Ποια πολιτική και διαπραγματευτική γραμμή θα ακολουθήσει ο νέος υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης; Ο υπουργός αρθρογραφεί εδώ και μία πενταετία στο protagon. Ωστόσο θεωρήσαμε χρήσιμο να διαβαστούν κάποια από τα τελευταία άρθρα του αν και τα αποσπάσματα είναι ενδεικτικά.

Και για να μη μιλώ γενικόλογα, επιτρέψτε μου μια πρόταση: Όλα τα κόμματα, της συγκυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, να υποσχεθούν μόνο τρία πράγματα στον ελληνικό λαό. Κατ’ αρχάς «Δάκρυα και Αίμα» (όπως έκανε ο Winston Churchill στο διάγγελμα με το οποίο προετοίμαζε τον βρετανικό λαό για τον μακρύ δρόμο του πολέμου). Στη συνέχεια, να υποσχεθούν «Επιστροφή στην Αξιοπρέπεια». Και να κονταροχτυπηθούν παρουσιάζοντας τις πολιτικές με τις οποίες θα επιστρέψουν στον μέσο Έλληνα τη χαμένη του αξιοπρέπεια. Δάκρυα, Αίμα, Αξιοπρέπεια

•Αίμα και δάκρυα που θα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να χύσουμε ώστε να μπει η χώρα σε βιώσιμη πορεία, η οποία σήμερα είναι αδύνατη όσο, είτε (Α) πιστεύουμε πως η συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις» της τρόικας είναι η λύση (με κάποιες κουτοπονηριές που θα μας επιτρέψουν μια πιο χαλαρή συμμόρφωση από αυτή που απαιτούν οι δανειστές), είτε (Β) νομίζουμε ότι η λύση μπορεί να δοθεί αναδιανέμοντας τους λιγοστούς πόρους ενός κράτους που μόνο εικονικά πλεονάσματα έχει, τα οποία μάλιστα είναι προϊόν μη βιώσιμης αφαίμαξης μιας φθίνουσας οικονομίας (και των συνήθων κορόιδων). Μία άλλη ΔΕΘ.

Πώς μπορεί να μετατραπεί επιτέλους η ελληνική κυβέρνηση σε λυράρη, από αλυσοδεμένο χρεο-δουλοπάροικο που χορεύει στους σκοπούς των δανειστών; Μόνο μέσα από μια πραγματική διαπραγμάτευση που θα γίνει μόνο αν είμαστε έτοιμοι να πούμε ΟΧΙ σε συνθήκες συνεχιζόμενης επέκτασης της συνολικής χρεοκοπίας στο μέλλον. Όσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα είναι σε κατάσταση αποπληξίας. Όταν ολοκληρωθούν, με την Ελλάδα ξανά βιώσιμη χώρα, τότε, πράγματι, οι αγορές θα σπεύσουν να χορέψουν από πεντοζάλη έως και βαλς στους δικούς μας σκοπούς. Έτσι θα χορέψουν πεντοζάλη

Μέσα σε αυτό το παίγνιο, το μικρό πιόνι που λέγεται Ελλάς έχει ιερή υποχρέωση να επιστρατεύσει το ένα και μοναδικό όπλο που διαθέτει και το οποίο δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ: Να πει την αλήθεια στους ευρωπαίους. Ποια αλήθεια; Ότι παραμένει πτωχευμένο παρά τις θυσίες του λαού της. Ότι αυτά που της ζητούν θα βαθύνουν κι άλλο την πτώχευση αυτή. Ότι τα περί Greek Success Story ήταν προπαγάνδα που ωφελούσε μόνο την πολιτική άρνησης της κρίσης και μια μικρή πλειοψηφία που ζει από τα διακρατικά δάνεια και τις χρημαστηριακές φούσκες που χτίστηκαν τον τελευταίο χρόνο (και ο οποίες, ευτυχώς, σκάνε τώρα). Λεπτές κόκκινες γραμμές.

Όσο διαρκεί μια τέτοια διαπραγμάτευση, κατά τη διάρκεια της οποίας θα απειλούμαστε με κλείσιμο των ΑΤΜ από το Βερολίνο και τη Φρακφούρτη, οι αγορές θα έρθουν και πάλι στα όρια του νευρικού κλονισμού, τα spreads θα φτάσουν στα ουράνια, το χρηματιστήριο στις 600 μονάδες, τα ανόητα hedge funds θα τραβάνε τα μαλλιά τους. Δεν πειράζει. Δεν έχει σημασία το επιτόκιο δανεισμού του δημοσίου όσο το δημόσιο δεν δανείζεται. Δεν έχει σημασία η τιμή της μετοχής μιας τράπεζας που ήταν και παραμένει πτωχευμένη και η οποία είχε τσιμπήσει μερικά ευρώ λόγω μιας πολιτικά κατασκευασμένης φούσκας. Ο πανικός τους, η ελπίδα μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News