Οι Beatles μέσα από τον φακό της Λίντα ΜακΚάρτνεϊ
Η Λίντα Ιστμαν (φωτογραφία κάτω), η οποία από το 1969 μέχρι το τέλος της ζωής της το 1998 έγινε Λίντα ΜακΚάρτνεϊ, ήταν μία διακεκριμμένη φωτογράφος που απαθανάτισε μία ολόκληρη γενιά ροκ σταρ, και προτού παντρευτεί τον Πολ. Με αφορμή την αναδρομική φωτογραφική έκθεση που είναι αφιερωμένη στο έργο της και θα φιλοξενηθεί σε γκαλερί στη Γλασκόβη από τις 5 Ιουλίου 2019 ως τις 12 Ιανουαρίου του 2020, το θρυλικό «Σκαθάρι» εξηγεί πώς η ματιά της, τον έμαθε να βλέπει τον κόσμο με άλλα μάτια. Η γυναίκα που έζησε σε απόσταση αναπνοής την ξέφρενη δόξα των Beatles, ήξερε να σηκώνει τη φωτογραφική της μηχανή όταν έπρεπε.
«Το έλεγα σαν αστείο, αλλά πολλές φορές το εννοούσα: ήμουν εκείνος που κατέστρεψε την καριέρα της Λίντα. Εγινε γνωστή ως “η γυναίκα του Πολ” και το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από το φωτογραφικό της έργο, στην προσωπική της ζωή. Οσο όμως τα χρόνια περνούσε, ο κόσμος άρχισε να αντιλαμβάνεται πόσο καλή ήταν σε αυτό που έκανε. Οπότε ναι, κέρδισε αισίως την προσοχή και την αναγνώριση που της άξιζε, αλλά στις αρχές όλα περιστρέφονταν γύρω από τον “γάμο της χρονιάς”» λέει ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ στον Αλέξη Πετρίδη, σε συνέντευξη που του έδωσε για τον Guardian.
Ο 77χρονος σταρ δεν έχει άδικο. Η Λίντα όσο ζούσε στις ΗΠΑ, κατάφερε να γίνει η πρώτη γυναίκα φωτογράφος που τράβηξε πορτρέτο για το εξώφυλλο του περιοδικού Rolling Stone. Ο τυχερός σταρ που είχε απαθανατίσει, ήταν ο Ερικ Κλάπτον. Η ειδικότητά της, το δυνατό της σημείο, ήταν να «συλλαμβάνει» διάφορους ροκ και ποπ σταρ σε ανυποψίαστες στιγμές τους, όταν ήταν τόσο χαλαροί, που ξεχνούσαν να ποζάρουν και να βγάλουν κάτι επιτηδευμένο: μία δακρυσμένη Αρίθα Φράνκλιν. Ο Τζίμι Χέντριξ που χασμουριέται. Η Τζάνις Τζόπλιν στα παρασκήνια, με ένα μπουκάλι Southern Comfort να έχει ήδη στερέψει. Ομως το να παντρευτείς ένα «Σκαθάρι», είχε ένα πολύ βαρύ τίμημα. Θα επισκίαζε την προσωπική σου φήμη, δουλειά και ταλέντο – το είχε άλλωστε συμπεράνει και η Γιόκο Ονο από τη στιγμή που βρέθηκε στο πλευρό του Τζον Λένον.
Ερχεται λοιπόν τώρα η συγκεκριμένη έκθεση, την επιμέλεια της οποίας υπογράφει ο ίδιος ο Πολ μαζί με τις κόρες τους Μέρι και Στέλλα, για να υπενθυμίσει σε όλους πόσο ταλαντούχα γυναίκα είχε ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς όλων των εποχών.
Οι Beatles το 1967
Σε αυτή την ομαδική φωτογραφία των Beatles (επάνω από τον κεντρικό τίτλο), η Λίντα κατάφερε κάτι που διέφυγε από τους περισσότερους φωτογράφους που ήταν συγκεντρωμένοι εκείνη την ημέρα με αφορμή μία συνέντευξη Τύπου. «Είχαμε σταθεί απέναντι σε παραταγμένους φωτογράφους. Η Λίντα ήταν μία από αυτούς. Νομίζω πως ήταν η δεύτερη φορά που την έβλεπα. Είχε έρθει στο Λονδίνο για να αναλάβει ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Ενα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα σε εκείνη ήταν ότι ήξερε πότε ακριβώς να κάνει κλικ. Αγαπούσε φωτογράφους όπως ο Εβανς, ο Μπρεσόν και ο Λαρτίγκ, οι οποίοι έκαναν κάτι που ακροβατούσε ανάμεσα στο ρεπορτάζ και την τέχνη» λέει ο ΜακΚάρτνεϊ.
