Ο φαρισαϊσμός είναι, όπως μεταδίδεται από την Αυστραλία, το υπόβαθρο του καρδιναλίου Τζορτζ Πελ ο οποίος προτού λογοδοτήσει στον Θεό τιμωρήθηκε από τον νόμο των θνητών για ειδεχθείς πράξεις.

Ο ανταποκριτής του βρετανικού Guardian στην Αυστραλία χαρακτηρίζει τον Πελ βίαιο και δογματικό, με διασυνδέσεις στην πολιτική, διαπρύσιο κήρυκα της -κατά την αντίληψή του- χριστιανικής ηθικής, κήνσορα των πάντων με ειδίκευση στη στηλίτευση της ομοφυλοφιλίας, καριερίστα πολέμιο της αμαρτίας («η καταδίκη των αμαρτιών και των αμαρτωλών τον κράτησε στον αφρό της επικαιρότητας» γράφει επί λέξει ο συντάκτης).

Οι Ρωμιοί θα τον λέγαμε θεομπαίχτη, Φαρισαίο, δάσκαλο που εδίδασκε και νόμο δεν εκράτει, απατεώνα και λαμόγιο, αλλά προπάντων άνανδρο διότι βίασε παιδιά (ακόμη και οι κακούργοι στα κάτεργα δεν θα διαφωνήσουν σε αυτό το σημείο).

Εκτός της ομοφυλοφιλίας, τον αρχιεπίσκοπο Μελβούρνης και καρδινάλιο του Σίδνεϊ ενοχλούν η εξωσωματική γονιμοποίηση, οι ανύπαντρες μητέρες, το διαζύγιο, η άμβλωση – ενώ μέμφεται την Εκκλησία του ότι «φοβάται να προωθήσει τις σκληρές διδασκαλίες του Χριστού».

Ο καταδικασθείς κληρικός είναι γιος ταβερνιάρη από την πόλη Μπάλαρατ, σπουδαγμένος στη Ρώμη και στην Οξφόρδη και χειροτονημένος στο Βατικανό.

Το πλήθος των πιστών Καθολικών της Αυστραλίας ποτέ δεν συμμερίστηκε την καλή γνώμη της Αγίας Εδρας για το πρόσωπο του Πελ. Ολοι θυμούνται ότι στα σκάνδαλα παιδεραστίας που κατά καιρούς είχαν ξεσπάσει η στάση του ήταν αυτή της αποστασιοποιήσεως: είτε «δεν γνώριζε αρκετά» είτε «δεν είχε την κατάλληλη εξουσία ώστε να ενεργήσει».

Η ανέλιξή του στην ιεραρχία, στη θέση μάλιστα του αρχιεπισκόπου, και η δύναμη που συγκέντρωνε στα χέρια του, προβλημάτιζαν τους Αυστραλούς, γράφει ο Guardian, ωστόσο ο Πελ δεν πτοήθηκε: η εξουσία του προερχόταν κατευθείαν από το Βατικανό, όπου συμμετείχε σε διάφορα συμβούλια σχετικά με την κατήχηση. Υπήρξε και μέλος του Συμβουλίου για την Οικογένεια, μιας παπικής επιτροπής η οποία «προειδοποίησε τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου να μην παραχωρήσουν δικαιώματα σε ομοφυλοφίλους».

Στο δημοσίευμα τονίζεται επίσης «η μαγική ικανότητα του Πελ να προσπορίζεται χρήματα από τις κυβερνήσεις» και υπογραμμίζονται οι «άκρες» του σε κάθε επίπεδο εξουσίας.

Σκιαγραφείται το πορτρέτο του δολοπλόκου: «Αν ήθελες να φτιάξεις ένα δίκτυο καθολικών πανεπιστημίων, ο Πελ ήταν ο άνθρωπός σου. Αν ήθελες να σώσεις εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που τα θύματα κακοποίησης θα μπορούσαν να κερδίσουν στα δικαστήρια, ο Πελ ήταν ο άνθρωπός σου. Αν ήθελες να μπλοκάρεις επίσημες έρευνες σχετικά με την κακομεταχείριση των παιδιών από τους κληρικούς -και για όσο χρονικό διάστημα αυτό θα ήταν εφικτό-, ο Πελ ήταν ο άνθρωπός σου».

Οταν ξεκίνησαν οι έρευνες περί τα παιδεραστικά σκάνδαλα με δράστες ιερείς, ο Πελ δεν κατηγορήθηκε παρά μόνο για παραλείψεις, για την αποτυχία του να προστατέψει τα παιδιά, να πειθαρχήσει τους υφισταμένους του και να ανακουφίσει τα θύματα. Δεν δόθηκε σημασία σε λεπτομέρειες και υποθέσεις που τον αφορούσαν.

Και καταλήγει η ανταπόκριση από την Αυστραλία:

Υστερα από την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, ο κόσμος πλέον είναι σε θέση να γνωρίζει ότι προ εικοσαετίας, στους πρώτους μήνες του στη θέση του αρχιεπισκόπου Μελβούρνης, ο Πελ κακοποίησε σεξουαλικά και ασέλγησε εις βάρος αγοριών που ήταν μέλη παιδικής χορωδίας.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News