Τυπικά ο Αλέξης Τσίπρας είναι βουλευτής Α’ Πειραιώς του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Πρωθυπουργός. Ουσιαστικά προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμφανίζεται ως ένας εν υπνώσει statesman, έτοιμος να κληθεί να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς, η οποία κατακερματισμένη και ανερμάτιστη ίσως να τον αναγνωρίσει, στα 51 του πια και παρά τις αλλεπάλληλες συντριβές του σε εθνικές εκλογές, ως μια κάποια λύση.

Σε αυτό το πλαίσιο και λίγο προτού αναχωρήσει και για τις ΗΠΑ όπου, ως γνωστόν, θα δώσει τις περίφημες διαλέξεις περί ηγεσίας στο Χάρβαρντ, ο κ. Τσίπρας δημοσίευσε το πρωί της Παρασκευής στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου που ίδιος διευθύνει, ένα εκτενές άρθρο (εδώ) για τις γεωπολιτικές εξελίξεις με τίτλο «Νέα Εθνική Πυξίδα».

Ουσιαστικά είναι ένα μανιφέστο περί εξωτερικής πολιτικής από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος μετά τις τεκτονικές αλλαγές που έφερε η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, είδε και αυτός φως και βγήκε να μιλήσει για λάθη στην στρατηγική της χώρας –μιλάμε για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα που το 2015 οδήγησε την Ελλάδα ένα βήμα εκτός ευρωζώνης, έριχνε μια ολόκληρη χώρα σε ένα διχαστικό δημοψήφισμα για λόγους επικοινωνιακούς και με κυνισμό έλεγε για τον Τραμπ «ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πράγματα μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά πολλές φορές γίνεται για καλό».

Ακόμα και για την Ουκρανία και την στέρεα στάση της Ελλάδας στο πλευρό μιας αμυνόμενης χώρας απέναντι σε μια αναθεωρητική δύναμη όπως η Ρωσία του Βλαντίμιρ Πουτιν, ο κ. Τσίπρας αρχίζει τα ήξεις αφίξεις, αν δεν ρίχνει νερό στον μύλο των φιλοπουτινικών.

Για παράδειγμα, ο κ. Τσίπρας ασκεί κριτική στην προσέγγιση της ΕΕ πριν από την έναρξη του πολέμου. «Η ευρωπαϊκή προοπτική της Ουκρανίας και της Γεωργίας θα μπορούσε να είχε αποτελέσει από την αρχή τη βάση για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, με αναβαθμισμένο ρόλο για την ΕΕ, αν είχε συνδεθεί με τη δέσμευση ότι οι χώρες αυτές δεν θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Αντιθέτως, παρουσιάστηκε ως προθάλαμος για ένταξη στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, με την ΕΕ να παραγνωρίζει ότι δεν μπορεί μονομερώς και χωρίς συνεννόηση με τη Ρωσία να οικοδομηθεί πανευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας», γράφει μεταξύ άλλων.

«Η απόφασή της να μη φέρει αντίρρηση στην επιλογή των ΗΠΑ για την πολιτική ανοιχτών θυρών για την Ουκρανία και ιδιαίτερα η επιλογή της να πρωτοστατήσει στον πόλεμο, αντί να αναλάβει ρόλο διεκδίκησης μιας διπλωματικής λύσης για τον τερματισμό του, την οδήγησε σε καταστροφικές συνέπειες», συμπληρώνει σχετικά για τις ευθύνες των Βρυξελλών, υπονοώντας προφανώς ότι η ΕΕ έπρεπε να αφήσει αβοήθητους τους Ουκρανούς που ηρωικά αμυνόταν απέναντι σε μια φονική υπερδύναμη.

«Τι πέτυχε λοιπόν η Ευρώπη από την επιμονή της να στηρίξει μέχρις εσχάτων τον πόλεμο έναντι της επιλογής να επιδιώξει διπλωματική λύση; Μάλλον να πυροβολήσει τα πόδια της», αποφαίνεται ο κ. Τσίπρας, κρίνοντας ότι η Ευρώπη πλήρωσε μεγαλύτερο τίμημα από τις ΗΠΑ.

Αλλά βεβαίως, ο κ. Τσίπρας δεν ξεχνά την κριτική στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο κατηγορεί ότι: «Τα τελευταία πεντέμισι χρόνια, η κυβέρνηση της Ν.Δ. μάς έχει εκθέσει πολλαπλώς και σε οικονομικούς αλλά και σε γεωπολιτικούς κινδύνους».

Ο ίδιος μάλιστα, παραγνωρίζοντας πώς αλλάζουν οι συνθήκες και οι απαιτήσεις ενός σύγχρονου και όλο πιο σύνθετου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, επικαλείται τις τακτικές του… Ψυχρού Πολέμου, λέγοντας ότι «η Ελλάδα παραδοσιακά, αν και χώρα του ΝΑΤΟ, ακόμη και την περίοδο Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο ζενίθ του Ψυχρού Πολέμου, είχε διπλωματικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ενωση και αργότερα παρέμεινε γέφυρα με τη Ρωσία, πρωτοστάτησε στην ευρωπαϊκή αντιρωσική υστερία».

Και χωρίς να εξηγεί πώς αλλιώς θα μπορούσε να στηρίξει την Ουκρανία απέναντι σε έναν εισβολέα που σκόρπισε την καταστροφή και τον θάνατο, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι η Ελλάδα υπό την κυβέρνηση της ΝΔ, «αντί να στηρίξει τον ουκρανικό λαό απέναντι στη ρωσική εισβολή, με τρόπο που να διατηρεί τη δυνατότητά της να παίζει τον ρόλο πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή, ακολούθησε τυφλά το δόγμα του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου, πρωτοστατώντας στην εμπροσθοφυλακή της αντιπαράθεσης. Έστειλε βαρέα όπλα στην Ουκρανία από τα νησιά μας, υποδέχθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο μετά τιμών τους μαχητές του Αζόφ, εκδίωξε αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό διπλωματών στην Ευρώπη από τη ρωσική πρεσβεία και υιοθέτησε τη πιο σκληρή ρητορική, όχι απέναντι στην απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά απέναντι στο καθεστώς Πούτιν».

Κατά τον κ. Τσίπρα, μάλιστα, «η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ θα ήταν λογική για όσους κατοικούν στη Βαρσοβία ή τη Βαλτική, όχι όμως για μας που κατοικούμε στο Αιγαίο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο»!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News