Οι κάτοικοι του Αμβούργου είναι σνομπ και δεν τρέχουν να προϋπαντήσουν τους πολιτικούς που ξεκινούν από το Βερολίνο για ταξίδι στα μέρη τους. Τη μοναδική εξαίρεση που κάνουν την εισπράττει μετ’ αφάτου ευχαριστήσεως ο πρώην δήμαρχός τους και νυν ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών, ο Ολαφ Σολτς. Αυτού τού τύπου τού έχουν αδυναμία.

Μάλιστα σε πρόσφατη επίσκεψή του στο Αμβούργο και στα πέριξ οι ντόπιοι τον πλησίασαν, του χαμογέλασαν, έβγαλαν σέλφι μαζί του και γενικά ήταν πολύ φιλόφρονες απέναντί του. Επειδή είναι δικό τους παιδί, έτσι νιώθουν. Δήλωσαν κιόλας ότι θα τον ψηφίσουν.

Σε ρεπορτάζ τους οι Financial Times ανέφεραν πολλές περιπτώσεις πολιτών που είπαν ότι έχουν εκτιμήσει το έργο του στη δημαρχία και θα το εκτιμήσουν αναλόγως και στην καγκελαρία. Εξ αυτών των δηλώσεων ο συντάκτης έβγαλε το συμπέρασμα ότι αν οι Γερμανοί είχαν τη δυνατότητα να εκλέγουν απευθείας τον καγκελάριό τους, τότε ο Σολτς θα ήταν σίγουρος διάδοχος της Ανγκελα Μέρκελ.

Αλλά και οι πολιτικοί αναλυτές αρχίζουν να… ξεπρασινίζουν κάπως, έτσι λένε για τον Σολτς τα καλύτερα, ότι είναι «μασίφ τεχνοκράτης», τουτέστιν «αξιόπιστος», «ουσιαστικός», «αποφασιστικός» και «δοκιμασμένος διαχειριστής κρίσεων». Πολύ καλά λόγια, δηλαδή, για προεκλογική περίοδο. Το ωραίο είναι ότι και οι δημοσκοπήσεις δεν διαφωνούν μαζί τους.

Το τελευταίο γκάλοπ έδωσε στον Σολτς ποσοστό 35% για τη θέση του καγκελαρίου, ενώ δεύτερος και καταϊδρωμένος τερμάτισε ο χριστιανοδημοκράτης Αρμιν Λάσετ με το ισχνό 20% που έλαβε. Οσο για την… ανοιξιάτικη αγαπημένη των δημοσιολογούντων στη Γερμανία και αλλαχού, την οικολόγο Αναλένα Μπέρμποκ, τι να πει κανείς, το 16% μιλάει από μόνο του.

Ωστόσο, Γερμανία είναι αυτή. Τα πράγματα εκεί στριφογυρίζουν όπως κάποτε οι ολλανδικοί ανεμόμυλοι. Το κόμμα του Σολτς, το σοσιαλδημοκρατικό SPD, αποδεικνύεται το μεγάλο μειονέκτημά του, αφού θα το ψηφίσει μόλις το 18 % των πολιτών όπως λένε τα γκάλοπ. Στη σούμα βγαίνει τρίτο, πίσω από τους πρωτεύοντες χριστιανοδημοκράτες (27 %) και τους ακολουθούντες «Πρασίνους» (19 %). Περίεργα πράγματα, γερμανικά.

Ετσι στις λιγότερες από 50 ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, ο Σολτς πρέπει να «μεταφράσει» την προσωπική αίγλη και αποδοχή του σε βελτιωμένα δημοσκοπικά ποσοστά για το κόμμα του. Δεν έχει και πολλές επιλογές. Θα πει στον λαό: «Αν όντως με θέλεις για καγκελάριο, τότε πρέπει να υπερψηφίσεις συνολικώς τους σοσιαλδημοκράτες. Αλλη δυνατότητα δεν έχεις». Ετσι ακριβώς το είπε και σε συνέντευξή του στους Financial Times.

Οι Βρετανοί πάντως διαπιστώνουν ότι στο SPD βιώνουν την παρακμή εδώ και πολλά χρόνια, μάλιστα τη συνδέουν με την αποβιομηχάνιση και τη συνεπαγόμενη συρρίκνωση της γερμανικής εργατικής τάξης, που υπήρξε ο κλασικός «αιμοδότης» του κόμματος. Οι πιο αριστεροί από αυτούς δεν συγχώρεσαν ποτέ τη δεξιά στροφή του SPD επί ημερών καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, στις αρχές του νέου αιώνα. Τότε αποδομήθηκαν στη Γερμανία οι εργασιακές σχέσεις και το σύστημα προνοίας.

Οι άνθρωποι του κόμματος έχουν επίγνωση των πεπραγμένων τους. Ενας ανώτερος πολιτικός του SPD, όπως λένε οι Βρετανοί, παραδέχθηκε: «Τότε χάσαμε την εμπιστοσύνη του λαού και δεν την ανακτήσαμε ποτέ κατόπιν». Πάντως οι πλημμύρες του περασμένου Ιουλίου βοήθησαν αρκετά τον Σολτς και το κόμμα του. Το αντίπαλον δέος, ο Λάσετ των Χριστιανοδημοκρατών, πιάστηκε από τις τηλεοπτικές κάμερες στα πράσα να χαζογελάει και να αστειεύεται κατά την επίσκεψή του σε πλημμυροπαθείς περιοχές. Ηταν ένα παιδιάστικο λάθος.

Αντιθέτως, τα δελτία ειδήσεων της TV έδειξαν τον Σολτς να επισκέπτεται με απόλυτη σοβαρότητα τις πλημμυρισμένες περιοχές και να υπόσχεται πακτωλό ευρώ ως κυβερνητική βοήθεια. Επίσης, του έδωσε αέρα και η παγκόσμια συμφωνία για τον ελάχιστο συντελεστή φορολογίας εταιρειών, αφού την υπερασπίστηκε εδώ και καιρό και από τους πρώτους.

Από πλευράς «τυπικών προσόντων» για τη δουλειά του πολιτικού, ο Σολτς πρωτεύει επίσης. Εχει εντυπωσιακό βιογραφικό σε πόστα, αφού υπηρέτησε ως δήμαρχος Αμβούργου και ομοσπονδιακός υπουργός Εργασίας προτού αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών και τη θέση του αναπληρωτή καγκελαρίου. Ο Λάσετ έχει θητεία μόνο στην επαρχιακή εξουσία, καθώς υπήρξε πρωθυπουργός στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Οσο για την Μπέρμποκ, αυτή δεν έχει καμία εμπειρία σε κυβερνητικές θέσεις.

Οι αναλυτές λένε ότι η ισχυροποίηση του SPD στη κάλπη ενδεχομένως να πετάξει έξω από το νέο κυβερνητικό σχήμα τους Χριστιανοδημοκράτες, να υπάρξει δηλαδή συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών, «Πρασίνων» και Φιλελευθέρων. Ασφαλώς θα είναι μεταρρυθμιστική η ατζέντα ενός τέτοιου σχήματος, θα επιδιώξει στοχευμένες και βιώσιμες πολιτικές και θα στρέψει αριστερά το τιμόνι και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News