Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση, στην ηλικία πέντε ετών στην παιδική εκπομπή «Romper Room». Απολύθηκε γιατί προκαλούσε πολλή φασαρία και ήταν ανυπάκουος στα γυρίσματα.

Μεγαλώνοντας, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, ήταν βέβαιος ότι θα γινόταν ηθοποιός. Φρόντισε, όμως, να μην ακολουθήσει τα ισχυρά ρεύματα του Χόλιγουντ στις επιλογές του – μολονότι υπήρξε από πολύ νωρίς ένα darling της βιομηχανίας του θεάματος. Ο μόνος που, ίσως, τον επηρέασε στα πρώτα βήματα της καριέρας του ήταν ο πατέρας του και, έκτοτε, τα διαφορετικά σημαντικά πρόσωπα – βλέπε: Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος στον Ντι Κάπριο βρήκε το πρόσωπο-εμμονή που αντικατέστησε στις ταινίες του τον Ρόμπερτ ντε Νίρο των 70s και των 80ς.

Ο 41χρονος, πια, ηθοποιός και παραγωγός του Χόλυγουντ έχει προταθεί για το Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, για την ερμηνεία του στην ταινία «Επιστροφή» που άρχισε να προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη, 21 Ιανουαρίου. Εχει βρεθεί στην ίδια θέση άλλες τέσσερις φορές, χωρίς να το κερδίσει. Είναι προφανές ότι δεν έχει ανάγκη κανένα χρυσό αγαλματίδιο, οι ερμηνείες του μιλάνε από μόνες του. Ή μήπως όχι;

«Κρίτερς Νο 3», 1991

Δεν είναι πολύ γνωστό στο κινηματογραφικό κοινό αλλά το ντεμπούτο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο στη μεγάλη οθόνη έγινε σε μία κωμωδία τρόμου επιστημονικής φαντασίας, το 1991. Το «Κρίτερς Νο 3», της Κριστίν Πίτερσον, ήταν η τρίτη παραγωγή μίας ταινίας που αφηγείται την επιδρομή σαρκοφάγων τεράτων από το Διάστημα στη Γη.

Και αυτή ειναι η σκηνή όπου ο Τζος (Ντι Καπριο) εύχεται να πεθάνει ο πατριός του (Γουίλιαμ Ντένις Χαντ ως κος Μπριγκς), και αυτό γίνεται πραγματικότητα.

«Γλυκειά Ηβη», 1992

Σε αυτή την ταινία ο Ντι Κάπριο εμφανίζεται για λίγα, μόνο, δευτερόλεπτα, ως ένας φοιτητής που φοράει μια μπλούζα του ράγκμπι. Πρόκειται για ένα θρίλερ της σκηνοθέτριας Κάτ Σέι, το οποίο αργότερα μεταφέρθηκε στη θεατρική σκηνή. Η «Γλυκειά Ηβη» είναι η μοναδική ταινία όπου συμμετέχει ο Ντι Κάπριο χωρίς να βγάζει τσιμουδιά.

«Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ», 1993

Ο Γκίμπερτ (ένας πολύ νέος -και ταλαντούχος- Τζόνι Ντεπ) είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας του Λάσε Χάλστρομ. Αυτός που κλέβει την παράσταση, όμως, είναι ο Αρνι (Ντι Κάπριο). Πρόκειται για τον μικρό αδερφό που πάσχει από διανοητική στέρηση. Κανονικά ο ρόλος προοριζόταν για πιο «μικρός», ωστόσο, με την ερμηνεία του, ο Ντι Κάπριο έδωσε ζωή σε ένα ευτυχισμένο, ενθουσιώδες παιδί που μαγνήτισε την προσοχή και την αγάπη των θεατών. «Πέρασα κάποιες μέρες σε κέντρο για νέα άτομα με διανοητική στέρηση. Είναι ανανεωτικό να τους παρακολουθείς, όλα είναι τόσο καινούργια στα μάτια τους», έχει δηλώσει ο ηθοποιός.

