Ο Χέλμουτ Σμιτ, διετέλεσε καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας στα χρόνια του (πολύ) Ψυχρού Πολέμου, από το 1974 έως το 1982, και για ολόκληρη την πολιτική του δράση των 42 χρόνων, έχει χαρακτηριστεί ως ο «γερο-σοφός» της γερμανικής δημοκρατίας. Ως πολιτικός προτιμούσε τη δράση -και ακόμα περισσότερο την αντίδραση- και απέρριπτε την ενασχόληση με οράματα ή υψηλά ιδανικά και ως άνθρωπος έζησε 96 χρόνια μιας υπερδραστήριας ζωής. Λίγα έχουν γίνει γνωστά για την προσωπική πτυχή αυτής της ζωής, που έληξε στις 10 Νοεμβρίου.

Το ότι ήταν φανατικός καπνιστής το διέκριναν όλοι από το σύννεφο καπνού που τον ακολουθούσε όπου επιτρεπόταν -συχνά, ακόμα και εκεί που δεν επιτρεπόταν- από τους αντικαπνιστικούς κανονισμούς. Ότι είχε μια εξωσυζυγική σχέση στα τέλη του 1960 με τις αρχές του 1970, χωρίς να χωρίσει ποτέ από την σύζυγό του, Χανελόρα «Λόκι» Γκλάζερ που πέθανε το 2010, το αποκάλυψε ο ίδιος στο βιβλίο του, «Όσα ήθελα ακόμη να πω», τον περασμένο Μάρτιο. Ότι ήταν πολύ καλός στο σκάκι δεν εκπλήσσει κανέναν. Ότι δεν συνήθιζε να πίνει αλκοόλ αλλά λάτρευε την κόκα-κόλα είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Η μεγάλη λεπτομέρεια στην προσωπική ζωή του Χέλμουτ Σμιτ είναι ότι εκτός από πολιτικός, πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, συγγραφέας πολλών βιβλίων και συνεκδότης της εβδομαδιαίας γερμανικής εφημερίδας Die Zeit, ήταν και πιανίστας.

Οι μεγάλες του αγάπες ήταν ο Μπαχ, ο Μότσαρτ και ο Μπραμς και αυτούς συνήθιζε να αναπαράγει στο πιάνο του όποτε είχε επισκέπτες, είτε βρισκόταν στο σπίτι του είτε στο μπανγκαλόου της καγκελαρίας. Είχε φίλους μεγάλους μαέστρους και πιανίστες, όπως τον γερμανό Κρίστοφ Έσενμπαχ και τον, επίσης γερμανό, Τζούστους Φραντζ και με αυτούς τους δύο, το 1982, όσο ήταν ακόμη καγκελάριος, έκανε και το ντεμπούτο του ως πιανίστας. Σε τρία πιάνα και με τη συγχορδία Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λονδίνου, ηχογράφησαν το κοντσέρτο για πιάνο Κ. 242 του Μότσαρτ για την EMI Records.

Ο μουσικός ρόλος που ανέλαβε στον πρώτο του μουσικό δίσκο ο Σμιτ δεν ήταν τόσο δύσκολος. Γραμμένος από τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ το 1776, για τη νεαρή κόρη της κοντέσσας Αντόνια Λοντρόν, την Τζουζεπίνα, «διευκολύνει οποιονδήποτε καλά δουλεμένο ερασιτέχνη να συμμετέχει σε μία παράσταση», όπως γράφουν οι πληροφορίες στον δίσκο. Παρόλα αυτά οι κριτικοί δήλωναν ότι ο τρόπος που έπαιζε πιάνο ο γερμανός πολιτικός ήταν σχεδόν επαγγελματικού επιπέδου. Και ο ίδιος τόλμησε ακόμη μια φορά να εκτεθεί δημοσίως με έναν δίσκο, όταν το 1990 ηχογράφησε τον τον Μπαχ, και συγκεκριμένα, το Κονσέρτο σε Α μινόρε για 4 αρπίχορδα για την Deutsche Grammophon, μαζί με τον Έσενμπαχ, τον Φραντζ, και τον γερμανό πιανίστα, Γκέρχαρντ Όπιτζ ( εδώ μουσικά samples).

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News