«Επανεφηύρα την εικόνα μου τόσες πολλές φορές, ώστε αναγκάζομαι να διαψεύδω ότι αρχικά ήμουν μια υπέρβαρη Κορεάτισα», είχε πει ο Ντέιβιντ Μπάουι. Οι αλλαγές της σκηνικής παρουσίας του ήταν το ίδιο σημαντικές, όσο και οι μουσικές του δημιουργίες. Στοιχείο που αποτυπώθηκε -αποτελώντας διαχρονική μαρτυρία- σε δεκάδες βίντεο κλιπ των τραγουδιών του (ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν βίντεο για να προωθήσουν τη δουλειά τους), αλλά και στις ταινίες που εμφανίστηκε. Είκοσι, συνολικά.

Αν και μικρότερη συγκριτικά, η καριέρα του ηθοποιού προηγείται εκείνης του μουσικού. Έχοντας σπουδάσει μοντέρνο θέατρο και παντομίμα, έκανε την παρθενική του εμφάνιση το 1969, σε μια μικρού μήκους ταινία με τίτλο «The Image». Ένας τίτλος που θα μπορούσε να έχει σημειολογικό ενδιαφέρον για τις μετέπειτα μεταμορφώσεις του Μπάουι. Με την ταινία αυτή έκανε την αρχή, υποδυόμενος ένα παιδί που δραπετεύει από τον πίνακα κάποιου ζωγράφου και τον στοιχειώνει.

Οι κινηματογραφικές εμφανίσεις του Ντέιβιντ Μπάουι συναγωνίζονται σε πολυμορφία τις σκηνικές. Έπαιξε τον Πόντιο Πιλάτο στον «Τελευταίο πειρασμό» του Μάρτιν Σκορτσέζε, αλλά και τον Κόλιν τον εκτελεστή, στο «Κυνηγητό μέσα στη νύχτα» του Τζον Λάντις. Έκανε έναν ηλικιωμένο γκάνγκστερ, τον Μπέρνι, στο «Όλοι θέλουν την ησυχία τους», τον μυστηριώδη πράκτορα του FBI, Φίλιπ Τζέφρις, στον κατά Ντέιβιντ Λιντς «Ύποπτο κόσμο του Τουιν Πικς», αλλά και τον φοβερό πιστολά Τζακ Σικόρα στο γουέστερν-σπαγγέτι «Il mio West».

Υποδύθηκε πειστικότατα τον Άντι Γουόρχολ στο «Basquiat», βιογραφική ταινία για τον street artist Ζαν-Μισέλ Μπασκιά. Hταν το ίδιο πειστικός στο ρόλο του σέρβου επιστήμονα και εφευρέτη Νίκολα Τέσλα στο «The Prestige» και εντυπωσίασε ως πρώσος αξιωματικός του Α’ παγκοσμίου πολέμου, Πάουλ Αμπρόσιους φον Πρζιγκόντσκι, στο «Ζιγκολό», παίζοντας στο πλευρό της Μάρλεν Ντίτριχ στην τελευταία κινηματογραφική της εμφάνιση.

Ο Ντέιβιντ Μπάουι δεν δίσταζε (ή μάλλον, επεδίωκε) να αλλάζει διαρκώς την εικόνα του, αναλαμβάνοντας τους πιο απρόβλεπτους ρόλους. Ήταν ο βασιλιάς των γκόμπλιν, Τζάρετ, στον «Λαβύρινθο» του Τζιμ –Μάπετ Σόου- Χένσον, τον πεθαμένο πριν 400 χρόνια κύριο Ράις στην περιπέτεια φαντασίας «Mr. Rice’s Secret», ένα άχρονο βαμπίρ στη νεογοτθική ταινία τρόμου «Αίμα και Πάθος» του Τόνι Σκοτ. Κάποιες φορές, ωστόσο, υποδύθηκε… τον ίδιο του τον εαυτό. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η  κινηματογράφηση της ιστορικής συναυλίας που έδωσε με το συγκρότημά του στις 3 Ιουλίου 1973, στο Χάμερσμιθ Όντεον. Ήταν η τελευταία συναυλία που έδωσε με την περσόνα του Ζίγκι, η οποία προβλήθηκε στις αίθουσες με τίτλο «Ziggy Stardust and the Spiders of Mars».

