-
BBC
Διαγωνισμοί/ Οι master chef της κοινωνικής ευθύνης
Οταν σκέφτεται κάποιος κόζι εστιατόρια με τιμές που προκαλούν δυσπεψία, δεν πάει το μυαλό του στην κοινωνική δικαιοσύνη. Η κοινωνική ευαισθητοποίηση, με άλλα λόγια, δεν περιλαμβάνεται στο μενού ενός καλού και ακριβού δείπνου. Αλλά ένα διεθνές βραβείο, που απονέμεται από ένα πανεπιστήμιο στη Χώρα των Βάσκων, στην Ισπανία, προσπαθεί να το αλλάξει αυτό. Αντί για την επιείκεια και την υπερβολή, το Διεθνές Βασκικό Βραβείο Μαγειρικής προσπαθεί να δώσει στο καλό φαγητό κοινωνική συνείδηση.
Το βραβείο αξίας 100.000 ευρώ απονέμεται στον μάγειρα, του οποίου η δουλειά υπήρξε ο «κινητήριος μοχλός μιας αλλαγής». Με το σύνθημα «μετασχηματίζοντας την κοινωνία μέσω της γαστρονομίας», οι νικητές σεφ δείχνουν πώς το έργο τους μπορεί να ωφελήσει το περιβάλλον ή την υγεία ή την εκπαίδευση ή την παροχή ευκαιριών για τους μη προνομιούχους. Οι διάσημοι σεφ μπορεί να έχουν αποκτήσει το στάτους ενός ροκ σταρ, αλλά ο διευθυντής του κέντρου, Χόξε Μαρί Αίζεγκα, λέει ότι ο πλούτος και η φήμη έχουν και ευθύνες.
Αυτή θα είναι η τρίτη χρονιά που θα απονεμηθεί το βραβείο, γράφει το BBC. Μεταξύ των προηγούμενων νικητών ήταν ο Αλμπέρτο Κρίσι, ο οποίος διαχειρίζεται το φιλανθρωπικό ίδρυμα Clink, όπου οι φυλακισμένοι εκπαιδεύονται να εργάζονται σε εστιατόρια. Η περσινή νικήτρια, Λεονόρ Εσπινόζα, από την Κολομβία, επαινέθηκε για την υποστήριξη των τοπικών παραγωγών τροφίμων και για την ανάπτυξη μιας επιχείρησης που προσέφερε εναλλακτική λύση ζωής στα παιδιά των συμμοριών. Η Εσπινόζα δήλωσε ότι ήταν σαν να «σπάει τη σιωπή» για ανθρώπους που αντιμετώπιζαν «ένοπλες συγκρούσεις, αδικίες και αποκλεισμό».
Φωτό: Ενδιαφέρον από κάθε άποψη να τρως από τα χέρια της Λεονόρ Εσπινόζα. Πηγή: BBC
-
The Guardian
CDs/ Αργοπεθαίνουν, αλλά δεν τα λυπάται κανείς
Πριν από μερικές ημέρες έγινε γνωστό ότι το 2017, για πρώτη φορά, τα έσοδα της μουσικής από το streaming ξεπέρασαν τα έσοδα από τα φυσικά μέσα, κυρίως τα CD και τα βινύλια (6,6 δισεκατομμύρια δολάρια έναντι 5,2). Όμως, ενώ οι μαύροι δίσκοι από βινύλιο έχουν λεγεώνες νοσταλγών, κανείς δεν λυπάται για τα CD, γράφει στον Guardian η Μπριτζίτ Ντελανέι: «Δεν είναι τόσο κουλ όσο τα βινύλια, ούτε προσωπικά όπως οι κασέτες. Είναι μη ελκυστικοί πλαστικοί δίσκοι οι οποίοι χαράσσονται εύκολα και των οποίων οι θήκες σπάνε».
Οι μόνοι που λυπούνται είναι οι δισκογραφικές εταιρείες, οι οποίες, κατά τη δεκαετία του ’90, είχαν μεγάλο οικονομικό όφελος: παρήγαγαν με λιγότερο κόστος από το βινύλιο, αλλά πωλούσαν δύο φορές περισσότερο. Στη συνέχεια ήρθε το Napster, και μετά οι συσκευές αναπαραγωγής MP3 και iPod να αποδώσουν δικαιοσύνη. Από μια άποψη, δηλαδή, μάλλον έκπληξη αποτελεί το γεγονός ότι η «ρευστή» μουσική χρειάστηκε τόσο χρόνο για να ξεπεράσει την «σταθερή».
Όλα είναι αλήθεια – ή σχεδόν. Γιατί το αντεπιχείρημα λέει ότι όταν ακούς ένα καλοηχογραφημένο CD σε ένα σύστημα hi-fi υψηλής ποιότητας, ξεχνάς στο δευτερόλεπτο και το πλαστικό του δίσκου και την σπασμένη θήκη.
