Πέμπτη βράδυ η Φενέρμπαχτσε ανακοίνωσε την αποχώρηση του Κώστα Σλούκα, ένα χρόνο πριν από τη λήξη του συμβολαίου του με τον τουρκικό σύλλογο. Ακολούθησε το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του παίκτη. Παρασκευή πρωί κυκλοφόρησε στα social media μια φωτογραφία-ντοκουμέντο, που δείχνει τον 30χρονο γκαρντ ανάμεσα στον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο να υπογράφει την επιστροφή του στον Ολυμπιακό. Μια από τις πιο σημαντικές μεταγραφικές κινήσεις του εφετινού καλοκαιριού στο μπάσκετ επιβεβαιώθηκε με έναν μάλλον ασυνήθιστο τρόπο, προτού υπάρξει επίσημη ενημέρωση από την ΚΑΕ.

Ο Σλούκας, από τους top καλαθοσφαιριστές στην Ευρώπη αυτήν την εποχή, είχε κι άλλες επιλογές. Να παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε εξασφαλισμένες αποδοχές ύψους δύο εκατομμυρίων ευρώ για την επόμενη σεζόν, ή να συνεχίσει την καριέρα του στην Ισπανία. Δεν του ήταν εύκολο να πει «όχι» στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα, που τον ήθελαν στο ρόστερ τους. Με το δικό τους «άρμα» -ιδίως με τη Ρεάλ, που τα τελευταία χρόνια είναι υπερδύναμη της Ευρωλίγκας- θα είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να παίξει στο Φάιναλ-4, ή και να κατακτήσει το τρόπαιο. Του έδιναν και περισσότερα χρήματα. Εκείνος, όμως, απαρνήθηκε αυτές τις προοπτικές και διάλεξε τον Ολυμπιακό. Συμφώνησε για τρία χρόνια, με συνολικές αποδοχές λίγο πάνω από τα 5 εκατ. ευρώ. Βρήκε και σπίτι, στο Ελληνικό. Αραγε, γιατί αποφάσισε να επαναπατριστεί στην πιο παραγωγική του ηλικία, σε μια δύσκολη συγκυρία για το μπάσκετ στην Ελλάδα;

Το λατρεμένο κλισέ όλων των οπαδών, ότι ο παίκτης… δεν άντεχε άλλο μακριά από την αγαπημένη του ομάδα, δεν στέκει στην περίπτωση του Σλούκα. Οσοι τον ξέρουν καλά, γνωρίζουν πως τις αποφάσεις καριέρας τις παίρνει πάντοτε με το μυαλό, όχι με το συναίσθημα. «Ερυθρόλευκο» αίμα έτρεχε στις φλέβες του και πριν από πέντε χρόνια. Αλλά, το μεσημέρι της 26ης Ιουνίου του 2015, έπειτα από ένα μαραθώνιο ραντεβού τεσσάρων ωρών με τους Αγγελόπουλους στα γραφεία της εταιρείας τους (Arcadia), δεν δίστασε να απορρίψει μια πρόταση που υπερέβαινε τις οικονομικές δυνατότητες του συλλόγου. Εφυγε για τη Φενέρ, επειδή αυτό (έκρινε πως) ήταν, τότε, το συμφέρον του. Και τώρα γυρίζει πίσω για τον ίδιο, ακριβώς, λόγο.

Ο 25χρονος Σλούκας του 2015 είχε θέσει ως προτεραιότητα την προσωπική του εξέλιξη. Δεν του αρκούσε να είναι ένας χρήσιμος παίκτης – είχε πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες για τον εαυτό του. Κι όταν ο μέγας δάσκαλος του μπάσκετ, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον κάλεσε κοντά του, ένιωσε πως καλύτερη ευκαιρία δεν θα του παρουσιαζόταν. Για τους Ολυμπιακούς, το «δικό τους παιδί» έγινε «προδότης». «Γενίτσαρος», όπως τον είπαν κάποιοι (που τώρα χειροκροτούν την επιστροφή του). Αλλά, η αλήθεια είναι πως έφυγε για να σπουδάσει δίπλα στον «Ζοτς». Αν και δεν του ήταν καθόλου εύκολο να απομακρυνθεί από τα αγαπημένα του πρόσωπα, και να εγκαταλείψει ένα περιβάλλον που του ήταν γνώριμο από τα 18 του χρόνια.

