Η πλοκή της ταινίας, της οποίας οι αφίσες δηλώνουν ότι είναι «εμπνευσμένη από τα πραγματικά αρχεία του πατέρα Γκάμπριελ Αμορθ, αρχιεξορκιστή του Βατικανού», παρακολουθεί τον Ράσελ Κρόου στον ρόλο του Αμορθ, να διερευνά της υπόθεση ενός νεαρού αγοριού που έχει μπει μέσα του ο διάβολος. Στην πορεία αποκαλύπτει μια «συνωμοσία αιώνων» που το Βατικανό προσπάθησε απεγνωσμένα να κρατήσει κρυφή.

Σε μια δήλωση που εξέδωσε τον περασμένο μήνα, η Διεθνής Ενωση Εξορκιστών (IAE) –ναι, υπάρχει όντως– χαρακτήρισε τον τίτλο της ταινίας «προσχηματικό» και ισχυρίστηκε ότι η συνωμοτική πλοκή της δημιουργεί «απαράδεκτες αμφιβολίες» στο κοινό ως προς το ποιος είναι «ο πραγματικός εχθρός». Ο οποίος είναι φυσικά, κατά την άποψή τους, ο διάβολος, όπως αναφέρει ο Guardian.

Ο Αμορθ, ο οποίος πέθανε το 2016, βοήθησε στην ίδρυση της IAE, μιας ομάδας πίεσης και επιρροής εντός του Βατικανού, το 1994. Αν και αρχικά ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ αγνόησε την Ενωση, από το 2014 η IAE έχει την επίσημη σφραγίδα έγκρισης του Βατικανού για τις δραστηριότητές της.

«Το τελικό αποτέλεσμα (της ταινίας) είναι να εμφυσήσουμε την πεποίθηση ότι ο εξορκισμός είναι ένα ανώμαλο, τερατώδες και τρομακτικό φαινόμενο με μόνο πρωταγωνιστή τον διάβολο, του οποίου οι βίαιες αντιδράσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με μεγάλη δυσκολία», έγραψε η ομάδα. «Αυτό είναι ακριβώς το αντίθετο από ό,τι συμβαίνει στο πλαίσιο του εξορκισμού, που γίνεται στο πλαίσιο των κανόνων της Καθολικής Εκκλησίας».

Η IAE έκανε τη δήλωσή της με βάση την προβολή του τρέιλερ της ταινίας και υποσχέθηκε ότι θα σχολιάσει περαιτέρω μόλις προβληθεί η ταινία. Το «The Pope’s Exorcist» βγήκε στους κινηματογράφους όλου του κόσμου τη Μεγάλη Παρασκευή των Ρωμαιοκαθολικών (7 Απριλίου), ωστόσο δεν έχει εκδοθεί ακόμη κάποια νέα ανακοίνωση.

Την περασμένη εβδομάδα, ένας καθολικός δημοσιογράφος με έδρα το Βατικανό συνέδεσε την απόλυτη απροθυμία του Κρόου να δώσει συνεντεύξεις για την ταινία μετά την απόρριψη από τον Πάπα Φραγκίσκο της ταινίας «Νώε» του 2014, την οποία η επίσημη εφημερίδα του Βατικανού είχε χαρακτηρίσει ως μια «χαμένη ευκαιρία», που αγνοεί τον Θεό.

Ο πραγματικός Αμορθ ήταν ένας αντιφασίστας παρτιζάνος κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος ισχυριζόταν ότι είχε πραγματοποιήσει 60.000 μικρότερους και μεγάλους εξορκισμούς, συνομιλώντας με τον διάβολο «κάθε μέρα» – με τον δεύτερο να του απαντά «στα ιταλικά»…

Ηταν επίσης λάτρης του κινηματογράφου και είχε φιλικές σχέσεις με ανθρώπους όπως ο Ουίλιαμ Φρίντκιν, σκηνοθέτης της αγαπημένης ταινίας του Αμορθ, του «Εξορκιστή» (1973).

Ο δρ Τζόζεφ Λέικοκ, επίκουρος καθηγητής Θρησκευτικών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και συγγραφέας του «The Penguin Book of Exorcisms», δήλωσε σχετικά: «Νομίζω ότι η ΙΑΕ έχει πλήρη επίγνωση πως ωφελήθηκε πάρα πολύ από ταινίες όπως ο “Εξορκιστής” και το γενικό ενδιαφέρον για τον εξορκισμό που έχουν προκαλέσει τέτοιου είδους ταινίες τρόμου στο κοινό. Βλέπω την αντίδρασή τους λίγο σαν να δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει».

Η Καθολική Εκκλησία δημοσίευσε το 1614 το Rituale Romanum, το οποίο όριζε τους κανόνες για τον τρόπο εκτέλεσης των εξορκισμών. Μόλις το 1990 η Εκκλησία ενέκρινε την τηλεοπτική μετάδοση τέτοιων τελετουργιών.

Ο Λέικοκ λέει ότι ο Πάπας Φραγκίσκος αναγκάστηκε να παίξει τον ρόλο του ισορροπιστή, περπατώντας πάνω σε ένα «τεντωμένο σχοινί» ανάμεσα σε δύο φατρίες εντός της εκκλησίας: αυτούς που ντρέπονται από την έννοια της δαιμονολογίας και τους υπέρμαχους της ιδέας.

Ο διχασμός για τον εξορκισμό αποδεικνύεται από τις αντιδράσεις για τον «Εξορκιστή» του Φρίντκιν, με κάποιους να αποδοκιμάζουν την ταινία ως «πνευματική πορνογραφία» που κατέστρεψε τον χριστιανισμό, ενώ άλλοι, όπως ο Αμορθ, να δηλώνουν ευχαριστημένοι που πυροδότησε ξανά τη συζήτηση για τον σατανά.

Επειδή ο «Εξορκιστής» έδειξε ότι η εκκλησία φαινόταν να έχει κάποιο πλεονέκτημα στον αγώνα μεταξύ του Καλού και του Κακού, έγινε ευπρόσδεκτη και από όσους είχαν σκανδαλιστεί από το «Μωρό της Ρόζμαρι» του Ρομάν Πολάνσκι, που είχε κυκλοφορήσει πέντε χρόνια νωρίτερα. Η αμερικανική ομάδα θρησκευτικής λογοκρισίας Καθολική Λεγεώνα της Ευπρέπειας είχε απαγορεύσει στους πιστούς να παρακολουθήσουν το δράμα του Πολάνσκι με θέμα μια νεαρή γυναίκα, την οποία υποδύεται η Μία Φάροου, η οποία έχει καταληφθεί από τον διάβολο.

Η Καθολική Εκκλησία στις ΗΠΑ και στην Ιταλία προωθεί ενεργώς την πρακτική του εξορκισμού. Οργανισμοί όπως το Colegio de Exorcistas Arquidiócesis Primada de México (Κολέγιο Εξορκιστών της Αρχιεπισκοπής του Μεξικού) παρέχουν εκπαίδευση σε επίδοξους χειροτονημένους εξορκιστές διεθνώς και κάθε επισκοπή έχει τον δικό της εξορκιστή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News