Πάει και ο Πάκο Ερέρα. Προτού, καν, φτάσουμε στο 1/3 του δρόμου στην εφετινή Σούπερ Λιγκ, το 1/3 των ομάδων της έχει, ήδη, αλλάξει προπονητή. Από τον Κούγια (ΑΕΛ) ή τον Μονεμβασιώτη (Απόλλων Σμύρνης), το περίμενες. Αλλά, η βιασύνη του Αρη να απολύσει τον καταλανό τεχνικό ήταν έκπληξη. Επειδή ο ίδιος ο Αρης διαδήλωνε -μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες- πόσο τυχερός ήταν, που είχε στον πάγκο του τον «καθηγητή». Και διότι οι «Κίτρινοι» της Θεσσαλονίκης είναι μια ολοκαίνουργη ομάδα, με 17 νέους παίκτες. Ολοι καταλάβαιναν -υποτίθεται- ότι το μοντάρισμά της θέλει υπομονή.

Αγνωστη λέξη, στην Ελλάδα. Ακόμη και ο Αρης, που έχει μόλις επιστρέψει από την τετραετή του περιπλάνηση στα «χωράφια» της Γ’ και της Β’ Εθνικής, απαιτούσε από τον προπονητή του να τον κάνει «ομαδάρα» μέσα σε δυο τρεις μήνες. Με το πάτημα ενός κουμπιού! Ο Ερέρα παρουσίασε, αμέσως, ένα συγκρότημα θεαματικό και αποτελεσματικό, που στις πρώτες αγωνιστικές κέρδισε τα παιχνίδια του με συνολικό σκορ 9-1. Υστερα, όμως, ήρθαν τα δύσκολα. Είχε την ατυχία να αντιμετωπίσει και τους τρεις διεκδικητές του τίτλου (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό) στη σειρά. Εχασε κι από τους τρεις. Η αποθέωση μετατράπηκε σε «ανάθεμα».

Για κάποιο περίεργο λόγο, τρία εντελώς φυσιολογικά (με βάση τη δυναμικότητα των ομάδων) αποτελέσματα θεωρήθηκαν από τους Αρειανούς απαράδεκτα. Κι ο προπονητής εκδιώχθηκε μετά πολλών επαίνων. «Σε ευχαριστούμε για όλα “παππού”, σε ευχαριστούμε γιατί ήσουν αυτός που έδωσες όραμα και συσπείρωσες όλο τον λαό γύρο από τον σύλλογο την κατάλληλη στιγμή. Θα σε θεωρούμε πάντα μέλος της οικογένειας του ΑΡΗ», ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα της Super 3, του μεγαλύτερου συνδέσμου οπαδών της ομάδας. Δεν βγάζει νόημα.

Εάν, την Κυριακή, ο Νάτχο δεν είχε κάνει αυτή τη φοβερή μπαλιά που «ξεκλείδωσε» την άμυνα του Αρη, εάν -τέλος πάντων- σε ‘κείνο το ματς είχε ηττηθεί ο Ολυμπιακός, σήμερα ο Ερέρα θα συνέχιζε τη δουλειά του στη Θεσσαλονίκη, ενώ ο διερμηνέας του θα του διάβαζε τα αποθεωτικά σχόλια του Τύπου και των social media. Το πρόβλημα -πιθανότατα- θα το είχε ο Πέδρο Μαρτίνς στον Πειραιά. Που «του τα είχαν μαζεμένα» από τις προηγούμενες αποτυχίες. Το ότι χτίζει -κι αυτός- μια ομάδα με 19 νέους παίκτες, ούτε στη δική του περίπτωση θα αποτελούσε ελαφρυντικό.

Ο επόμενος προπονητής που ανέβηκε στο… τρενάκι της αμφισβήτησης είναι ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Ναι, ο «καλύτερος έλληνας προπονητής», ο «πρώτος που οδήγησε την ΑΕΚ στους ομίλους του Champions League», δικάζεται τούτες τις μέρες με την κατηγορία του «υπερεκτιμημένου». Μια βαριά ήττα, απόψε, από την Μπάγερν στο Μόναχο και ενδεχόμενη αποτυχία στο κυριακάτικο ματς με τον Ατρόμητο (την Κυριακή, στο άδειο από κόσμο ΟΑΚΑ) θα τον φέρει σε πολύ δύσκολη θέση. Οι ΑΕΚτζήδες τον «ζυγίζουν» στα social media, δίπλα στα περυσινά κατορθώματα του Μανόλο Χιμένεθ, και τον βγάζουν «λίγο». Πόσο πολύ τον αδικούν…