Ηδη από τα πρώτα βήματα της καριέρας του και σε έναν πολύ απαιτητικό ρόλο, ο Ντι Κάπριο απέδειξε την ικανότητά του να αφομοιώνει πλήρως τον ρόλο του. Επινόησε την κίνηση που κάνει με το δάχτυλο στη μύτη του ο μικρός Αρνι, εξηγώντας αργότερα ότι ήθελε να αναδείξει ότι ο μικρός ήρωας προσπαθούσε να αποστείλει ένα μήνυμα στο μυαλό του. Το «Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ», βασισμένο σε μυθιστόρημα του Πίτερ Χετζ, ήταν η πρώτη ταινία που έδωσε μία υποψηφιότητα για Οσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Β’ Ανδρικού Ρόλου στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Το άξιζε. Τότε ήταν 19 ετών.

«Αγεφύρωτες Σχέσεις», 1993

Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος δόθηκε στον Ντι Κάπριο το 1993, στην ταινία του Μάικλ Κέιτον Τζόουνς, «Αγεφύρωτες Σχέσεις». Σύμφωνα με φήμες που μάλλον αληθεύουν, ο άνθρωπος που πίεσε ώστε να πάρει τον ρόλο ο Ντι Κάπριο ήταν ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Κάπως έτσι, ο νεαρός ηθοποιός ανέλαβε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τα απομνημονεύματα του συγγραφέα και καθηγητή λογοτεχνίας Τομπάιας Γουολφ, όπως ο ίδιος τα αποκάλυψε σε ένα ομώνυμο βιβλίο («This Boy’s Life»), το 1989. Πρόκειται για τη σχέση ανάμεσα στον «Τόμπι», έναν νεαρό επαναστάτη και τον πατριό του (Ρόμπερτ Ντε Νίρο), έναν άνδρα που προσπαθεί να διαμορφώσει τον γιο της συζύγου του όπως τον φαντάζεται ο ίδιος και με όποιο μέσο (βίας) διαθέτει. Επειδή βρισκόταν ακόμα στη φάση της σωματικής ανάπτυξης, ο ηθοποιός κέρδισε μερικούς πόντους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Επρεπε να καμπουριάζει ελαφρώς για να δείχνει πιο μικροκαμωμένος δίπλα στον Ντε Νίρο.

«Γρήγορη και θανάσιμη», 1995

Ο λόγος που έπαιξε ο Λεοντάρντο Ντι Κάπριο στο γουέστερν του Σαμ Ράιμι, «Γρήγορη και Θανάσιμη», στο πλευρό των «μεγάλων» Ράσελ Κρόου, Τζιν Χάκμαν και Σάρον Στόουν ήταν η τελευταία. Η – και πρωταγωνίστρια σε αυτή την παραγωγή – Στόουν, φέρεται να πλήρωσε από τη δική της αμοιβή όλο τον μισθό του Ντι Κάπριο εθελοντικά. Τόσο πολύ τον ήθελε ως μέρος της ταινίας.

«Το τέλος της αθωότητας», 1995

Μία ταινία που έχουν λατρέψει μικροί και μεγάλοι, αλλά κυρίως έφηβοι. Στην ταινία «Το τέλος της αθωότητας» («The Basketball Diaries»), του Σκοτ Κάλβερτ, ο Τζιμ Κάρολ είναι ένας αντιδραστικός μαθητής λυκείου που ονειρεύεται να γίνει ένας αστέρας του μπάσκετ. Καταλήγει αποκλεισμένος από το σπίτι του, στους δρόμους της Νέας Υόρκης και σε οτιδήποτε ή οποιονδήποτε θα τον οδηγήσει σε λεφτά για μία δόση ηρωίνης. Πρόκειται για ένα βιογραφικό δράμα που εξιστορεί την πραγματική ιστορία για τον, επίσης, πραγματικό συγγραφέα, ποιητή και μουσικό Τζιμ Κάρολ.

