«Είναι ο καιρός των ανοιξιάτικων διακοπών και η Ενωση Αθέων σας προσκαλεί και φέτος στον Φανερό Δείπνο μας. Μια όμορφη παράδοση πλέον της χώρας μας που δεν απαιτεί κρατική δεισιδαιμονία και κρατικές δαπάνες. Απέχουμε μόνο από το πένθος και τη νηστεία και όχι από τη λογική, και ειδικά όχι με βάση εντολές εκπροσώπων υποτιθέμενων υπερφυσικών όντων», αναφέρει στην εισαγωγή της η πρόσκληση της Ενωσης Αθέων και προσδιορίζει την ημέρα ως εξής: «Την Παρασκευή 14-04-2017 (γνωστή και με το ψευδώνυμο “Μεγάλη”) στις 8 μ.μ.»

Υπάρχει στ’ αλήθεια η Ενωση Αθέων; Ναι, είναι σωματείο, αναγνωρισμένο από το Πρωτοδικείο Αθηνών από το 2012. Εδρεύει στην Αθήνα, διαθέτει ΑΦΜ, εκπρόσωπο, μέλη, διοικητικό συμβούλιο, γενική συνέλευση, εσωτερικό κανονισμό. Μέλος της μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε αποδέχεται και τηρεί το καταστατικό. «Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις ή η απουσία θρησκευτικών πεποιθήσεων είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός και δεν το εξετάζουμε ούτε ζητάμε δήλωση φρονημάτων κατά την εγγραφή των μελών», διευκρινίζουν.

Βασικός σκοπός της Ένωσης είναι η προώθηση της εκκοσμίκευσης της πολιτείας, της θρησκευτικής ελευθερίας, του ανθρωπισμού, του σκεπτικισμού, του ορθολογισμού, της κριτικής σκέψης και της αθεϊστικής οπτικής.

Δεν ξέρω εάν θα σκεφτόμουν να ασχοληθώ με την Ενωση Αθέων εάν δεν είχε τύχει πρόπερσι να συναντήσω στο Gay Pride ως εκπρόσωπό της μια παλιά μου φίλη. Η Αναστασία Ν. είναι «στην κίνηση» πριν ακόμη γίνει το Σωματείο, από τότε ακόμη που υπήρχε ένα φόρουμ αθεΐας, το 2008. «Θέλαμε ως ομάδα να διεκδικήσουμε κάποια πράγματα, να στείλουμε π.χ. μια επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας για την απαλλαγή από τα Θρησκευτικά. Θέλαμε να κάνουμε κάποιες κοινωφελείς δράσεις, όπως Τράπεζα Αίματος ή να συλλέξουμε αγαθά για αναξιοπαθούντες, οπότε έπρεπε να έχουμε νομική υπόσταση. Πάντως, υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές μας που δεν είναι μέλη του Σωματείου. Ηθελα να έχω φωνή για τα δικαιώματα των άθεων όσο και των άλλων μειονοτήτων των οποίων τα δικαιώματα υπερασπίζεται η Ένωση».

Τη ρωτώ ποιο είναι το πρόβλημα με την Εκκλησία. «Ζούμε σε μια χώρα όπου η Εκκλησία Α.Ε. έχει λόγο για τα πάντα, από τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία μέχρι τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων (ανεξαρτήτως της πίστης τους). Επεμβαίνουν και καθορίζουν τη ζωή μας, είμαστε μια από τις λίγες χώρες στις οποίες η θρησκεία έχει βάλει το χέρι της ακόμη και στο Σύνταγμα. Δεν υπάρχει διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας και οποιαδήποτε καινοτομία (αποτέφρωση, πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης, κτηματολόγιο, ταυτότητες, αναγνώριση διεμφυλικών κ.ά.) σκοντάφτει στις μεσαιωνικές θρησκευτικές απαγορεύσεις μιας μερίδας “πιστών” που αντιδρούν μανιασμένα σε οποιαδήποτε αλλαγή προσβάλλει τα “χρηστά ήθη” τους. Τα βήματα είναι απαράδεκτα αργά σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Θέλω να εξασφαλίσω στα παιδιά μου (και στα παιδιά των παιδιών μου) τη δυνατότητα να μεγαλώσουν σε ένα κράτος που η αυτοδιάθεση του σώματός τους, η συμπεριφορά τους, ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός και η ζωή τους γενικότερα δεν θα καθορίζεται από μία απαρχαιωμένη αντίληψη της “θρησκείας”. Επίσης θέλω να σταματήσει επιτέλους η χρηματοδότηση των φερέφωνων αυτής της θρησκείας είτε άμεσα (μισθοδοσία κληρικών) είτε έμμεσα (φορολογικές διευκολύνσεις/μεταφορές “αγίου” φωτός, περιφορές εικόνων και λειψάνων με τιμές αρχηγού κράτους)».

