Η 1η Ιουλίου θα είναι μία καλή ημέρα για τους εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίους που βγήκαν στους δρόμους για το κλίμα τους τελευταίους μήνες. Είναι η ημέρα που αναλαμβάνει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης η Φινλανδία, μία από τις πρωτοπόρες χώρες στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Το δεύτερο εξάμηνο του 2019, η βορειοευρωπαϊκή χώρα θα έχει τη δύναμη να κατευθύνει την ΕΕ προς την λήψη σημαντικών δεσμευτικών αποφάσεων για το μέλλον.

Θα καταφέρουν οι Φινλανδοί να αλλάξουν γνώμη στους σκεπτικιστές του κλίματος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση ώστε να συμφωνήσουν όλοι στον φιλόδοξο στόχο των μηδενικών εκπομπών άνθρακα μέχρι το 2050;

Οπως αναφέρουν οι Financial Times, η κυβέρνησή της Φινλανδίας έχει θέσει αυστηρούς και φιλόδοξους στόχους για το εσωτερικό της χώρας: πλήρη ουδετερότητα όσον αφορά το διοξείδιο του άνθρακα, δηλαδή μηδενικές εκπομπές άνθρακα, μέχρι το 2035.

Το κλίμα είναι μείζον θέμα για τους φινλανδούς ψηφοφόρους, που στις φετινές εθνικές εκλογές, αύξησαν κατά ένα τρίτο τις έδρες των Πρασίνων στη Βουλή, οι οποίοι κατέχουν και σημαντικά πόστα στην κυβέρνηση, όπως του υπουργού Εξωτερικών και Εσωτερικών.

Το ερώτημα είναι αν μπορούν οι Φινλανδοί να μεταφέρουν την αποφασιστικότητά τους και το επείγον της κατάστασης και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η υπουργός Περιβάλλοντος της χώρας, Κρίστα Μικόνεν, δήλωσε στους δημοσιογράφους την Πέμπτη, ότι η κυβέρνησή της είναι αποφασισμένη να αλλάξει την κλιματική νομοθεσία τόσο στη Φινλανδία όσο και στην Ευρώπη. «Η ΕΕ πρέπει να ηγηθεί της μάχης κατά της κλιματικής αλλαγής», είπε.

Ο στόχος της κλιματικής ουδετερότητας για το 2050, βρήκε αντίθετες την Τσεχία, την Ουγγαρία και την Πολωνία, που αρνήθηκαν να συμφωνήσουν στη σύνοδο της ΕΕ την περασμένη εβδομάδα, λόγω οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων. Η Εσθονία απέσυρε τη στήριξή της από το κοινό ανακοινωθέν.

Ο πολωνός πρωθυπουργός Ματέουζ Μοραβιέσκι, είπε τότε στους δημοσιογράφους ότι η χώρα του «πρέπει να έχει ένα πολύ λεπτομερές πακέτο αποζημιώσεων. Πρέπει να ξέρουμε πόσα μπορούμε να πάρουμε για να εκσυγχρονιστούμε».

Μερικές μέρες αργότερα, ο Τόμαζ Νταμπρόβσκι, ο πολωνός υφυπουργός Ενέργειας, έδωσε ένα ελπιδοφόρο σημάδι, καθώς είπε σε διεθνές συνέδριο, ότι η χώρα του «μάλλον» θα υποστηρίξει τον στόχο του 2050 και πρόσθεσε: «πρέπει να ξέρουμε ποιο θα είναι το οικονομικό κόστος και πώς μπορούμε να μετριάσουμε το κοινωνικό κόστος των μεταρρυθμίσεων».

Ο Μικόνεν είπε ότι η ΕΕ πρέπει να βρει έναν τρόπο να ισορροπήσει τις συγκρουόμενες ανάγκες των κρατών μελών. Κάποιες χώρες χρειάζονται βοήθεια για να αντισταθμίσουν τις απώλειες που θα έχουν όταν τα βάλουν με βιομηχανίες που ρυπαίνουν. Αλλες πάλι, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, έχουν ήδη βιώσει τα καταστροφικά αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής, με τη μορφή θανατηφόρων πυρκαγιών και χρειάζονται την αλληλεγγύη της Ευρώπης.

Η Φινλανδία προειδοποιεί ότι το πολιτικό κόστος θα είναι πολύ υψηλό για την ΕΕ αν δεν τα καταφέρει.

Ο Πέκα Χααβίστο, υπουργός Εξωτερικών, είπε ότι ο στόχος του 2050 είναι θεμελιώδης για την αξιοπιστία της ΕΕ και για την ικανότητά της «να πείσει άλλους εταίρους που ακόμα διστάζουν να κάνουν αυτό που πρέπει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News