«Καταραμένη σχέση», 1995

Το σενάριο του «Total Eclipse» που προβλήθηκε στην Ελλάδα ως «Καταραμμένη Σχέση» είναι του πολυβραβευμένου Κρίστοφερ Χάμπτον. Και η σκηνοθεσία της Ανιέσκα Χόλαντ. Η «καταραμένη Σχέση» ήταν ο έρωτας που αναπτύσσεται ανάμεσα στον γάλλο ποιητή Ρεμπό (Ντι Κάπριο) και τον επίσης ποιητή Βερλαίν. Αρχικά ο ρόλος του Ρεμπό προοριζόταν για τον Ρίβερ Φίνιξ. Ο ηθοποιός και ακτιβιστής πέθανε στα 23 του έτη, από υπερβολική δόση ναρκωτικών, τα ξημερώματα της 31ης Οκτωβρίου, 1993. Και ο ρόλος πέρασε στον εξίσου νέο Ντι Κάπριο. Αντίστοιχα, ο ρόλος του Βερλαίν είχε προταθεί στον Τζον Μάλκοβιτς, ο οποίος αποσύρθηκε από την παραγωγή. Τον δεύτερο ποιητή που ενσάρκωσε ο Ντέιβιντ Θιούλις. Και οι δύο τους έδωσαν καλή ερμηνεία, αλλά μπορεί το αποτέλεσμα να ήταν καλύτερο αν είχαν παίξει ο Ρίβερς και ο Μάλκοβιτς. Το πρώτο φιλί του Ντι Κάπριο στη μεγάλη οθόνη ήταν με τον Ντέιβιντ Θιούλις στην ίδια ταινία.

«Σταγόνες αγάπης», 1996

Και πάλι ένας αντιδραστικός έφηβος. Αυτή τη φορά η μητέρα του (Μέριλ Στριπ) δεν κυνηγάει τους λάθος άνδρες αλλά τρέχει μακριά από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της και έχει αποξενωθεί από τον ίδιο της τον γιο. Στο «Marvin’s Room» ο Ντι Κάπριο αποδίδει με ακρίβεια την τρυφερότητα που μπορεί να αναγεννηθεί ανάμεσα σε μία διαλυμένη σχέση μάνα και γιου. Φυσικά διευκολύνεται από τη «μητέρα» του, Στριπ, «θεία» του, Νταιάν Κίτον και τον «γιατρό» Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Και οι τρεις βραβευμένοι με Οσκαρ. Η ταινία «Σταγόνες αγάπης», του Τζέρι Ζακς, είναι βασισμένη στο ομώνυμο («Marvin’s Room») θεατρικό έργο του Σκοτ ΜακΦίρσον.

https://www.youtube.com/watch?v=WEIFJcKoA_c

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα», 1996

Αυτός ήταν ο ρόλος που προετοίμασε το έδαφος για τον «Τιτανικό». Ο Ντι Κάπριο ως Ρωμαίος και η Κλερ Ντέινς ως Ιουλιέτα σε μία μοντέρνα εκδοχή της τραγωδίας του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, όπως τη φαντάστηκε ο Τζέιμς Κάμερον. Η επιτυχία της παραγωγής «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» του αυστραλού σκηνοθέτη, Μπαζ Λούρμαν, οφείλεται στη χημεία των δύο τραγικών εραστών. Βέβαια, αυτή δεν δημιουργήθηκε αβίαστα. Στα γυρίσματα η «Ιουλιέτα» κατηγορούσε τον «Ρωμαίο» ότι ήταν ανώριμος. Εκείνος ανταπέδιδε χαρακτηρίζοντάς την πολύ «σφιγμένη». Τελικά τα κατάφεραν. Στην τελική σκηνή -εκεί που ο Ρωμαίος αποχαιρετά την αγαπημένη του και καταπίνει το δηλητήριο, δευτερόλεπτα πριν αυτή ξυπνήσει από το κώμα- ο Ντι Κάπριο συγκίνησε τόσο πολύ την Ντέινς, ώστε αυτή γέμισε δάκρυα. «Μη με κάνεις να κλαίω υποτίθεται ότι βρίσκομαι σε κώμα!», του είπε όταν ο Κάμερον διέκοψε το γύρισμα. Πάντως ο σκηνοθέτης γοητεύτηκε και από τους δύο νεαρούς ηθοποιούς. Την επόμενη χρονιά ο Ντι Κάπριο άρχισε τα γυρίσματα για τον «Τιτανικό» ενώ η Ντέινς πρωταγωνίστησε στον «Εξολοθρευτή 3: Η εξέγερση των μηχανών».