Δεν θεωρεί ότι η κίνηση πρόσκλησης σε κρεατοφαγία τη Μεγάλη Παρασκευή είναι επιθετική κι αρνείται ότι το κίνητρο είναι να προκαλέσουν. «Αν είναι πρόκληση να τρως σε μια ταβέρνα που είναι ανοικτή και σερβίρει φαγητό, γιατί δεν είναι πρόκληση να κλείνεις έναν δρόμο για να περάσει ένας Επιτάφιος, ή να οργανώνεις διαμαρτυρία για την Μονή Εσφιγμένου, ή λαοσύναξη για τις ταυτότητες, ή αγρυπνία για το Pride; Όλες οι παραπάνω εκδηλώσεις διαφημίστηκαν από τα social media. Δεν εμποδίζουμε την έλευση κανενός Επιταφίου, δεν ψήνουμε κοκορέτσια μπροστά στην Αγία Σοφία και δεν τραγουδάμε σκυλάδικα κατά την περιφορά, δεν βρίσκω κάτι προκλητικό στα να φάμε ό,τι θέλουμε όπου θέλουμε».

«Σχεδόν όλα τα ενεργά μέλη της Ενωσης Αθέων έχουμε κάβα με τα hate mail που  δεχόμαστε. Συνήθως είναι πολύ τρυφερά και γεμάτα χριστιανική αγάπη όπως ας πούμε ευχές να πάθουμε καρκίνο, να αρρωστήσουν τα παιδιά μας και να καούν τα σπίτια μας»

Η ιδέα του «φανερού δείπνου», γεννήθηκε το 2011, στο φόρουμ, όπου τα μέλη εξέφραζαν την ενόχλησή τους για την «υποχρεωτικότητα» της συμπεριφοράς της Μεγάλης Εβδομάδας. «Καμπάνες χτυπάνε κάθε μέρα και κάθε ώρα, κλειστά μαγαζιά, δεν μπορείς να φας πουθενά σαν άνθρωπος, σε κοιτάνε με μισό μάτι αν έχεις σάντουιτς με ζαμπόν στο γραφείο, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ παίζει σε λούπα και το άγιο καντήλι έρχεται με τιμές αρχηγού κράτους. Και είπαμε να ρίξουμε λίγη χαρά στη μέρα, να μαζευτούμε όλοι μαζί και να φάμε ό,τι θέλουμε και να γιορτάσουμε την παρέα μας και το ότι είμαστε ζωντανοί και είναι άνοιξη και δεν θέλουμε να πενθούμε τον δήθεν θάνατο ενός ανθρώπου που είναι αμφίβολο αν υπήρξε καν. Το ονομάσαμε φανερό δείπνο γιατί μας άρεσε το λογοπαίγνιο (μυστικός δείπνος/φανερός δείπνος). Από το 2011 και κάθε χρόνο αναρτούμε την εκδήλωση στο Facebook. Πάντα οι ανακοινώσεις ήταν δημόσιες. Πέρυσι συνέπεσε με την απεργία των εφημερίδων και έγινε viral γιατί βασικά δεν είχαν με τι άλλο να ασχοληθούν».

