Πριν από λίγα χρόνια ήταν λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι η ηγέτις των Πρασίνων αρχίζει τις ομιλίες της μιλώντας περί κλιματικής αλλαγής, εξαφάνισης δασών και ζώων. Σήμερα όμως, λένε οι Financial Times, η Αναλένα Μπέρμποκ μόλις πιάσει το μικρόφωνο αναφέρεται στην οικονομία. Πρόκειται για άλμα από την παλιά στάση των Πρασίνων, που έβλεπε τις επιχειρήσεις και την οικολογία σαν ανταγωνιστικά πεδία. Η καινούργια στάση τους υμνεί τη συνεργασία. Το Μέσο του Σίτι θαυμάζει και απολαμβάνει τη μεταμόρφωση.

Δεν υπάρχουν πια τρελές «πράσινες» απαιτήσεις που δεν λογάριαζαν τις οικονομικές επιπτώσεις και τις αντοχές του γερμανικού κράτους. Τώρα υπάρχει το «σύμφωνο με τη βιομηχανία» που άλλαξε και τα δύο μέρη. Διότι και οι βιομήχανοι άλλαξαν. Ναι μεν δεν είναι χίπηδες πια οι οικολόγοι, αλλά και οι βιομήχανοι δεν είναι και «τέρατα». Και οι δύο πλευρές κατανόησαν ότι το μέλλον θέλει τη μεταξύ τους ομόνοια και συνεργασία. Οι του γερμανικού ΣΕΒ ομολογούν ότι κανένας τους δεν μπορούσε να φανταστεί ότι  οι Πράσινοι θα πρότειναν κάποτε «σύμφωνο μεταξύ της βιομηχανίας και των πολιτικών»…

Η κοινή γνώμη άναψε «πράσινο»

Οι FT αποδίδουν την αλλαγή στη «δύναμη της κοινής γνώμης, η οποία ανταμείβει στις κάλπες τους Πράσινους». Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ανταμοιβή περιορίστηκε στο 8% το 2017, όμως τώρα αναμένεται να είναι πιο γαλαντόμα και να πιάσει το 16% – 19 % των ψήφων. Εξυπακούεται ότι οι Πράσινοι δεν έχουν πολλές πιθανότητες να διεκδικήσουν τον θώκο της απερχομένης Ανγκελα Μέρκελ. Στα γκάλοπ είναι τρίτοι, δεύτεροι οι  Χριστιανοδημοκράτες και πρώτοι οι Σοσιαλιστές. Οι Πράσινοι, κρίνουν οι Βρετανοί, με τέτοια ποσοστά μπορούν να συγκυβερνήσουν.

Οι Πράσινοι προτείνουν να δαπανηθούν 500 δισ. ευρώ στις δημόσιες υποδομές μέσα στη δεκαετία και τη συμφωνία βιομηχανιών – κράτους με σκοπό τη μετατροπή των πρώτων σε «βιώσιμα μοντέλα». Για να επιτευχθεί αυτή η δαπανηρή μεταμόρφωση των βιομηχανιών πρέπει πρώτα να χαλαρώσουν τα λουριά που περιορίζουν την προσφυγή στον τραπεζικό δανεισμό. Το λεγόμενο «φρένο του χρέους» πρέπει να λασκάρει. Αυτή η θέση δεν συνάδει με τις δημοσιονομικές πειθαρχίες που ευαγγελίζονται τα δύο μεγάλα κόμματα, ωστόσο η μελλοντική συγκυβέρνηση προϋποθέτει τη μελέτη, τουλάχιστον, των προτάσεωντων Πρασίνων. Είναι τολμηρές προτάσεις βέβαια, όχι όμως και ατεκμηρίωτες.

Καν’ το όπως η Βάδη-Βυρτεμβέργη

Μοντέλο για τους σχεδιασμούς των Πρασίνων είναι το κρατίδιο Βάδη-Βυρτεμβέργη, μία από τις βιομηχανικές περιοχές της Γερμανίας. Την «πατρίδα» των Daimler, Porsche και Bosch κυβερνάει ένας Πράσινος, ο Φριτς Κουν, πρώην δήμαρχος της Στουτγάρδης, ο οποίος συνειδητοποίησε ότι στο κρατίδιό του η αυτοκινητοβιομηχανία απασχολεί έναν στους δέκα εργαζομένους. Ετσι ο ίδιος αναγκάστηκε να συνδυάσει τα περιβαλλοντικά με τα οικονομικά συμφέροντα.

Η νέα προσέγγιση των Πρασίνων θεωρείται μετάβαση από τη «σκληρή οικολογία» στον παραδοσιακό αστισμό. Οι στόχοι τους δεν έχουν αλλάξει απαραιτήτως, αλλά απαλλάχθηκαν από τη ριζοσπαστικότητα. Η αναπτυξιακή πρότασή τους είναι εξελικτική, όπως ήταν πάντα των μεταρρυθμιστών σοσιαλδημοκρατών. Πρώτη φορά στα γερμανικά χρονικά, λένε οι Financial Times, υπάρχουν σπουδαίοι επιχειρηματίες που όχι μόνο ψηφίζουν Πράσινους, αλλά είναι έτοιμοι και να τους πάρουν στα σοβαρά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News