«Τιτανικός», 1997

Οσα και να λέγονται για την ταινία «Τιτανικός» παραμένει μία από τις πιο ακριβές παραγωγές -στην εποχή της, τουλάχιστον- και μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Τις πέντε πρώτες εβδομάδες που παιζόταν στους κινηματογράφους των ΗΠΑ, το 7% των θηλυκών τίνειτζερς την είχαν ήδη δει δύο φορές στο σινεμά. Για να αναπαραστήσει τον Τζακ, ο Ντι Κάπριο απέρριψε τον ρόλο στο «Ξέφρενες Νύχτες», που τελικά ανέλαβε ο Μαρκ Γουόλμπεργκ. Ο Ντι Κάπριο έχει ομολογήσει ότι του πήρε πολύ χρόνο και σκέψη μέχρι να αποφασίσει να παίξει στον «Τιτανικό». Και ύστερα από την ταινία πέρασαν δύο χρόνια μέχρι να υπογράψει συμβόλαιο για νέα ταινία. «Ηθελε να αποδείξει ότι είναι αντάξιος της επιτυχίας του», έχει δηλώσει η «Ρόουζ» (Κέιτ Γουίνσλετ) για τον συμπρωταγωνιστή της. «Το γνωρίζω γιατί αισθάνθηκα ακριβώς το ίδιο. Οταν ο πήχης βρίσκεται τόσο ψηλά πρέπει να εργαστείς δέκα φορές περισσότερο για να τον κρατήσεις στο ίδιο ύψος».

«Ο Ανδρας με τη σιδερένια μάσκα», 1998

Τα ονόματα των ηθοποιών είναι πολλά υποσχόμενα: Γκάμπριελ Μπερν, Τζον Μάλκοβιτς, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Τζέρεμι Αιρονς και, φυσικά, Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Το όνομα και η πηγή έμπνευσης της ταινίας είναι επίσης καλό σημάδι: «Ο άνδρας με τη σιδερένια μάσκα». Είναι ο θρύλος του «ανθρώπου με το σιδηρούν προσωπείο», στον οποίο είναι βασισμένο ένα από τα μυθιστορήματα του πολυδιαβασμένου γάλλου συγγραφέα, Αλέξανδρού Δουμά: «Ο υποκόμης της Βραζελόνης ή Μετά δέκα έτη, 1847». Τελικά ο λόγος που είχε τόση μεγάλη επιτυχία στις εισπράξεις η ταινία του Ράντα Γουάλας ήταν, μάλλον, επειδή είχε προηγηθεί ο «Τιτανικός» – αυτό, ακριβώς που φοβόταν ο Ντι Κάπριο. Ο ίδιος έπαιξε τον Βασιλιά Λουδοβίκο τον 14ο και τον πανομοιότυπο δίδυμο αδελφό του.

«Διασημότητες», 1998

Μπορεί ο Ντι Κάπριο να είναι «επί σκηνής» για δέκα λεπτά και είκοσι δευτερόλεπτα, αλλά, μέσα σε αυτά κατορθώνει να εκθειάσει κα αποδομήσει τον ήρωα που υποδύεται. Είναι τα καλύτερα λεπτά της ταινίας του Γούντι Αλεν, «Διασημότητες».

«Παραλία», 2000

Ο σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ ήθελε τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ στο ρόλο του νεαρού αμερικανού τουρίστα ο οποίος μέσα από ένα χάρτη -και χάρη στην αυθεντική του περιέργεια και δίψα για περιπέτεια- οδηγείται σε μία μυστική κοινότητα σε μία παραλία της Ταϊλάνδης. Και ο Ντι Κάπριο, καθώς ύστερα από την «εμπορική» επιτυχία του «Τιτανικού» ήθελε να στραφεί σε άλλου είδους ταινίες, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τον ίδιο ρόλο. Τελικά το studio της παραγωγής επέμεινε στον τελευταίο, κι έτσι ο Ντι Κάπριο ανέλαβε να ενσαρκώσει τον ήρωα (Ρίτσαρντ) του ομώνυμου μυθιστορήματος («The Beach») του Αλεξ Γκάρλαντ.

«Don’s Plum», 2001

Μία ασπρόμαυρη ταινία μηδενικού προϋπολογισμού που προβλήθηκε το 2001 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο και εκτυλίσσεται σε ένα αμερικάνικο ντάινερ όπου συναντώνται μία ομάδα εφήβων. Ο συμπρωταγωνιστές Ντι Κάπριο και Τόμπι Μαγκουάιαρ είχαν ήδη γίνει διάσημοι στο Χόλυγουντ όταν κυκλοφόρησε η ταινία η οποία γυρίστηκε το 1995 και 1996. Είχαν προσπαθήσει να εμποδίσουν την προβολή της.

«Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης», 2002

Υστερα από τον Ντάνι Μπόιλ, ο Ντι Κάπριο συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον σκηνοθέτη των ονείρων του. Τον Μάρτιν Σκορσέζε. Ο ηθοποιός ωριμάζει και εισάγεται στον «βίαιο» και γεμάτο εγκληματίες κόσμο του Σκορσέζε μαζί με τον ήρωα που υποδύεται, τον ιρλανδο-αμερικανό Αμστερνταμ Βάλον, ο οποίος ωριμάζει και αναλαμβάνει την ηγεσία μίας συμμορίας και την εκδίκηση του θανάτου του πατέρα του (Λίαμ Νίσον). Τα καταφέρνει περίφημα. Η μάλλον, κατορθώνει να μην επισκιαστεί από τη μοναδική ερμηνεία του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στο ρόλο του Μπιλ του Χασάπη. «Ο Μάρτι (Σκορσέζε) μου έχει διδάξει δύο πράγματα», έχει δηλώσει ο Ντι Κάπριο για τον μέντορά του. «Πρώτον, χρειάζεται πολύς χρόνος και πολλή υπομονή για να φτιάξεις μία καλή ταινία. Δεύτερον, ένα φιλμ έχει την αξία που έχει οποιαδήποτε μορφή τέχνης, όπως ένας πίνακας ή ένα γλυπτό. Ως καλλιτέχνης, λοιπόν, θέλω να δημιουργώ κομμάτια τέχνης που διαρκούν στον χρόνο, ταινίες τις οποίες ο κόσμος θα βλέπει και θα εκτιμά ακόμη και σε 50 χρόνια», είπε, πρόσφατα, σε συνέντευξή του στην Telegraph.

«Πιάσε με, αν Μπορείς», 2002

Υστερα από τον Σκορσέζε, του έτεινε το χέρι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο χαρακτήρας στο «Πιάσε με αν μπορείς» είναι αυτό που λέει και ο τίτλος: ένας άνδρας που ζει στην παρανομία και καταδιώκεται -με μανία- από έναν πράκτορα του FBI (Τομ Χανκς). Η επιδεξιότητά του στην πλαστογράφηση επιταγών και στην εξαπάτηση τον έχουν βοηθήσει να ανακτήσει εκατομμύρια δολάρια και να υποδυθεί τον γιατρό, τον δικηγόρο, ακόμη και τον πιλότο – σε ηλικία 21 ετών. Στο τέλος θα αποδειχθεί ότι δεν είναι τα εκατομμύρια αυτά που τον τραβούν σε αυτή τη ζωή αλλά το ίδιο το κυνήγι. Αυτή ήταν ίσως η πρώτη ερμηνεία από τον Ντι Κάπριο που άξιζε ένα Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.

Ο ίδιος, με την παρότρυνση του σκηνοθέτη, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, είχε έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο που υποδυόταν, τον πραγματικό Φρανκ Αμπαγκνάλ Τζούνιορ. «Οσο του μιλούσα, τόσο συνειδητοποιούσα ότι (η υποκριτική του δεινότητα), όπως σε κάθε μεγάλο ηθοποιό, πήγαζε από ένστικτο. Για κάποιο λόγο κάνει τους γύρω τους να αισθάνονται άνετα. Και μοιάζει τόσο αθώος, σαν ένας δάσκαλος δημοτικού. Φυσικά, τώρα είναι. Είναι ένας άλλος άνθρωπος», δήλωσε ο ηθοποιός για τον Αμπαγκνάλ. «Ημουν ένας ηθοποιός που έπαιζε έναν μεγάλο ηθοποιό. Μόνο που η δική του σκηνή ήταν ο πραγματικός κόσμος», συμπλήρωσε.

«Ιπτάμενος Κροίσος», 2004

Επιστροφή στον αγαπημένο Σκορσέζε και σε άλλον έναν ρόλο με πάθη και εμμονές. Ενας παρανοϊκός αλλά ταυτόχρονα ιδιοφυής επιχειρηματίας, υπερβολικά φιλόδοξος και ριψοκίνδυνος, ο μεγιστάνας που πάντοτε ήθελε να ενσαρκώσει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Χάουαρντ Χιουζ. Τα γυρίσματα για την ταινία «Ιπτάμενος Κροίσος» διήρκεσαν δέκα χρόνια και η ταινία απέσπασε συνολικά πέντε Οσκαρ. Κανένα από αυτά δεν προοριζόταν για τον Ντι Κάπριο ή τον Σκορσέζε. Ο Ντι Κάπριο βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου σε Δράμα. Αξιζε ίσως και εδώ ένα χρυσό αγαλματίδιο.

