Τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την έναρξη του πολέμου, περίπου 25.000 Ρώσοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους για τη Γεωργία.

Μπορεί να τους δει κανείς να ψάχνουν κατοικία στη Τιφλίδα, σέρνοντας τις βαλίτσες τους και τα κατοικίδιά τους. Κάποιοι έχουν στο πέτο μπλε και κίτρινες κορδέλες, υπέρ της Ουκρανίας. Στη Γεωργία τις φορούν άνετα, στη Ρωσία θα τους έστελναν στο αστυνομικό τμήμα.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν για πολλούς ο νόμος που προβλέπει πολύ βαριές ποινές σε όσους υποστηρίζουν την Ουκρανία – αλλά και ο φόβος μήπως κλείσουν τα σύνορα.

Η μετανάστευση είναι μια μάχη κατά του καθεστώτος του Πούτιν, λέει στο BBC ένας 23χρονος που έφυγε για τη Γεωργία. Αν και η χώρα έχει προϊστορία πολέμου με τη Ρωσία, είναι ένας από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς, ενώ οι πολίτες της τάσσονται κατά συντριπτική πλειοψηφία στο πλευρό της Ουκρανίας.

Ρώσος οικονομολόγος υποστηρίζει ότι από την αρχή του πολέμου – δεν έχει περάσει καν μήνας– μέχρι και 200.000 Ρώσοι έχουν φύγει για το εξωτερικό. Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε τους Λευκορώσους που φεύγουν από το καθεστώς του Λουκασένκο.

Το κλείσιμο του ευρωπαϊκού εναέριου χώρου για τα ρωσικά αεροσκάφη τούς αναγκάζει να ταξιδέψουν αεροπορικώς σε χώρες όπου δεν χρειάζονται βίζα, όπως η Τουρκία, οι χώρες του Καυκάσου ή της Κεντρικής Ασίας, γεγονός που απογείωσε τις τιμές των εισιτηρίων. Περισσότερο από ένα μηνιάτικο, κόστισε ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την Κωνσταντινούπολη στην Ανια και τον σύζυγό της.

Και η εύρεση κατοικίας δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς υπάρχουν αναφορές για ιδιοκτήτες καταλυμάτων AirBnb που αρνούνται να τα ενοικιάσουν σε Ρώσους ή Λευκορώσους.

Ειδικά στη Γεωργία υπάρχουν και εκείνοι που βλέπουν με καχυποψία την άφιξη ξένων από μια χώρα που κατέχει το 20% της πατρίδας τους.

Πολλοί από τους νέους μετανάστες απασχολούνται στον τομέα της τεχνολογίας και εργάζονται εξ αποστάσεως. Λένε ότι στον κύκλο τους υπάρχουν αρκετοί που έφυγαν ή σκοπεύουν να το κάνουν σύντομα. Μαζί τους, γράφει στον Monde ο γενικός γραμματέας των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, Κριστόφ Ντελουάρ, είναι δημοσιογράφοι, τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης των οποίων έκλεισαν ή δουλεύουν κάτω από ασφυκτικές συνθήκες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

Καλλιτέχνες, επιστήμονες από κάθε κλάδο ακολουθούν και αυτοί μαζικά τον δρόμο της μετανάστευσης, επειδή δεν θέλουν να ταυτιστούν με ένα καθεστώς που διεξάγει έναν αιματηρό πόλεμο. Από την άλλη πλευρά, η παραμονή τους στη Ρωσία κάτω από αυτές τις συνθήκες βάζει τη ζωή τους σε κίνδυνο, πόσο μάλλον τώρα που αυστηροποιούνται οι ποινικοί κώδικες.

Το φαινόμενο θυμίζει την έξοδο που ακολούθησε την επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917. Τότε η Ρωσία «χάρισε» έμμεσα στον κόσμο τον Ραχμάνινοφ, τον Στραβίνσκι, τον Σαγκάλ και τον Καντίνσκι. Ενα αντίστοιχο ιστορικό παράλληλο, ήταν και η μαζική φυγή από τη ναζιστική Γερμανία τη δεκαετία του ’30, ανθρώπων όπως ο Αϊνστάιν, ο Τόμας Μαν, η Μαρλένε Ντίτριχ…

Για όποιον λόγο και αν φεύγουν, η απόφαση είναι δύσκολη, γιατί σε πολλές περιπτώσεις αφήνουν πίσω και τις οικογένειές τους, και βέβαια δουλειές και εργασίες. Για όλους, καταλήγει η γαλλική εφημερίδα, η στήριξη, με κάθε μορφή, είναι αναγκαία και χρειάζεται γενναίο –πανευρωπαϊκό μάλιστα– σχέδιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News