1162
Ουκρανή μαχήτρια στην Μπούτσα χειρίζεται ένα αντιαεροπορικό σοβιετικό πολυβόλο Maxim, κατασκευασμένο το 1944, στην Μπούτσα της Ουκρανίας | Andriy Dubchak/Frontliner/Getty Images/Ideal Images/ Creativeprotagon

Οι Μάγισσες της Μπούτσα: Οι ουκρανές εθελόντριες που ρίχνουν τα ρωσικά drones

Protagon Team Protagon Team 15 Οκτωβρίου 2024, 19:32
Ουκρανή μαχήτρια στην Μπούτσα χειρίζεται ένα αντιαεροπορικό σοβιετικό πολυβόλο Maxim, κατασκευασμένο το 1944, στην Μπούτσα της Ουκρανίας
|Andriy Dubchak/Frontliner/Getty Images/Ideal Images/ Creativeprotagon

Οι Μάγισσες της Μπούτσα: Οι ουκρανές εθελόντριες που ρίχνουν τα ρωσικά drones

Protagon Team Protagon Team 15 Οκτωβρίου 2024, 19:32

Οι μάγισσες βγαίνουν όταν πέφτει το σκοτάδι πάνω από την Μπούτσα, τότε που αρχίζουν να επιτίθενται τα σμήνη των ρωσικών τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών.

Οι Μάγισσες της Μπούτσα είναι μια εθελοντική μονάδα αεράμυνας που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από γυναίκες, οι οποίες προστατεύουν τους ουκρανικούς αιθέρες, καθώς οι άνδρες πολεμούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Τους τελευταίους μήνες οι Ρώσοι έχουν πολλαπλασιάσει τις επιδρομές με drones, τα οποία προμηθεύονται κατά χιλιάδες από το Ιράν. Τα drones επιτίθενται κατά κύματα, συνήθως πριν από μια πυραυλική επίθεση, για να εξουδετερώσουν την ουκρανική αεράμυνα.

Οι νυχτερινές βάρδιες επιτρέπουν στις γυναίκες να συνδυάζουν την εργασία τους υπερασπιζόμενες τη χώρα τους με τις καθημερινές τους δουλειές ως καθηγήτριες, γιατροί κ.λπ.

Μιλώντας στο BBC, πολλές λένε ότι αποφάσισαν να αναλάβουν δράση όταν οι Ρώσοι κατέλαβαν την Μπούτσα και τη γύρω περιοχή, κατά την έναρξη της εισβολής τους στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2022.

Οταν οι ουκρανικές δυνάμεις ανακατέλαβαν την περιοχή, τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς, ήρθαν στο φως οι φρικαλεότητες των ρώσων κατακτητών: μαζικές δολοφονίες-εκτελέσεις αμάχων σε σπίτια και δρόμους, βιασμοί, βασανιστήρια και σφαγές.

«Αρχαία όπλα»

«Είμαι 51 ετών, ζυγίζω 100 κιλά, δεν μπορώ να τρέξω. Νόμιζα ότι δεν θα με δέχονταν, αλλά με πήραν», είπε η Βαλεντίνα, κτηνίατρος που κατατάχθηκε στην ομάδα το καλοκαίρι και τώρα χρησιμοποιεί το όνομα Βαλκυρία. «Μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά. Ο εξοπλισμός είναι βαρύς, αλλά εμείς οι γυναίκες μπορούμε να το κάνουμε», είπε στο BBC.

Λίγες ώρες αργότερα ενεργοποιείται αεροπορικός συναγερμός σε όλη την περιοχή. Η μονάδα της απομακρύνεται από τη βάση της στο δάσος και ακολουθούμε το φορτηγάκι τους μέσα στο σκοτάδι καθώς κατευθύνεται στο κέντρο ενός χωραφιού. Η ομάδα των τεσσάρων πηδάει έξω για να αρχίσει να τοποθετεί τα όπλα της.

Τα πολυβόλα είναι από μια άλλη εποχή: δύο Maxims κατασκευασμένα το 1939 και κουτιά με πυρομαχικά σφραγισμένα με κόκκινα αστέρια, από τη σοβιετική εποχή.

Ο Σέρχιι, ο μοναδικός άνδρας στην ομάδα, πρέπει να ρίχνει με το χέρι εμφιαλωμένο νερό ως ψυκτικό υγρό.


Αυτά όμως είναι τα μόνα όπλα που διαθέτουν, καθώς τα πιο σύγχρονα χρησιμοποιούνται στο μέτωπο. Αλλά είναι άψογα συντηρημένα και οι μάγισσες λένε ότι έχουν καταρρίψει τρία μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το καλοκαίρι.

«Ο ρόλος μου είναι να τα αφουγκράζομαι» εξηγεί η Βαλεντίνα. «Είναι αγχωτική δουλειά. Αλλά πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι, να αφουγκραζόμαστε τον παραμικρό ήχο».

Η φίλη της, Ινα, επίσης έχει περάσει τα 50 και βρίσκεται σε μια από τις πρώτες της αποστολές. «Είναι τρομακτικό, αλλά το ίδιο είναι και ο τοκετός, και παρ’ όλα αυτά το έκανα τρεις φορές» λέει γελώντας, προσθέτοντας ότι το δικό της παρατσούκλι στην ομάδα είναι Τσέρι.

