Για τον 10χρονο τότε Φιλίπ Γουάνγκ, ο Τεν Τεν και οι περιπέτειές του στο Κονγκό ήταν ένα παράθυρο στον κόσμο, στον οποίο ακόμη δεν είχε ταξιδέψει.

Το πάθος του με τον Τεν Τεν δεν το εγκατέλειψε ποτέ από τότε και το έχει μεταφέρει στην Κίνα. Εχει κάνει μεταφράσεις, συναντήσεις σε κινεζικά σχολεία, ενώ συνεισέφερε και στο άνοιγμα διαδικτυακών καταστημάτων.

Το αποκορύφωμα της προσπάθειας ήταν ότι η Σαγκάη από τις αρχές Αυγούστου φιλοξενεί τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει γίνει ποτέ για τον Ερζέ, τον δημιουργό του Τεν Τεν, και το έργο του. Οι διοργανωτές φιλοδοξούν ότι θα έχουν 150.000 επισκέπτες μέσα σε τρεις μήνες, γράφει ο Monde.

Ο Τεν Τεν –ή μάλλον, όπως τον λένε οι Κινέζοι, Ντινγκ Ντινγκ– είναι ένας σταρ με θαυμαστές στις πόλεις, γενικά καλλιεργημένους άντρες που μαζεύονται για να μελετήσουν ένα συγκεκριμένο θέμα από τα άλμπουμ.

Αλλά ο δαιμόνιος ρεπόρτερ είναι αγαπητός και στα παιδιά. Ο Γουάνγκ είχε δωρίσει άλμπουμ με τις περιπέτειες του Τεν Τεν σε μαθητές στην κινεζική επαρχία που άρεσαν πολύ. Οι αξίες που μεταφέρει ο Τεν Τεν, το θάρρος, η περιπέτεια και η φιλία, είναι καθολικές και ως εκ τούτου απευθύνονται σε όλους τους Κινέζους, μικρούς και μεγάλους.

Ο Τεν Τεν, το δείχνει εξάλλου και η έκθεση, έχει αγαπηθεί στην Κίνα και ας κυκλοφορούν οι περιπέτειές του εδώ και μόνο 20 χρόνια (παλιότερα διακινούνται στα κρυφά). Ενα από τα αγαπημένα είναι ο «Μπλε Λωτός» που μιλά για την (προκομμουνιστική) Σαγκάη της δεκαετίας του ’30 όπου κυριαρχούσαν οι κακοί, άπληστοι και ρατσιστές Ιάπωνες και Δυτικοί.

Υπάρχει όμως ένας αστερίσκος: το πρώτο έργο, «Ο Τεν Τεν και οι Σοβιετικοί», φαίνεται υπερβολικά αντικομμουνιστικό για να το επιτρέψει η λογοκρισία. Και ένας δεύτερος: στην έκθεση δεν γίνεται αναφορά στο «Ο Τεν Τεν στο Θιβέτ» που κυκλοφόρησε το 1960, αμέσως μετά την προσάρτηση του Θιβέτ στην Κίνα. Αν και ο Ερζέ αποφεύγει την πολιτική, η έμφαση που δίνει στον βουδισμό δεν είχε πολλή απήχηση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News