«Ο Πληροφοριοδότης», 2006

Στον «Πληροφοριοδότη» ο Ντι Κάπριο βοήθησε τον Σκορσέζε να κερδίσει το πρώτο του Οσκαρ. Βέβαια το σενάριο και η σκηνοθεσία από μόνα τους -χωρίς την εμπνευσμένη συμβολή των Ντι Κάπριο, Ματ Ντέιμον, Τζακ Νίκολσον και Μαρκ Γουόλμπεργκ- είναι ένα έπος. Πρόκειται για το ρίμεϊκ μίας ταινίας που προβλήθηκε στο Χονγκ Κονγκ το 2002, το «Σατανικές Υποθέσεις», προσαρμοσμένο στην τοποθεσία της αμερικανικής Μασαχουσέτης και τη δραστηριότητα της ιρλανδικής μαφίας στη Βοστώνη. Ο Ντι Κάπριο υποδύεται τον αστυνομικό που παρισφρύει σε μία οικογένεια της μαφίας και «καθοδόν» σχεδόν χάνει την ταυτότητά του. Δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του.

«Ματωμένο Διαμάντι», 2006

Ακόμη μία ταινία για την οποία ο Ντι Κάπριο έφτασε πολύ κοντά στο χρυσό αγαλματίδιο. Ο ίδιος προτάθηκε για Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου και ο Τζίμον Χούνσου προτάθηκε για το Οσκαρ Β΄Ανδρικού Ρόλου. «Εχω εξασκηθεί στο βλέμμα του χαμένου», είχε πει ο Ντι Κάπριο στον Guardian, σαν να το ήξερε, λίγες ημέρες πριν την απονομή των βραβείων. Τελικά η παραγωγή δεν κέρδισε κανένα Οσκαρ αλλά οι δύο ηθοποιοί, υπό τις οδηγίες του Εντουαρντ Ζούικ, δημιούργησαν ένα δυνατό κλίμα αντιπαραθέτοντας δύο χαρακτήρες με φόντο τον εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε και τη βία στην οποία βασίζεται το λαθρεμπόριο διαμαντών στη Μαύρη Ηπειρο.

«Η Πλεκτάνη», 2008

Ανάμεσα στις ταινίες με τον Σκορσέζε ο Ντι Κάπριο συνεργάστηκε και με τον Ρίντλεϊ Σκοτ. Το κατασκοπευτικό θρίλερ «Η πλεκτάνη», που έχει βασιστεί στο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Ιγκνάτιους, είναι καλοδουλεμένο αλλά αυτό που ξεχωρίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας είναι οι ερμηνίες των Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Ράσελ Κρόου.

«Ο Δρόμος της Επανάστασης», 2008

Το reunion των star του «Τιτανικού», παρότι δεν θυμίζει σε τίποτα την κινηματογραφική παραγωγή του Κάμερον, θα μπορούσε να θεωρηθεί συνέχειά του. Στον «Τιτανικό», Ντι Κάπριο και Γουίνσλετ υποδύονται δύο νέους που ερωτεύονται και κάνουν όνειρα για τη ζωή που (δεν) θα ακολουθήσει ύστερα από την (τραγική) κρουαζιέρα. Στον «Δρόμο της Επανάστασης», τα χρόνια πάθους έχουν περάσει και το ζευγάρι έχει προσγειωθεί στη σκληρή πραγματικότητα. Αυτή, για τον άνδρα που υποδύεται ο Ντι Κάπριο, είναι ότι απέτυχε να γίνει αυτός που ήθελε και να ζήσει τη ζωή που ονειρευόταν.

«Το νησί των καταραμένων», 2010

Πρόκειται για τη μοναδική (τέταρτη) συνεργασία του Ντι Κάπριο και του Σκορσέζε που δεν προτάθηκε για Οσκαρ. «Αυτός ο ρόλος ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα. Σωματικά, ναι, αλλά περισσότερο συναισθηματικά. Είναι η φύση του υλικού. Ηταν ένα παζλ που επιφύλλασε, διαρκώς, εκπλήξεις και για εμάς τους ίδιους», έχει δηλώσει ο ίδιος για τον ρόλο του βετεράνου που επισκέπτεται το νησί των καταραμένων για να εξιχνιάσει μία υπόθεση διακινδυνεύοντας, τελικά, την ψυχική του υγεία. «Κάθε μέρα γυρνούσα με μία πικρή διάθεση», είπε ο ηθοποιός. Η ταινία έκανε άνοιγμα τριημέρου με εισπράξεις που άγγιζαν μόνο στις ΗΠΑ τα 41 εκατ. δολάρια. Ηταν τα καλύτερα νούμερα που είχαν καταγραφεί μέχρι τότε και για τον Σκορσέζε και για τον Ντι Κάπριο.