Φωτό: Αράχνες θα πιάσουν στο τέλος. Πηγή: Shutterstock
-
The Independent
Μυστήρια/ Θα έρθει η λύση από ένα podcast;
Στις 29 Νοεμβρίου 1970 στο Ισντάλεν, μια δύσβατη κοιλάδα της Νορβηγίας, βρέθηκε το σώμα μιας γυναίκας από δύο νεαρά κορίτσια, καμένο άσχημα με διάφορα αντικείμενα γύρω του (μπουκάλια νερού, μια μπότα από καουτσούκ, καμένα χαρτιά). Η ταυτότητά της και ο τρόπος που πέθανε, παραμένουν ένα μυστήριο από τότε.
Γνωστή στη Νορβηγία ως Isdalen Kvinne (η γυναίκα του Ισντάλεν), τα αμέτρητα ερωτήματα που περιβάλλουν τη μυστηριώδη ζωή και το θάνατό της αποτελούν το αντικείμενο ενός podcast για το οποίο συνεργάστηκαν το BBC και η δημόσια ραδιοφωνία της Νορβηγίας NRK. Με επικεφαλής την νορβηγό δημοσιογράφο Μάριτ Χίγκραφ και τον βρετανό παραγωγό ντοκιμαντέρ του ραδιοφώνου του BBC Νιλ Μακάρθι, το «Θάνατος στην κοιλάδα του πάγου» φιλοδοξεί να βρει τις απαντήσεις που δεν μπόρεσαν να βρουν η αστυνομία, οι δημοσιογράφοι και οι συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας τα τελευταία 47 χρόνια.
«Υπάρχουν πολλές ενδείξεις, αλλά επειδή πρόκειται για έναν τόσο αόριστο σαν φάντασμα πρόσωπο, είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αντιληπτές» λέει στον Independent ο Μακάρθι. Αυτή τη φορά, η ομάδα ελπίζει ότι θα είναι το κοινό που θα βοηθήσει να ξεκλειδώσει το μυστήριο. Το «φως στο τούνελ» την εποχή του Διαδικτύου δηλαδή.
Φωτό: Ένα σκίτσο κι όλα τα άλλα άγνωστα. Πηγή: Youtube
-
Nouvel Obs
Ασπιρίνη/ Δεν είναι τελικά αυτό που φαίνεται;
«Une douleur ? De la fièvre ? Evitez l’aspirine». Πόνος; Πυρετός; Αποφύγετε την ασπιρίνη. Πρόκειται για τη σύσταση του γαλλικού περιοδικού «60 Millions de consommateurs». Και προκάλεσε τόση έκπληξη ώστε την αναπαρήγαγαν αμέσως πολλά γαλλικά μέσα, μεταξύ των οποίων και ο η ιστοσελίδα του Nouvel Obs. Γιατί η σύσταση δεν στερείται αξιοπιστίας: δημοσιεύεται στο περιοδικό ενός δημόσιου φορέα όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης, ενώ είναι ένα περιοδικό που δεν έχει διαφημίσεις και η συντακτική του ομάδα συνεργάζεται με εμπειρογνώμονες από κάθε τομέα.
Στην περίπτωση αυτή, το 60 Millions πραγματοποίησε μια έρευνα για τα περίπου τριάντα αναλγητικά που πωλούνται στα γαλλικά φαρμακεία χωρίς ιατρική συνταγή. Αποτέλεσμα; «Κάποια πρέπει να απορρίπτονται επειδή μπορεί να εκθέσουν τους χρήστες σε σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες ή έχουν πολλές αντενδείξεις». Μεταξύ αυτών η ασπιρίνη που ξεχωρίζει για την «κακή αναλογία κινδύνου-οφέλους». Σύμφωνα με τον Φρανσουά Σαστ, της Εθνικής Φαρμακευτικής Ακαδημίας, «μέχρι σήμερα, η μόνη λογική ένδειξη είναι η πρόληψη της συσσωμάτωσης αιμοπεταλίων σε άτομα με καρδιαγγειακά προβλήματα, οπότε ο καρδιολόγος πρέπει να συνταγογραφήσει ασπιρίνη».
Κατά του πόνου, η παρακεταμόλη είναι πολύ καλύτερη, υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνεται σε μικρές δόσεις και για όχι περισσότερο από 3-5 ημέρες: «Τρεις φορές την ημέρα είναι αβλαβής, δέκα φορές είναι δυνητικά θανατηφόρος». Τα πάνω κάτω δηλαδή.
Φωτό: Να την πάρεις, ναι. Αλλά με μέτρο. Πηγή: Shuttestock
Το BBC για να έναν ξεχωριστό διαγωνισμό μαγειρικής / Ο Guardian για κάτι που (λέει ότι) δεν θα μας λείψει / Ο Independent για το «φως στο τούνελ» την εποχή του Διαδικτύου / Και το Nouvel Obs…