Τις αντοχές του αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν τεστάρει ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, αφού επέλεξε να στείλει πλήθος πολεμικού υλικού στη συνοριακή γραμμή της Ρωσίας με την Ουκρανία – αυτή είναι σε αδρές γραμμές η εκτίμηση της Repubblica για το «πολεμικό σκηνικό» που έχει στηθεί στη σλαβική πλευρά της Ευρώπης.

Η πρόσθετη ερμηνεία είναι ότι το Κρεμλίνο θέλει να πει και στους υπόλοιπους Δυτικούς, ιδίως στη Γερμανία, ότι καλό θα ήταν να πείσουν τον ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να επιστρέψει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων χωρίς να προκαλεί.

Η ουρά είναι ατελείωτη, γράφουν οι Ιταλοί: εκατοντάδες τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, φορτηγά, πυροβόλα, εκτοξευτές πυραύλων, πολεμικό υλικό που μεταφέρθηκε σιδηροδρομικώς και τώρα έχει καταλάβει τμήμα των αυτοκινητοδρόμων. Το στρατιωτικό υλικό καταφθάνει στα σύνορα με την Ουκρανία προερχόμενο από όλη τη Ρωσία. Από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού, κυκλοφορούν πεζοναύτες και επίλεκτες μονάδες του ρωσικού στρατού.

Ωστόσο ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, ο Ντμίτρι Πεσκόφ, ισχυρίζεται ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Εχουν προηγηθεί η επιφυλακή της αμερικανικής διοίκησης Ευρώπης και η δήλωση της ουκρανικής προεδρίας ότι η χώρα επιθυμεί την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Ετσι και η διπλωματία και το στρατιωτικό προσωπικό στη Δύση παρακολουθούν με ανησυχία τις κινήσεις των Ρώσων.

Πρώτος στόχος του Πούτιν φαίνεται να είναι ο Λευκός Οίκος. Ασφαλώς είναι μία δοκιμασία για την κυβέρνηση του Μπάιντεν, που έχει δηλώσει ότι η εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας αποτελεί προτεραιότητα για τις ΗΠΑ. Κατά κάποιον τρόπο πρόκειται για επιστροφή στα στάνταρ του Ψυχρού Πολέμου, δηλαδή σε πρακτικές έντασης που αποσκοπούν στο να οδηγήσουν τον αντίπαλο στα όριά του.

Με δεδομένο ότι προσφάτως ο αμερικανός πρόεδρος αποκάλεσε τον ρώσο πρόεδρο «δολοφόνο», τώρα ήρθε η σειρά του Πούτιν να κάνει την κίνησή του στη σκακιέρα. Μόνο που την κάνει στο ανατολικότερο άκρο του αμερικανικού πεδίου επιρροής επί ευρωπαϊκού χάρτη, στην αυλή της Ρωσίας, σε έναν τόπο τον οποίο η Γερμανία κάποτε, επί χιτλερισμού, είχε ορίσει σαν «ζωτικό χώρο» όσον αφορά τα συμφέροντά της (και τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι, με πρώτους τους Γερμανούς).

Στη σημερινή Γερμανία και στους υπολοίπους Δυτικούς του ΝΑΤΟ –και στην πυρηνική Γαλλία– η Ρωσία λέει να ξανασκεφτούν την όποια δέσμευσή τους απέναντι στο Κίεβο. Στις συνδιαλέξεις του με Μέρκελ και Μακρόν, την περασμένη εβδομάδα, ο Πούτιν κατήγγειλε τη στάση που κρατούν οι Ουκρανοί, η οποία παραβιάζει τις υπάρχουσες συμφωνίες. Ηταν μία έξυπνη κίνηση από πλευράς Πούτιν: προσπάθησε να διχάσει τους Δυτικούς, να πείσει τους Γαλλογερμανούς να επέμβουν και να συνετίσουν τον Ζελένσκι, να τον σύρουν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων.

Επειδή ο κύριος στόχος του Κρεμλίνου είναι να δώσει ένα καλό μάθημα στον πρόεδρο της Ουκρανίας, ο οποίος ξεσπάθωσε μετά την ανακήρυξη του Τζο Μπάιντεν ως προέδρου των ΗΠΑ και έγινε πολύ επιθετικός απέναντι στη Ρωσία: έφθασε μέχρι του σημείου να κόψει την παροχή νερού στην Κριμαία και να ξεκινήσει εκστρατεία κατά των ουκρανικών ΜΜΕ που έχουν ρωσόφιλους ιδιοκτήτες.

Τέλος, υπάρχει και ένας άλλος στόχος για τον Πούτιν, εσωτερικός: ποντάρει στα πατριωτικά ανακλαστικά των Ρώσων ώστε να επιτύχει τη λαϊκή συναίνεση στις πολιτικές του. Διότι ναι μεν τυπικώς η δημοφιλία του είναι υψηλή, όμως τόσο η πανδημία όσο και η οικονομία (που επηρεάζεται από τις κυρώσεις των Δυτικών) τού έχουν δημιουργήσει προβλήματα. Η εισβολή στην Κριμαία τον ευνόησε, όμως τώρα τα πράγματα είναι δυσκολότερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News