Θεωρεί τις εκδηλώσεις «Φανερό Δείπνο» πολύ επιτυχημένες. «Κάθε χρόνο μαζευόμαστε και το ίδιο θα γίνει και φέτος, τρώμε μιλάμε γνωριζόμαστε, βλέπουμε φίλους που για άλλους λόγους δεν τους βλέπουμε συχνά, μιλάμε για τις προηγούμενες και τις επόμενες  εκδηλώσεις που θα γίνουν, είναι ένα τραπέζι ανοικτό σε όλους όποιες και αν είναι οι διατροφικές τους συνήθειες. Λόγω της επιπλέον διαφήμισης πέρυσι η προσέλευση ήταν ακόμα μεγαλύτερη αλλά και τις υπόλοιπες χρονιές ήταν πολύ καλή».

Ωστόσο, δεν είναι όλα ρόδινα, όπως λέει. «Πέρυσι όπως και φέτος στάθηκε εξαιρετικά δύσκολο να κλείσουμε μαγαζί στη Θεσσαλονίκη. Οι μαγαζάτορες ήταν γενικά απρόθυμοι και κάποιοι πέρυσι μας εμπιστεύθηκαν ότι δέχτηκαν απειλητικά τηλεφωνήματα, κάποιοι απλώς αρνήθηκαν. Να μας σταματήσουν από το φανερό δείπνο όχι, δεν έτυχε, να μας απειλήσουν διαδικτυακά και να μας προτρέψουν να προβούμε σε ασελγείς πράξεις με μέλη της οικογένειάς μας, ακίνητα και ζώα ναι. Σχεδόν όλα τα ενεργά μέλη της Ενωσης Αθέων έχουμε κάβα με τα hate mail που  δεχόμαστε. Συνήθως είναι πολύ τρυφερά και γεμάτα χριστιανική αγάπη όπως, ας πούμε, ευχές να πάθουμε καρκίνο, να αρρωστήσουν τα παιδιά μας και να καούν τα σπίτια μας».

Πολλοί είναι εκείνοι που κατηγορούν τα μέλη του Σωματείου ότι τα βάζουν αποκλειστικά με τον Χριστιανισμό και ότι δεν θα τολμούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο στο Ραμαζάνι ή να αντιδράσουν στην Ασούρα. «Φυσικά λέμε τα ίδια για όλες τις θρησκείες και έχουμε ακριβώς την ίδια γνώμη για όλες. Το ότι κάποιες είναι πιο “μετριοπαθείς” δεν τις κάνει καλύτερες. Ως άθεη, καταδικάζω οποιαδήποτε πράξη θρησκευτικής βίας ακόμα και όσες είναι ενδεδυμένες με το ένδυμα της “πίστης”. Είναι το ίδιο απαράδεκτο να ματώνεις το μέτωπο μικρών παιδιών, να τα βουτάς βάναυσα σε νερό, να τους κόβεις την ακροβυστία, να τους δένεις τα πόδια, ή να τους φοράς μπούρκα από τριών ετών. Το ίδιο με τους χριστιανούς που σταυρώνονται στις Φιλιππίνες (απαράδεκτο), όσους κάνουν πυροβασία (και Ελληνες), όσες γυναίκες κάνουν κλειτοριδεκτομή στα κοριτσάκια, και όσους μαχαιρώνονται σε ένδειξη πένθους. Το ίδιο και για τα δικαιώματα γυναικών και μειονοτήτων (ΛΟΑΤΚΙ, μετανάστες, ΑΜΕΑ κλπ) που καταπατώνται στα πλαίσια των προσταγών μίας τελείως παράλογης πίστης. Φυσικά, ως Ελληνες Άθεοι, ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με τα του οίκου μας, αλλά δεν αφήνουμε κανένα “οίκο” ασχολίαστο. Να τονίσω εδώ πως ανάλογες ενώσεις αθέων υπάρχουν σε πολλές μουσουλμανικές χώρες όπως το Ιράν, η Αίγυπτος, η Τουρκία και άλλες (σε απάντηση όσων λένε πως δεν θα τολμούσαμε να πούμε τα ίδια στο Ιράν)».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News