Δεν ξέρω πως, αλλά παρακολουθώντας τις ηθικοπλαστικού χαρακτήρα αντιδράσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ στο νομοσχέδιο για τα φρουτάκια, μου ήρθε στον νου μια σκηνή από την Casablanca, την ταινία με τις περισσότερες εύστοχες ατάκες ( πχ «συλλάβετε τους συνήθεις υπόπτους», «αυτή είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας» ) στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Γάλλος αστυνομικός του καθεστώτος του Βισσύ  βρίσκεται στο περίφημο bar amerikain του Ρικ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), στο οποίο βασιλεύει ο τζόγος, πράγμα που το ξέρουν οι πάντες στην πόλη. Τον πλησιάζει, λοιπόν, ο τύπος του μαγαζιού που του δίνει την εβδομαδιαία μίζα για να κάνει τα στραβά μάτια. Επειδή όμως τον βλέπουν τρίτοι και πιέζεται από τους Γερμανούς να κλείσει προσωρινά το μαγαζί λέει με αμίμητο ύφος τα εξής: I am shocked- shocked- to see that there is gambling going on here. ( Mε σοκάρει να βλέπω ότι γίνεται τζόγος εδώ μέσα).

Πρέπει να ζεις σε άλλη χώρα ή να μεγάλωσες εσωτερικός σε κατηχητικό (αλλά πάλι όλο και κάτι θα άκουσες) για να μην ξέρεις ότι ο τζόγος και το παράνομο στοίχημα έχουν θεριέψει ακριβώς επειδή είναι «νόμος» ότι η κρίση ωθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν συζητάμε αν αυτό είναι καλό η κακό, αν θα έπρεπε να γίνεται, σημασία έχει ότι γίνεται. Και όταν γίνεται παράνομα είναι ανεξέλεγκτο και πέραν των άλλων το κράτος χάνει χρήματα. «Βρώμικα χρήματα» θα μας έλεγε κάποιος. Όχι πιο βρώμικα από αυτά που παίρνει το κράτος από τα καζινα. Ως γνωστόν « Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια». Πόσο μάλλον ο τζόγος. Έχουν καταστραφεί άνθρωποι πάνω στην πράσινη τσόχα, σε καθωσπρέπει σπίτια, μακριά από καζίνα και λέσχες. Και μια βόλτα στα καφενεία αρκεί για να πείσει και τον πιο αθώο (καλύτερα όποιον παριστάνει τον αθώο) ότι όχι μόνο στο παράνομο κουμάρι αλλά και στον νόμιμο και λαοφιλή «Θανάση» χάνονται μεροκάματα και βδομαδιάτικα. Τι να κάνουμε, να τα απαγορεύσουμε;  Μήπως θα γυρίσουμε έτσι ,σε μια πιο ενάρετη ζωή μακριά από πειρασμούς; Μπα, δεν πάει έτσι, πάει ακριβώς ανάποδα. Ό,τι σπρώχνεις στο σκοτάδι της παρανομίας, γίνεται πιο ελκυστικό και επικίνδυνο. Η ιστορία της ποτοαπαγόρευσης στην αμετροεπώς  ηθικολογούσα Αμερική έχει δώσει απάντηση μια για πάντα. Αντιθέτως, ό,τι φέρνεις στο φως, σιγά – σιγά απομυθοποιείται και περιορίζεται στις φυσιολογικές του διαστάσεις. Κάνει ζημιά αλλά μικρότερη από αυτήν που θα έκανε ανεξέλεγκτο στην σκοτεινή πλευρά του δρόμου.

Το ρεπορτάζ απέδωσε  σε μια πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ την ρήση: «Τότε να νομιμοποιήσουμε τα ναρκωτικά και την πορνεία». Θέλω να πιστεύω ότι δεν είπε τέτοια πράγματα που προδίδουν παντελή άγνοια. Και τα δύο παραδείγματα αποδεικνύουν διαχρονικά τα αδιέξοδα των αυστηρών απαγορεύσεων σε καταστάσεις που κανείς δεν θα ήθελε να δεί στο σπίτι του και την οικογένεια του και νομίζει ότι είναι προστατευμένος μέχρις ότου το « κακό» παραβιάζει( κυρίως με τα ναρκωτικά ) την αμεριμνησία του και διαλύει τις στρουθοκαμηλικές  άμυνες του. Είναι γνωστή και εφαρμοσμένη εδώ και χρόνια σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης η αντιαπαγορευτική πολιτική για την αντιμετώπιση( και όχι βέβαια για την εξάπλωση) των ναρκωτικών. Υπάρχει βέβαια και η άλλη σχολή αντιμετώπισης που βασίζεται στην απαγόρευση. Το βέβαιο είναι ότι καμία από τις δύο δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα. Ίσως γιατί δεν αντιμετωπίζεται, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Αν θέλουμε ανέξοδα και αφορολόγητα να ηθικολογούμε μπορούμε να καταδικάσουμε τα ναρκωτικά και τον τζόγο και να θεωρούμε ότι έχουμε κάνει το καθήκον μας. Και για να σοβαρολογούμε άλλο ο τζόγος και άλλο η ηρωίνη . Επικίνδυνο χόμπι ο πρώτος, ανήκεστος βλάβη με την δεύτερη.

Επίσης κάποιος πρέπει να πληροφορήσει ορισμένους  ότι η πορνεία είναι νόμιμη στην Ελλάδα και το μέγα πρόβλημα ( γιατί εκεί υπάρχουν τα πολλά λεφτά) είναι το τράφικινγκ. Κανείς δεν θέλει, προφανώς, το κοριτσάκι του να ακολουθήσει το αρχαιότερο επάγγελμα, αλλά πάρα πολλοί εξάσκησαν το αντριλίκι τους πίσω από το κόκκινο φωτάκι. Όταν πριν οκτώ χρόνια προσπάθησα να διευθετήσω τα προβλήματα οροθέτησης και λειτουργίας των οίκων ανοχής στην Αθήνα η Λιάνα Κανέλλη και η Κατερίνα Παπακώστα σε μια ηθικολογική έκρηξη της αγανακτισμένης αριστεροδεξιάς με πολυβολούσαν, ενώ ο αυστηρός Απόστολος Κακλαμάνης απέσυρε το θέμα από την Βουλή. Τώρα ο αδιάφορος για το πολιτικό κόστος Γιάννης Μπουτάρης φέρνει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης με ολοκληρωμένη πρόταση. Για να δούμε πόσο προχώρησε αυτά τα χρόνια το καραβάνι και πόσα σκυλιά θα γαυγίσουν.

Γι αυτό λέω στους συντρόφους μου στο ΠΑΣΟΚ: Αφήστε τα φρουτάκια και ασχοληθείτε με άλλα πράγματα.

*Ο Νίκος Μπίστης είναι Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και πρώην Υφυπουργός Εσωτερικών.

Προηγούμενα άρθρα του Νίκου Μπίστη:
Ποιοι και γιατί υπονόμευσαν την υποψηφιότητα Ρουπακιώτη 
Εργάζονται Λίβυοι στην Λιβύη; 
Γιατί έγινα Εθνικός  
Ουαί υμίν υποκριταί    
Συνδικαλισμός της συμφοράς     
Νόμος είναι το δίκιο της ΔΕΗ;           
Στου Σημίτη τον καιρό         
Στ' άρματα, στ' άρματα       
Βρε τι έπαθε ο ΣΚΑΙ…    
Κούβα αθωότητας και αβεβαιότητας       

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News