επίσης είναι ότι η παρουσία του CVC στην ελληνική αγορά θα προσελκύσει κι άλλους παίκτες που στα παρασκήνια εμφανίζονται πρόθυμοι να κινηθούν με γρήγορες κινήσεις.

Ακόμα κι αν η πρόταση του Ιατρικού μένει μετέωρη είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει εξελίξεις. Έτσι ο Γιώργος Αποστολόπουλος δικαίως θα μπορεί να καυχάται ότι προκάλεσε εξελίξεις ακόμα κι αν δεν ωφελήθηκε από αυτές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News