Στις 20 Μαΐου έληξε τύποις η προεδρική θητεία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ωστόσο παρέμεινε στον θώκο του λόγω του πολέμου. Να πώς έγινε. Στην Ουκρανία ο πρόεδρος εκλέγεται για πενταετή θητεία και παραμένει στη θέση του ώσπου να αναλάβει καθήκοντα ο διάδοχός του. Για την κάλυψη της θέσης, βέβαια, διενεργούνται εκλογές, όμως οι εφετινές –οι οποίες ήταν προγραμματισμένο να γίνουν τον περασμένο Μάρτιο– αναβλήθηκαν λόγω της ισχύος του στρατιωτικού νόμου, κηρυγμένου από το 2022 και ανανεουμένου ανά τριμηνία.

Η Corriere della Sera βρήκε λογική αυτήν την εξέλιξη, καθώς «θα ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να οργανωθούν δίκαιες εκλογές, αφού ένα μέρος της χώρας βομβαρδίζεται από τους Ρώσους, με συνέπεια να υπάρχουν  εκατομμύρια εκτοπισμένοι μακριά από τον τόπο διαμονής τους». Οι Ιταλοί θύμισαν, πάντως, και το σχόλιο του βρετανικού περιοδικού Economist, ότι «η μη διενέργεια εκλογών εκθέτει τους κυβερνώντες σε κατηγορίες για παρανομία».

Ο Ζελένσκι και το περιβάλλον του είχαν σκεφτεί τη λύση της προσφυγής στο ουκρανικό Συνταγματικό Δικαστήριο τον περασμένο Φεβρουάριο, ώστε να λάβουν κάποια έγκριση των ενεργειών τους, όμως τελικά δεν το τόλμησαν. Το συγκεκριμένο δικαστήριο, έγραψαν και άλλα Δυτικά media, «έχει εκδώσει σκανδαλώδεις αποφάσεις, μάλιστα ο Ζελένσκι το 2020 προσπάθησε να απολύσει όλα τα μέλη του». Σήμερα υπάρχουν στη σύνθεσή του μόνο 13 δικαστές αντί για 19, και ο πρόεδρος της Ουκρανίας δεν ήταν σίγουρος ότι θα εξέδιδαν απόφαση υπέρ του, δηλαδή «φοβήθηκε ότι θα μπορούσε να υπάρξει αμφισβήτηση της νομιμότητας της εξουσίας του από πλευράς δικαστών».

Πάντως η Süddeutsche Zeitung στήριξε τον Ζελένσκι, έγραψε μάλιστα ότι «οι Ουκρανοί εξακολουθούν να είναι στην πλειοψηφία τους υπέρ του» και ότι «δύο γκάλοπ από δύο έγκυρα ινστιτούτα έδειξαν ότι πάνω από τα 2/3 των ερωτηθέντων φρονούν πως καλώς δεν έγιναν εκλογές».

Ομως ο Economist επέμεινε στη δική του θεώρηση: «Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, η δημοτικότητα του Ζελένσκι θα δοκιμαστεί περαιτέρω. Το άστρο του έχει ήδη δύσει. Μερικοί Ουκρανοί αναρωτιούνται αν κάποιος άλλος ηγέτης θα μπορούσε να είχε πολεμήσει αποτελεσματικότερα ή να είχε βρει έναν τρόπο να διαπραγματευτεί κάποιου είδους ειρήνη. Ο Ζελένσκι όμως επιμένει ότι στόχος του παραμένει η ανάκτηση όλων των χαμένων εδαφών της Ουκρανίας, κάτι μάλλον ανέφικτο. Ταυτόχρονα, η κυβέρνησή του δέχεται πυρά για υποτιθέμενη διαφθορά και για συγκεντρωτισμό της εξουσίας στα χέρια ενός μικρού κύκλου πέριξ του προέδρου».

Η Corriere έκλεισε το δικό της κείμενο με ανάμειξη των γερμανικών και βρετανικών θέσεων. «Η δημοκρατία», έγραψε, «δεν απαιτεί μόνο συναίνεση, αλλά διασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως και εξισορρόπηση ισχύος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης είναι οι πιο επικίνδυνες, αφού ελλοχεύει ο κίνδυνος κάποιος να συγκεντρώσει υπερβολική εξουσία και να θυσιάσει θεμελιώδη πολιτικά δικαιώματα. Πώς, λοιπόν, μπορεί η Ουκρανία να διασφαλίσει ότι αυτό δεν θα συμβεί; Ο Economist, που τυγχάνει βαθιά αισιόδοξη εφημερίδα με ακλόνητη πίστη στη δημοκρατία και στην ελεύθερη αγορά, προτείνει στον Ζελένσκι να θέσει τις εκλογές ως έναν όχι και τόσο μακρινό στόχο».

Και οι Ιταλοί παρέπεμψαν απευθείας στο Λονδίνο: «Ο Ζελένσκι», έγραψε το βρετανικό περιοδικό, «πρέπει να αντιμετωπίσει και όχι να αποφεύγει τα ερωτήματα που εγείρονται. Να αναγνωρίσει ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να διεξαγάγει εκλογές και να καταρτίσει σχέδια για τη διεξαγωγή τους. Θα είναι δύσκολο.

»Η Ρωσία αναμφίβολα θα αποτρέψει την ψηφοφορία στις περιοχές που θα καταλάβει και θα βομβαρδίσει, όπως και σε αυτές που κατέχει. Αλλά η Ουκρανία μπορεί σίγουρα να βρει έναν τρόπο να εξηγήσει στους πολίτες της πώς κυβερνώνται. Ενας από τους πολλούς λόγους που δεν θέλουν να τους καταπιεί η Ρωσία είναι πως η Ρωσία του Πούτιν δεν έχει αυτήν την επιλογή. Αντί να αναστείλει τη δημοκρατία επ’ αόριστον, ο Ζελένσκι πρέπει να καταστρώσει σχέδια για την ενίσχυσή της».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News