Στην 9η αγωνιστική της περασμένης σεζόν η ΑΕΚ του Χιμένεθ είχε συγκεντρώσει 17 βαθμούς. Ακριβώς τόσους έχει και η ΑΕΚ του Ουζουνίδη, που της έχουν αφαιρεθεί τρεις στα χαρτιά. Στο γήπεδο, δηλαδή, ο Μαρίνος έχει κατακτήσει τρεις βαθμούς περισσότερους από όσους ο προκάτοχος του στο ίδιο χρονικό διάστημα. Εχοντας παίξει τρία ντέρμπι, και χωρίς τους τρεις πολυτιμότερους παίκτες της χρονιάς του τίτλου: τον Χριστοδουλόπουλο, τον Αραούχο και τον Βράνιες. Ο Λάζαρος, πέρυσι, έκανε… παπάδες. Ο Μπογιέ, που ήρθε στη θέση του, ήταν για πολύ καιρό τραυματίας. Εχει ποιότητα, όμως η προσφορά του δεν μπορεί να συγκριθεί (ακόμη) με εκείνη του Χριστοδουλόπουλου. Ο Αραούχο «έκανε τη διαφορά» στους πιο σημαντικούς αγώνες. Ο Πόνσε, που τον αντικατέστησε, ακόμη προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα του ομάδα. Ο Βράνιες ήταν ο καλύτερος -με διαφορά από τον δεύτερο- στόπερ του περυσινού πρωταθλήματος. Και συνεργαζόταν με τον Τσιγκρίνσκι «με κλειστά μάτια».

Ας δούμε τι λένε και οι αριθμοί, για την ΑΕΚ του Ουζουνίδη: έχει την καλύτερη επίθεση (17 γκολ), την καλύτερη άμυνα (3) μαζί με τον ΠΑΟΚ, είναι πρώτη σε ασίστ (11) και μετράει τα περισσότερα δοκάρια (7). Είναι δεύτερη -πίσω από τον Ολυμπιακό- στις τελικές προσπάθειες για γκολ (106) και δεύτερη σε γκολ ανά προσπάθεια, πίσω από τον ΠΑΟΚ.

Ναι -αντιλέγουν- αλλά ο Ουζουνίδης δεν κερδίζει τα ντέρμπι. Νίκη δεν έχει κάνει – είναι αλήθεια. Αλλά, στην Τούμπα (όπου ηττήθηκε) όλοι συμφώνησαν ότι η ΑΕΚ έκανε ένα εξαιρετικό ματς. Με τον Ολυμπιακό, με τόσες απουσίες βασικών παικτών, η ισοπαλία θεωρήθηκε «άθλος». Μόνο στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό υστέρησε. Δεν έχασε, όμως, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει να τον νικήσει εκτός έδρας από τις 23 Οκτωβρίου του 2006. Η σκληρή κριτική που ασκήθηκε στον προπονητή εδράζεται, κυρίως, στο ότι ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται με «πιτσιρικάδες», λόγω εκτάκτων συνθηκών. Παραγνωρίζει, όμως, τι έχουν καταφέρει, αυτά τα νεαρά παιδιά, σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια τους (με μόνη εξαίρεση εκείνο της Τούμπας).

Ασφαλώς, ο Ουζουνίδης δεν τα έχει κάνει όλα σωστά. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν αξίζει αυτόν τον «καννιβαλισμό» από τους ίδιους τους οπαδούς της ομάδας του. Δεν είναι προσωπικό. Περίπου το ίδιο είχε συμβεί, πέρυσι, με τον Χιμένεθ, όταν η ΑΕΚ είχε ηττηθεί (2-0) στην Τρίπολη από τον Αστέρα. Τον είχαν βγάλει «άχρηστο». Θυμάστε, τι έγινε μετά; Η ΑΕΚ κατέκτησε το Πρωτάθλημα έπειτα από 24 ολόκληρα χρόνια, έφτασε μέχρι τους «32» του Europa League και έχασε το Κύπελλο στον τελικό. Υπομονή. Αγνωστη λέξη, στην Ελλάδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News