Ως καθηγήτρια μαθηματικών, κατά καιρούς πρέπει να φύγει βιαστικά από το δάσος για να πάει στο μάθημα. «Κρατάω τα ρούχα μου στο αυτοκίνητο. Τα τακούνια μου. Βάζω λίγο κραγιόν, κάνω το μάθημα, μετά ξαναμπαίνω στο αυτοκίνητο, αλλάζω γρήγορα στη γωνία και επιστρέφω. Οι άνδρες έχουν φύγει αλλά εμείς είμαστε εδώ. Τι δεν μπορούν να κάνουν οι ουκρανές γυναίκες; Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα» τονίζει.

Κάπου στον ορίζοντα διακρίνεται μια ακτίνα φωτός από μια άλλη ομάδα, που σαρώνει τον ουρανό πάνω από τη δική της ζώνη περιπολίας.

Δεν υπάρχουν δημόσια στοιχεία για τον συνολικό αριθμό των εθελοντικών μονάδων ή για το πόσες γυναίκες συμμετέχουν. Αλλά καθώς η Ρωσία στέλνει μη επανδρωμένα αεροσκάφη γεμάτα με εκρηκτικά σχεδόν κάθε βράδυ, βοηθούν να σχηματιστεί μια επιπλέον ασπίδα γύρω από μεγάλες πόλεις και κωμοπόλεις, σημείωσε το BBC.

Δεν έχουν μείνει άντρες

Ο διοικητής των εθελοντών είναι ένας μεγαλόσωμος άντρας που μόλις επέστρεψε από το Ποκρόφσκ, στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, όπου οι μάχες είναι σφοδρές.

O συνταγματάρχης Αντρίι Βερλάτι είχε στη διάθεσή του περίπου 200 άνδρες που λειτουργούσαν κινητές μονάδες αεράμυνας στην Μπούτσα και περιπολούσαν κατά τη διάρκεια της νυχτερινής απαγόρευσης κυκλοφορίας, πολλοί από αυτούς ακατάλληλοι για πλήρη στρατιωτική θητεία.

Τότε η Ουκρανία αναθεώρησε τον νόμο περί κινητοποιήσεων, καθώς είχε επείγουσα ανάγκη από περισσότερους στρατιώτες, και πολλοί από τη μονάδα κρίθηκαν ξαφνικά κατάλληλοι για την πρώτη γραμμή.

«Περίπου το 90% των ανδρών μου κατέληξε στο στρατό και ένα άλλο 10% κρύφτηκε, σκορπίζοντας σαν αρουραίοι. Δεν μας έμεινε σχεδόν κανένας. Μόνο άντρες χωρίς πόδια ή με μισό κρανίο».

Είχε μια επιλογή: να καλύψει τις θέσεις με άνδρες νεότερους από την ηλικία στράτευσης ή να στρατολογήσει γυναίκες. «Στην αρχή ήταν σαν αστείο: Ας πάρουμε γυναίκες! Δεν υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτές στις ένοπλες δυνάμεις. Αλλά αυτό έχει αλλάξει πια» λέει.

«Είμαι εδώ για να τελειώσει ο πόλεμος»

Οι Μάγισσες περνούν τα Σαββατοκύριακά τους κάνοντας ευρύτερη στρατιωτική εκπαίδευση, όπως εφόδους σε κτίρια. «Θυμάμαι την κατοχή. Θυμάμαι τη φρίκη. Θυμάμαι τις κραυγές του ίδιου μου του παιδιού», μου λέει η Βαλεντίνα, μέσα από μικρούς αναστεναγμούς. «Θυμάμαι τα πτώματα όταν φεύγαμε».

Η οικογένειά της έφυγε από την Μπούτσα περνώντας μπροστά από καμένα τανκς, νεκρούς στρατιώτες και πολίτες. Λέει ότι σε ένα ρωσικό σημείο ελέγχου ένας στρατιώτης τούς ανάγκασε να κατεβάσουν το παράθυρο του αυτοκινήτου και μετά έβαλε ένα όπλο στο κεφάλι του γιου της. Είναι γεμάτη οργή.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Βαλεντίνα αρνείται να σταματήσει να πιστεύει στη νίκη της Ουκρανίας, παρά την απογοήτευση που επικρατεί σε μεγάλο μέρος της χώρας της μετά από σχεδόν 1.000 ημέρες πολέμου.

Το μνημείο που έχει κτιστεί στην Μπούτσα με τα ονόματα 501 κατοίκων που δολοφονήθηκαν άγρια από ρώσους στρατιώτες τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2022 (ΕPA/OLEG PETRASYUK)

«Η ζωή έχει αλλάξει, όλα τα σχέδιά μας έχουν διαλυθεί. Αλλά είμαι εδώ για να βοηθήσω να επιταχυνθεί το τέλος αυτού του πολέμου. Οπως λένε τα κορίτσια μας εδώ, δεν θα τελειώσει χωρίς εμάς».

Η 52χρονη Ανια είναι και αυτή εθελόντρια «μάγισσα». «Στην κατοχή ένιωθα ότι η ύπαρξή μου δεν είχε κανένα νόημα. Δεν μπορούσα ούτε να βοηθήσω κανέναν άλλον ούτε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Ηθελα να μάθω να χρησιμοποιώ τα όπλα, ώστε να μπορώ να φανώ χρήσιμη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...