Και συνεχίζοντας: «Η Λίντα μπορούσε να διαισθανθεί πότε μία στιγμή ήταν σημαντική. Αυτό ακριβώς συνέβη και στη φωτογραφία με τους τέσσερίς μας. Εγώ και ο Τζον κάνουμε αστεία, μιμούμενοι μία σοβαρή χειραψία και σκάμε στα γέλια. Ανάμεσά μας, ο Ρίνγκο και ο Τζορτζ είναι εξίσου συντονισμένοι με αυτό που συμβαίνει».
Πολ και Τζον το 1968
«Αυτή η φωτογραφία με εμένα και τον Τζον, δεν απείχε πολύ από το διαζύγιο των Beatles. Οταν τελικά συνέβη, υπήρχε μεγάλη πικρία, δεν μπορούσες εύκολα να την αντέξεις. Οι φήμες είχαν αρχίσει να οργιάζουν ότι εγώ και ο Τζον δεν τα πηγαίναμε καλά, ότι είμαστε ανταγωνιστικοί μεταξύ μας, ότι η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και δυσάρεστη. Κάποιες φορές, όταν ακούς κάτι τόσο συχνά, καταλήγεις να το πιστεύεις και ο ίδιος και να λες ναι όντως, δεν τα πηγαίναμε και τόσο καλά. Η συγκεκριμένη φωτογραφία λοιπόν, είναι μία ευλογία για εμένα. Σα να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Δείχνει χωρίς λόγια πόσο συνδεδεμένοι ήμασταν – ειδάλλως δεν θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε για τόσο μεγάλο διάστημα» εξηγεί ο Πολ.
«Στη φωτογραφία προκύπτει πώς ακριβώς ήταν το κλίμα όταν δουλεύαμε μαζί για ένα τραγούδι, αλλά και πώς περνούσαμε την περισσότερη ώρα που ήμασταν μαζί- αλήθεια. Εγώ γράφω κάτι, μάλλον κάποια ιδέα για medley και ο Τζον φαίνεται πολύ χαρούμενος και δοσμένος στην όλη διαδικασία, συμφωνεί και συμμετέχει. Βλέποντας την ειλικρινή ευτυχία αυτής ακριβώς της στιγμής μου έκανε μεγάλο καλό, με βοήθησε ουσιαστικά, γιατί μου υπενθυμίζει ότι η φήμη ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξαμε ποτέ φίλοι, είναι μεγάλη ανοησία. Είχαμε σχέση ζωής, η φιλία μας ήταν μοναδική» λέει με ενθουσιασμό.
Αλλωστε, πάντα υπάρχουν προστριβές σε τόσο «συγγενικές» σχέσεις: «Το ίδιο συνέβαινε και με τα υπόλοιπα Σκαθάρια, ακόμη και αν σε κάποιες περιόδους είχε νεύρα ο ένας με τον άλλο. Ετσι είναι οι οικογένειες, αυτά συμβαίνουν. Οι συνεργάτες διαφωνούν συχνά και είναι λογικό. Αλλά με το που αρχίζαμε να δουλεύουμε πάνω σε ένα τραγούδι, είχαμε αυτόματο γκελ, απολαμβάναμε τον θόρυβο που κάναμε όταν παίζαμε όλοι μαζί. Πρέπει να δουλέψαμε μαζί συνολικά επί 10.000 ώρες μέσα σε τόσα χρόνια και εκείνος ο αρχικός ενθουσιασμός εμφανιζόταν την κατάλληλη στιγμή για να μας σώσει. Οι όποιες διαφωνίες ήταν κάτι που ξεπερνούσαμε πολύ γρήγορα».
Ο Πολ το 1968
«Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στο αεροδρόμιο του Λος Αντζελες. Αρχισα να την πειράζω με το που σήκωσε τη μηχανή της, εγώ ανέβασα τον γιακά μου, κρύβοντας από το κάδρο της το μισό μου πρόσωπο. Ηταν κάτι σαν αστείο και τρυφερό αντίο, προτού επιστρέψω στην Αγγλία. Τελικά όμως, ξαναβρεθήκαμε και όπως αποδείχτηκε, μείναμε για πολλά χρόνια μαζί» λέει ο Πολ, με αιώνια τρυφερότητα για τη γυναίκα το βλέμμα της οποίας, ίσως και να του άνοιξε διάπλατα τα μάτια απέναντι στη ζωή και στον κόσμο.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
-
Επιστρέφει στην Κ.Ο της ΝΔ ο Αυγενάκης. Ε, ναι, ήταν αισθητή η απουσία του…
20 Δεκεμβρίου 2024, 16:00