«Inception», 2010

Το σενάριο από μόνο του είναι ιδιοφυές – αφήνει τον αναγνώστη με πολλά ερωτήματα και τον καλεί να προσέξει τις μικρές λεπτομέρεις (βλ. σβούρα) ξανά και ξανά για να αποκαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει. Αλλά ο Ντι Κάπριο είναι ο ηθοποιός που κατορθώνει να ξεγελάσει τον θεατή. Η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν είναι ένα από τα σημαντικότερα blockbuster της δεκαετίας. Εκτός από την υποκριτική δεινότητα του Ντι Κάπριο ανέδειξε και πιο νέα ταλέντα, όπως την Ελεν Πέιτζ, τον Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ και, φυσικά, τον Τομ Χάρντι.

«J. Edgar», 2011

Για τον «Τζ. Εντγκαρ», του Κλιντ Ιστγουντ, ο Ντι Κάπριο έπρεπε να «πάρει» κάποια χρόνια, να μεταμορφωθεί και να αποκαλύψει, με την ερμηνεία του, καταπιεσμένα και απαγορευμένα πάθη του αδίστακτου διευθυντή του FBI, Τζέι Εντγκαρ Χούβερ. Σε αυτήν την ταινία, ο αστέρας του κινηματογράφου ανέλαβε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη έναν από τους πιο αντιφατικούς χαρακτήρες της πρόσφατης ιστορίας των ΗΠΑ. «Ηταν γκέι, ωστόσο, δημοσίως, ήταν ένας ομοφοβικός, ένας εχθρός των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, όλων των δικαιωμάτων. Απλώς ήθελε να ελέγχει τα πάντα, ακόμη και τα ίδια του τα συναισθήματα», έχει δηλώσει για τον ήρωα που υποδύθηκε ο Ντι Κάπριο.

«Django, ο τιμωρός», 2012

Είναι η έκπληξη της ταινίας. Εξηντατρία λεπτά ύστερα από την έναρξη της ταινίας εμφανίζεται ο Μονσιέρ Κάντι. Υστερα από 14 χρόνια ο Ντι Κάπριο επιστρέφει στο ρόλο του «κακού» -από την ταινία σιδερένια μάσκα. Και επειδή αυτός ο «κακός» -αιμοδιψής δουλέμπιορος- ήταν επινόηση του Κουέντιν Ταραντίνο, η ερμηνεία του Ντι Κάπριο στην ταινία «Τζάνγκο» είναι από τις πιο απολαυστικές που έχουν περάσει από τη μεγάλη οθόνη. Η ρατσιστική γλώσσα του ήρωα προκαλούσε στον ηθοποιό αμηχανία. Ωστόσο ο σκηνοθέτης τον πίεσε να γίνει όσο πιο αυθάδης και απειλητικός μπορεί. Τελικά η συνεργασία τους αποδείχθηκε άψογη. Η σκηνή όπου μάτωσε το χέρι του προκλήθηκε από ατύχημα -παρά το οποίο ο ηθοποιός συνέχισε την περφόρμανς του. Και η ιδέα να πασαλείψει με αίμα (ήταν ψεύτικο) το πρόσωπο της Κέρι Ουάσινγκτον (Μπρουμχίλντα). Ο ίδιος έχει αποκαλύψει ότι δύο χαρακτήρες που τον έχουν εμπνεύσει στην ταινία ήταν ο Ντρέξελ Σπάιβι (Γκάρι Ολντμαν), στο «Ιλλιγγιώδης Ερωτας», και ο Ντοκ Χόλιντεϊ (Βαλ Κίλμερ), στο «Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο».

«Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ», 2013

Ο «Υπέροχος Γκάτσμπυ» του υπέροχου συγγραφέα Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ από τον υπέροχο Ντι Κάπριο. Ο κινηματογραφικός σταρ συνεργάστηκε για δεύτερη φορά με τον Μπαζ Λούρμαν, ύστερα από τον «Ρωμαίο + Ιουλιέτα»,  για έναν ακόμη ρομαντικό χαρακτήρα, αυτή τη φορά στη Νέα Υόρκη της εποχής της Ποτοαπαγόρευσης, της εποχής του καν καν και των υπερπολυτελών πάρτυ των 20s. Εξηγώντας γιατί πάντοτε τον ενθουσίαζε η ιδέα να υποδυθεί τον μυστηριώδη εκατομμυριούχο Τζέι Γκάτσμπυ, ο ηθοποιός έχει δηλώσει ότι «πρόκειται για έναν από τους εμβληματικούς χαρακτήρες που μπορούν να ερμηνευθούν με πολύ διαφορετικούς τρόπους: ένας αβοήθητος ρομαντικός, ένας εντελώς εμμονικός παλαβός ή ένας επικίνδυνος γκάνγκστερ που μαγνητίζεται από τον πλούτο».

«Ο Λύκος της Wall Street», 2013

Ο Ντι Κάπριο δεν έχει συνηθίσει το κοινό του σε κωμικούς ρόλους. Ούτε ήταν ο στόχος να αναδειχθούν με κωμικό ύφος οι ήρωες του «Λύκου της Γουολ Στριτ». «Το μόνο που κάναμε ήταν να σπρώχνουμε στα άκρα την παραδοξότητα της ζωής τους με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο αστείο», έχει δηλώσει ο Ντι Κάπριο. Στην πέμπτη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη, Μάρτιν Σκορτσέζε, για μία παραγωγή που χρειάστηκε επτά χρόνια για να ολοκληρωθεί, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έχει πια ολοκληρωθεί ως καλλιτέχνης. Για να μπει στο πετσί του ρόλου χρειάστηκε ανάμεσα σε άλλα να μιλήσει με έναν «ειδικό» στα ναρκωτικά, καθώς όπως λέει δεν έχει δοκιμάσει ποτέ στη ζωή του καμία ουσία.

«Η Επιστροφή», 2015

Ο νέος του ρόλος, στην «Επιστροφή» ήταν λίγο πιο απαιτητικός -σωματικά τουλάχιστον- και αυτό μπορεί να τον φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο Οσκαρ. Ερωτώμενος από τον Αντριου Μαρ του BBC για την επικείμενη τελετή απονομής δήλωσε ότι «έχουν υπάρξει καταστάσεις στις οποίες νόμιζα ότι ερμηνείες ή ταινίες, δικές μου ή άλλων έπρεπε να έχουν τιμηθεί καλύτερα η να έχουν αγαπηθεί περισσότερο από το κοινό. Αλλά είναι έξω από τον έλεγχό σου».

Το μέλλον για τον ηθοποιό Ντι Κάπριο είναι ακόμη αβέβαιο. Πάντως, πρόσφατα δήλωσε ότι «θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερες ταινίες για τη ρωσική Ιστορία, καθώς εμπεριέχει ιστορίες του επιπέδου του Σαίξπηρ». Υπαινίχθηκε ότι θα του άρεσε ο ρόλος του Λένιν, του Ρασπούτιν, ακόμη και του σημερινού προέδρου της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν.

«Ειμαι πολύ τυχερός που έχω πετύχει πολλά πράγματα που ονειρευόμουν όταν ήμουν νέος άνδρας», δηλώνει ο ίδιος κάνοντας έναν απολογισμό της ζωής του. «Στην τελική, όμως, δεν πρόκειται για την επίτευξη μεγάλου πλούτου ή δόξας. Δεν φέρνουν αυτά την ευτυχία. Αυτό που μετρά είναι εάν έχεις υλοποιήσει τον στόχο του να ηγηθείς μία ζωή με ενδιαφέρον, αν έχει συνεισφέρει με κάποιο τρόπο στον κόσμο γύρω σου».

Καλά όλα αυτά -τα οποία αποδεικνύει ο ίδιος και εμπράκτως με την ακτιβιστική του δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία των δικαιωμάτων των ζώων. Αλλά το χρυσό αγαλματίδιο, κάποτε, θα το πάρει αυτός ο ηθοποιός.

Για τέλος σας αφήνουμε με μια συνέντευξη του Ντι Κάπριο. Οταν ήταν δεν ήταν 16 ετών…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News