Η χώρα του παραλύει από τις απεργίες και τις διαδηλώσεις για τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, ενώ σε μια εβδομάδα φιλοξενεί το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με νωπά ακόμη τα τρομοκρατικά χτυπήματα του περασμένου Νοεμβρίου. Με λίγα λόγια, στη Γαλλία έχει πολλή δουλειά. Τότε τι κάνει ο Μανουέλ Βαλς εδώ στην Αθήνα; Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους «μπλε» της εποχής του Ζινεντίν Ζιντάν;

Το εξήγησε ο ίδιος ο γάλλος πρωθυπουργός σε καμιά δεκαριά ανταποκριτές του ξένου Τύπου μία ημέρα πριν πετάξει για την Αθήνα: η Γαλλία –είπε- μπορεί να αλλάξει σελίδα όπως τότε που φιλοξένησε το Μουντιάλ του 1998 και το κέρδισε. Μα τότε δεν είχε θριαμβεύσει η πολυεθνική Γαλλία του Ζιντάν, του Ανρί, του Τουράμ, του Ντεσάν; Ενώ σήμερα ο Καρίμ Μπενζεμά, μουσουλμάνος στο θρήσκευμα και αλγερινής καταγωγής, καταγγέλλει τον προπονητή του -ναι, τον ίδιο Ντεσάν- ότι ο αποκλεισμός του από την εθνική Γαλλίας έχει ρατσιστικά κίνητρα.

Ο Βαλς επισήμανε ότι και τότε η Γαλλία διερχόταν μια περίοδο ανασφάλειας. Εναν χρόνο πριν από τον θρίαμβο η πολιτική κρίση είχε οδηγήσει στη διάλυση της Βουλής. Στον δημόσιο διάλογο κυριαρχούσε η συζήτηση για τα κριτήρια εισόδου στο ευρώ. Κι ακόμη και αν υπήρχαν ενθαρρυντικοί οικονομικοί δείκτες, η χώρα συγκλονιζόταν το ίδιο από κύματα απεργιών.

Και πάμε τώρα στα δικά του λόγια: «Η κατάκτηση του Μουντιάλ ήταν το σημείο καμπής. Ας μην υπερεκτιμούμε το ποδόσφαιρο. Αλλά μια επιτυχία στο Euro, ίσως η κατάκτηση του τροπαίου από τη Γαλλία, μπορεί να μας δώσει μια νέα ώθηση».

Δεν είναι ακριβώς η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής αυτό που περιγράφει ο Βαλς. Αλλά το θέαμα που λείπει για να γίνει πιο γλυκός ο άρτος. Μα υπάρχει πραγματικά ψωμί; Α ναι, στο Μουντιάλ του Ζινεντίν Ζιντάν ήταν η μείωση της ανεργίας. Αλλά και σήμερα -είπε ο γάλλος πρωθυπουργός- ο ρυθμός ανάπτυξης είναι καλύτερος από τις προβλέψεις (0,6% έναντι 0,5% στο πρώτο τρίμηνο) και οι άνεργοι 70.000 λιγότεροι σε σχέση με τις αρχές του χρόνου. Συμπέρασμα; «Στα νοικοκυριά αποκαθίσταται το αίσθημα εμπιστοσύνης».

Ολα καλά λοιπόν. Ή μάλλον καλύτερα απ’ ό,τι φαίνεται.

Γιατί το παράπονο του Βαλς είναι ότι «όταν τα τρένα ακινητοποιούνται στη Γερμανία επί ολόκληρες εβδομάδες δεν γίνεται τόση φασαρία όσο εδώ. Ούτε όταν η αστυνομία συγκρούεται με τους διαδηλωτές στη Βαρκελώνη. Γιατί να κάνουν τον γύρο του κόσμου μόνο τα αυτοκίνητα που καίγονται στη Γαλλία;».

Η Γαλλία είναι εδώ – κυριολεκτικά και μεταφορικά. «Αύριο θα πάω να δω τον Τσίπρα» είπε ο Βαλς στους ξένους ανταποκριτές χωρίς να παραλείψει να υπενθυμίσει τον ρόλο που διαδραμάτισε η γαλλική κυβέρνηση στην παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ το περασμένο καλοκαίρι.

Θα έλεγε κανείς -εντάξει, με μια μικρή δόση κακεντρέχειας- ότι ο Βαλς έρχεται να κάνει εδώ αυτό που δεν μπορεί να κάνει εκεί: τον σωτήρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News