Σήμερα όλοι αντιλαμβάνονται πως η επιλογή του δικαιώθηκε 100%. Ο Σλούκας του 2015 ήταν ένα ανερχόμενο ταλέντο, που στις καλές του στιγμές μπορούσε να καθορίσει την τύχη ενός αγώνα. Ενας εξαιρετικός ρολίστας. Ο Σλούκας του 2020 είναι πρωταγωνιστής. Ηγέτης. Ο μαέστρος μιας ομάδας που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης. Δημιουργός υψηλού επιπέδου, αλλά και σκόρερ, όποτε οι συνθήκες το απαιτούν. Αυτά τα πέντε χρόνια στην Πόλη ωρίμασε, βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού του. Ακόμη και το κορμί του άλλαξε. Και πρόσθεσε στο βιογραφικό του άλλα πέντε Φάιναλ-4.

Τώρα αποφάσισε να επιστρέψει, επειδή το σχέδιο του Γιώργου Μπαρτζώκα, με τον οποίο έχει συνεργαστεί στο παρελθόν, τού προσφέρει τις προοπτικές που αναζητεί. Ο Ολυμπιακός επιχειρεί να δημιουργήσει και πάλι έναν σπουδαίο κορμό ελλήνων παικτών, εγκαταλείποντας τις ιδέες που έφερε μαζί του ο Ντέιβιντ Μπλατ το καλοκαίρι του 2018. Με τον Βασίλη Σπανούλη πέντε χρόνια μεγαλύτερο (τον Αύγουστο θα κλείσει τα 38), ο Σλούκας θα ηγηθεί της προσπάθειας της ομάδας να επανέλθει στην «ελίτ» της Ευρώπης. Στα 30 του είναι έτοιμος να παίξει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, σε ένα περιβάλλον που γνωρίζει σαν το σπίτι του.

Την επιστροφή του στην Ελλάδα την υπαγόρευσαν και οικογενειακοί λόγοι, μετά τον θάνατο του πατέρα του. Την σκεφτόταν από πέρυσι, όμως ο Ομπράντοβιτς ήταν, ακόμη, κόουτς της Φενέρ. Δεν θα τον εγκατέλειπε «με τίποτα». Γι’ αυτό, άλλωστε, πέρυσι είχε αρνηθεί μια πολύ δελεαστική πρόταση της Μπαρτσελόνα, που του πρόσφερε «κλειστό» τριετές συμβόλαιο έναντι 2,5 εκατ. ευρώ ετησίως. Για τον ίδιο λόγο δεν είχε απαντήσει θετικά και στον Ολυμπιακό.

Ηταν σίγουρο, όμως, πως, αργά ή γρήγορα, θα φορούσε πάλι τη φανέλα με την οποία κατέκτησε τις δύο πρώτες Ευρωλίγκες της καριέρας του (2012, 2013) και έπαιξε στον τελικό του 2015. Το είχε υποσχεθεί και ο ίδιος, στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του το 2015, με τρεις λέξεις: «Εις το επανιδείν». Πολλοί πίστευαν, τότε, πως οι αδελφοί Αγγελόπουλοι δεν θα τον συγχωρούσαν ποτέ. Πολύ σύντομα, όμως, οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός κατανόησαν, πως ο παίκτης δεν τους «πούλησε» για χρήμα. Ενάμισι χρόνο αργότερα, στην τελετή βράβευσης στο ΣΕΦ τον Δεκέμβριο του 2016, η παρεξήγηση είχε λυθεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News