Ακόμη και οι καλύτερες φιλίες έχουν προβλήματα. Και διαλύονται, ιδίως αν κάποιος είναι αγνώμων απέναντι στο «χέρι που τον τάισε» σε καιρούς «πείνας», απέναντι στον υποστηρικτή του και, στην ουσία, σωτήρα του. Πρόκειται για αλήθεια που, αυτήν την περίοδο, επιβεβαιώνεται στην περίπτωση των ρωσωσυριακών σχέσεων. Στον ρόλο του αγνώμονος ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ και στον ρόλο του θιγομένου ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν.

Μπορεί ο εκπρόσωπος του τελευταίου, ο Ντμίτρι Πεσκόφ, να ισχυρίζεται ότι δεν τρέχει τίποτα, ότι όλα βαίνουν καλώς, ότι ο «τσάρος» δεν είναι δυσαρεστημένος με την ξεροκεφαλιά του Σύρου, αλλά η αλήθεια είναι, λέει το αμερικανικό Βloomberg, ότι το Κρεμλίνο έχει χολωθεί από την άρνηση της Δαμασκού να ακούσει τη συμβουλή του και να φροντίσει να τα βρει με τη συριακή αντιπολίτευση – με ένα τμήμα της, τουλάχιστον.

Οι Ρώσοι στήριξαν τους Σύρους ώστε να αντεπεξέλθουν στον εμφύλιο πόλεμο, αλλά τώρα διαβλέπουν ότι, αν και απαιτείται πολιτικός διακανονισμός για να τεθεί οριστικό τέλος στην κρίση, η άρνηση του Ασαντ να φανεί διαλλακτικός θα στοιχίσει πολλά σε επίπεδο σταθερότητας στη Μέση Ανατολή, κυρίως τώρα που η πανδημία ακόμη μαίνεται και οι πετρελαϊκές τιμές έχουν καταρρεύσει.

Ετσι η αρνητική στάση του Ασαντ στο να παραχωρηθεί οποιαδήποτε εξουσία στην αντιπολίτευση, σε αντάλλαγμα για μεγαλύτερη διεθνή αναγνώριση της Συρίας και ενδεχομένως δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια ανοικοδόμησης, προκάλεσε στη Ρωσία δημόσιες εκρήξεις εναντίον του σύρου προέδρου.

Ενα μέσο ενημέρωσης που συνδέεται με τον Γιεβγκένι Πριγκοζίν, άνθρωπο του Πούτιν, δημοσίευσε λίβελο κατά του Ασαντ, τον οποίο χαρακτήρισε «διεφθαρμένο», αλλά και ένα γκάλοπ που δείχνει ότι είναι δημοφιλής μόνο στο 32% των υπηκόων του.

«Το Κρεμλίνο πρέπει να απαλλαγεί από τον πονοκέφαλο της Συρίας» δήλωσε και ο Αλεξάντερ Σουμίλιν, πρώην διπλωμάτης, διευθυντής κρατικοδίαιτου ιδρύματος γεωπολιτικής στη Μόσχα. «Το πρόβλημα αφορά μόνο ένα άτομο, τον Ασαντ, και μόνο ένα περιβάλλον, το δικό του».

Ο εκνευρισμός του Πούτιν, λέει το Βloomberg, είναι δεδομένος. Τώρα κρίνονται αλλιώς και οι ελιγμοί που έκανε ο Ασαντ στο διπλωματικό πεδίο και προς δικό του όφελος, ισορροπώντας μεταξύ της Ρωσίας και του Ιράν, αλλά αξιοποιώντας τα ρωσικά όπλα μέχρι και πρόσφατα, όπως στην υπόθεση του θύλακα Ιντλίμπ και της τουρκικής εισβολής στη Βορειοδυτική Συρία.

Παρασκηνιακώς η Ρωσία, η οποία διατηρεί και ναυτική και αεροπορική βάση στη Συρία, έχει πιέσει επί σειρά ετών μα χωρίς επιτυχία τον Ασαντ να συμφωνήσει σε πολιτικές παραχωρήσεις ώστε να κερδίσει την έγκριση του ΟΗΕ για την επανεκλογή του το 2021.

Επίσης ένα ρωσικό think tank εξωτερικής πολιτικής που ιδρύθηκε και ελέγχεται από το Κρεμλίνο δημοσίευσε σχόλιο που επικρίνει την κυβέρνηση της Δαμασκού ότι «στερείται μακρόπνοης και ευέλικτης προσέγγισης για τον τερματισμό της σύγκρουσης στη Συρία». Και τα δύο προαναφερθέντα δημοσιεύματα στέλνουν ισχυρό μήνυμα στον Ασαντ.

Οι Ρώσοι είναι ενοχλημένοι αλλά δεν μπορούν και να τον εγκαταλείψουν, επειδή δεν υπάρχει άλλος βιώσιμος σύμμαχός τους εκεί. Στα δημοσιεύματα δεν υπήρξε επίσημη συριακή αντίδραση, ενώ και οι εφημερίδες της Συρίας, όλες ελεγχόμενες από το κράτος, αποσιώπησαν τη ρωσική κριτική. Οι προειδοποιήσεις από τη Μόσχα αντικατοπτρίζουν και την απογοήτευση της ρωσικής επιχειρηματικής κοινότητας όσον αφορά τις μπίζνες που, τελικά, δεν έγιναν στη Συρία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News