Ας ξεκινήσουμε με λίγη, σύντομη ιστορία, που «φιλτράρεται» μέσα από την πραγματικότητα. Η Σένγκεν τέθηκε σε ισχύ πριν από 30 χρόνια και αριθμεί πλέον 26 μέλη, από τα οποία 22 είναι χώρες-μέλη της ΕΕ. Ομως, κατά το τελευταίο εξάμηνο, η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών δέχεται αφόρητες πιέσεις, λόγω της μαζικής εισροής προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Κάποιες χώρες-μέλη της Σένγκεν -για να κόψουν τις προσφυγικές ροές, να αναχαιτίσουν τα κύματα προσφύγων- επανέφεραν τους συνοριακούς ελέγχους. Ετσι, αναζωπυρώθηκαν οι φήμες για κατάρρευση της Συνθήκης Σένγκεν.

Ας συνεχίσουμε με ένα σενάριο που παίζεται τελευταία, ικανό να πάρει Οσκαρ Ανοησίας. Πολλοί λένε «να εφαρμοστούν ξανά οι συνοριακοί έλεγχοι, μόνο έτσι θα κλείσει η “τρύπα” του Προσφυγικού». Η απάντηση είναι μία: Η επιστροφή των συνοριακών ελέγχων στην ευρωπαϊκή ήπειρο θα ισοδυναμούσε (και) σε «μαζικές αυξήσεις του κόστους παραγωγής και των τιμών». Και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά το αναφέρει ρητά η έρευνα του Ινστιτούτου Prognos, για λογαριασμό του Ιδρύματος Bertelsmann.

Εχουμε και λέμε, λοιπόν: Ολη αυτή η κίνηση, δηλαδή η επαναφορά των συνοριακών ελέγχων, θα σήμαινε αύξηση του κόστους τού προσωπικού και των δαπανών αποθήκευσης προϊόντων για τις επιχειρήσεις. Σε αυτή την περίπτωση κάποιες αποστολές «just in time», πολύ απλά, δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.

Ας εξετάσουμε, τώρα, το πιο «αισιόδοξο» σενάριο. Σύμφωνα με αυτό, το κόστος παραγωγής στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα αυξανόταν κατά 1%, όπερ… 470 δισεκατομμύρια ευρώ τού ευρωπαϊκού ΑΕΠ σε μια περίοδο δέκα ετών, από το 2016 μέχρι το 2025. Να σημειωθεί ότι το ετήσιο ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανέρχεται σε 15.000 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ αυτό της Γερμανίας είναι μεγαλύτερο των 3.000 δισεκατομμυρίων. Τι θα έγραφε το τεφτέρι στο κομμάτι των ζημιών για δύο «βασικές» χώρες; 77 δισεκατομμύρια ευρώ για τη Γερμανία και 80 δισεκατομμύρια ευρώ για την Γαλλία. Κατά την περίπτωση του πιο απαισιόδοξου σεναρίου, αυτά τα νούμερα θα διαμορφώνονταν σε 235 και 244 δισεκατομμύρια αντίστοιχα, πάντα για τις δύο αυτές χώρες.

Ας το συνεχίσουμε, εξετάζοντας αυτό το «κακό» σενάριο. Εάν οι τιμές στα εισαγόμενα αυξανόταν κατά 3%, τότε το κόστος για την ΕΕ, συνολικά, θα ανέβαινε στα 1,4 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Το κλείσαμε εδώ, για τη γηραιά ήπειρο; Οχι, βέβαια. Αυτή η αύξηση του κόστους παραγωγής θα είχε συνέπειες και εκτός της Ευρώπης, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγωγών. Πάντα κατά την ίδια έρευνα, η επιβάρυνση για την αμερικανική οικονομία θα ανερχόταν σε 91 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ για την κινεζική οικονομία στα 95 δισεκατομμύρια ευρώ.

Σύμφωνα με τον Ααρτ Ντε Γκέους, πρόεδρο του Ιδρύματος Bertelsmann, «εάν επανέλθουν τα σύνορα, η ήδη αδύναμη ανάπτυξη στην Ευρώπη θα υποστεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση». Και, στο τέλος, οι πολίτες πληρώνουν τον λογαριασμό», συμπλήρωσε.

Στην παραπάνω έρευνα, δεν υπολογίζονται οι πολιτικές και οι κοινωνικές διαστάσεις και προεκτάσεις που ελλοχεύουν από την πλήρη επαναφορά των συνοριακών ελέγχων. Ας μείνουμε, λοιπόν, μόνο στο οικονομικό κομμάτι, που είναι δυσβάστακτο, για όλον τον πλανήτη.

Πάντως οι ανησυχίες των ευρωπαίων πολιτικών είναι μεγάλες. Χαρακτηριστική η ανάρτηση του Γκι Βέρχοφσταντ στο facebook την Τρίτη.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News