Αποκορύφωμα της κινηματογραφικής καριέρας του Ντέιβιντ Μπάουι θεωρούνται δύο ταινίες. Στο «Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη» (1976) του Βρετανού σκηνοθέτη Νίκολας Ρεγκ, υποδύθηκε τον Τόμας Τζερόμ Νιούτον, ένα εξωγήινο που έρχεται στη Γη με σκοπό να μεταφέρει νερό και να σώσει την οικογένειά του σε κάποιο μακρινό πλανήτη που αργοπεθαίνει. Ήταν ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Μπόουι και η σκελετώδης φιγούρα του με το αινιγματικό βλέμμα (και φύλο) τον έκαναν να μοιάζει με πραγματικό εξωγήινο. Τα ίδια συστατικά, δηλαδή, με τα οποία είχε πλάσει την περσόνα του Ζίγκι λίγα χρόνια νωρίτερα.

Κορυφαία στιγμή του, πάντως, θεωρείται ο ρόλος του ταγματάρχη Τζακ Σέλιερς στην ταινία του Ναγκίσα Όσιμα «Καλά Χριστούγεννα κύριε Λώρενς» (1983). Ένας πρωταγωνιστικός ρόλος που του προτάθηκε από τον μεγάλο Ιάπωνα σκηνοθέτη, όταν ο τελευταίος τον είδε στο θέατρο (άλλη, σημαντική δραστηριότητα του πολυσχιδούς καλλιτέχνη) να υποδύεται μοναδικά τον δύσμορφο Τζον Μέρικ στον «Άνθρωπο ελέφαντα».

Η ταινία του Όσιμα, με την ασυνήθιστη για τα κινηματογραφικά δεδομένα ιστορία (μια υποφώσκουσα ομοφυλοφιλική έλξη ανάμεσα σε έναν Άγγλο κρατούμενο και τον Ιάπωνα διοικητή του στρατοπέδου που βρισκόταν αιχμάλωτος, στη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου), είχε μια ακόμα πρωτοτυπία. Τους δύο συν-πρωταγωνιστικούς ρόλους μοιράζονταν δύο ροκ σταρ από την ευρωπαϊκή και την ασιατική μουσική βιομηχανία. Ο Ντέιβιντ Μπάουι και ο –εξίσου διάσημος στην Ασία- Ριίτσι Σακαμότο. Ο τελευταίος, μάλιστα, κέρδισε τον Μπάουι στα… μουσικά σημεία, αφού ήταν εκείνος τελικά που ανέλαβε να συνθέσει το σάουντρακ της ταινίας.

Ο Μπάουι της οθόνης πρόσφερε, εκτός από την εικόνα του, και τη φωνή του. Όχι μόνο σε ταινίες, όπως το «Absolute Beginners», που τις έντυσε με τραγούδια του, αλλά ακόμα και σε καρτούν, στα οποία δάνεισε –μετά χαράς- τη φωνή του. Το έκανε, μεταξύ άλλων, σε ένα τηλεοπτικό επεισόδιο του Μπομπ Σφουγγαράκη, όπου ήταν η φωνή του Lord Royal Highness, αυτοκράτορα της Χαμένης Ατλαντίδας. Το ερώτημα που θέτει σε μια σκηνή, ο… Λόρδος Βασιλικής Εξοχότητας στον Μπομπ Σφουγγαράκη και την παρέα του, θα μπορούσε να αποτελεί επίλογο ζωής αυτού του τόσο σημαντικού καλλιτέχνη: «Κύριοι, τι είναι τέχνη; Τέχνη είναι ό,τι συμβαίνει όταν μαθαίνεις… να ονειρεύεσαι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News