Εξήντα χιλιάδες χέρια χειροκρότησαν ζωηρά την προσπάθεια των παικτών του ΠΑΟΚ, καθώς εκείνοι αποχωρούσαν από τον αγωνιστικό χώρο της κατάμεστης και «φλογισμένης» Τούμπας. Παρά την πίκρα τους για την ήττα (0-1) από τη Μαρσέιγ, που έβαλε τέλος στο εφετινό ευρωπαϊκό ταξίδι της ομάδας τους, οι οπαδοί του «Δικέφαλου του Βορρά» αναγνώρισαν ότι οι ποδοσφαιριστές στάθηκαν στο ύψος της ιστορικής πρόκλησης. «Τα έδωσαν όλα». Η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη του γαλλικού πρωταθλήματος -η μόνη εκπρόσωπος της Γαλλίας που συνεχίζει στα Κύπελλα Ευρώπης- είχε για καλύτερό της παίκτη τον γκολκίπερ της, Στιβ Μανταντά, κάτι που «λέει πολλά» για την εικόνα του αγώνα.

Ο ΠΑΟΚ έπαιξε στα όρια των δυνατοτήτων του. Ακριβώς αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο, τελικώς, ηττήθηκε. Το χθεσινοβραδινό (Πέμπτη) ματς ήταν, για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, το πιο σημαντικό στην Ευρώπη εδώ και (σχεδόν) μισόν αιώνα. Η προηγούμενη φορά που είχε φτάσει τόσο μακριά σε διοργάνωση της UEFA, ήταν πριν από 48 χρόνια: τη σεζόν 1973-1974, στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Με προπονητή τον Λες Σάνον, είχε αποκλείσει τη Λέγκια και την Ολιμπίκ Λιόν, για να πέσει στους ημιτελικούς πάνω στη μεγάλη Μίλαν του Τζιάνι Ριβέρα. Ενώ για την αντίπαλό του, ήταν ένα παιχνίδι ρουτίνας – η Μαρσέιγ έχει παίξει πολλά, πολύ σπουδαιότερα. Επιπλέον, για να φανεί αντάξιος των περιστάσεων, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κάνει μια σοβαρή αγωνιστική υπέρβαση. Εύκολο να το λες… Ενώ για τη Μαρσέιγ, αρκούσε να «πιάσουν» τη στάνταρ απόδοσή τους κάποιοι από τους πολλούς «ποιοτικούς» της παίκτες. Οπως ο Παγέτ, ή ο Μανταντά.

Η κρισιμότητα των στιγμών και η υπερπροσπάθεια, θόλωσαν το μυαλό των παικτών του – το ίδιο είχε συμβεί και στο πρώτο ημίχρονο στο «Βελοντρόμ». Ο Ινγκανσον και ο Κρέσπο, οι πιο έμπειροι αμυντικοί του, υπέπεσαν σε δυο τραγικά λάθη, απ’ αυτά που δεν συνηθίζουν να κάνουν. Στο πρώτο, το αριστερό δοκάρι του Πασχαλάκη έσωσε τον ΠΑΟΚ. Αλλά στο δεύτερο, ο Παγέτ σκόραρε το γκολ που έκρινε το αποτέλεσμα του παιχνιδιού. Αυτές οι φάσεις θύμισαν παρόμοιες εφιαλτικές στιγμές, πάλι σε ιστορικές ευρωπαϊκές βραδιές του ΠΑΟΚ. Το αυτογκόλ του Μιχαηλίδη στο ματς με την Κράσνονταρ το 2020, ή τις «γκάφες» του Βαρέλα και του Πασχαλάκη στην αναμέτρηση με την Μπενφίκα το 2018. Κι άλλες, πιο παλιές.

Στην επίθεση, οι παίκτες του ΠΑΟΚ έβλεπαν την εστία του Μανταντά μικρή σαν σπιρτόκουτο. Βεβαίως, δεν φταίει μόνο το άγχος τους. Ολοι γνώριζαν, και πριν από τις δυο συναντήσεις του με τη Μαρσέιγ, ότι από τον «Δικέφαλο του Βορρά» απουσιάζει ένας «καθαρόαιμος» σκόρερ. Οι χθεσινές αστοχίες του Ακπομ και του Τσόλακ, απλώς, το επιβεβαίωσαν. Και οι αναπόφευκτες συγκρίσεις με την εκτελεστική δεινότητα του Ντιμιτρί Παγέτ, έδωσαν στο ζήτημα άλλες διαστάσεις.

Σε πρώτη ανάγνωση, ο ΠΑΟΚ αδίκησε τον εαυτό του. Επαιξε κυριαρχικό ποδόσφαιρο, δημιούργησε περισσότερο απ’ ό,τι η Μαρσέιγ, αλλά ηττήθηκε επειδή δέχτηκε ένα «φτηνό» γκολ, κι έχασε ευκαιρίες που «δεν χάνονται». Σε μια δεύτερη -πιο ρεαλιστική- ανάλυση, «πλήρωσε» την έλλειψη της «ατομικής ποιότητας» που απαιτούν τα προχωρημένα στάδια μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Συμβαίνει, λίγο ως πολύ, με όλους τους κορυφαίους ελληνικούς συλλόγους. Γι’ αυτό και ο τελευταίος που είχε εμφανιστεί σε προημιτελικό γύρο ήταν ο Παναθηναϊκός του 2003.

Το περασμένο καλοκαίρι η Μαρσέιγ δαπάνησε για την ενίσχυσή της 47 εκατομμύρια ευρώ. Ο 37χρονος Μανταντά, που χθες στην Τούμπα τη γλίτωσε από περιπέτειες, αμείβεται με 260.000 ευρώ την εβδομάδα. Και δεν είναι, καν, ο βασικός της τερματοφύλακας – τον έχει προσπεράσει ο Πάου Λόπεθ. Ο Παγέτ εισπράττει (σύμφωνα με την Equipe) 350.000 ευρώ την εβδομάδα. Και ο Σεντρίκ Μπακαμπού (ο κονγκολέζος επιθετικός που πρόσφατα αποκτήθηκε έναντι 12 εκατομμυρίων), 416.000 ευρώ. Για οποιοδήποτε ελληνικό κλαμπ, τα ποσά αυτά είναι απαγορευτικά.

Ηταν μια καλή ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ, να γράψει ιστορία. Η Μαρσέιγ ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη χωρίς οκτώ από τους καλύτερους παίκτες της. Ανάμεσά τους και τον Μίλικ, τον σπουδαιότερο φορ που γνώρισε η Μασσαλία μετά την αποχώρηση του μεγάλου Ντιντιέ Ντρογκμπά. Στον πάγκο των αναπληρωματικών κάθονταν τρεις 18χρονοι, ένας 17χρονος και ένας 16χρονος. Ο ΠΑΟΚ έκανε ό,τι μπορούσε, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει «οροφή», που καμία υπέρβαση δεν μπορεί να τρυπήσει.

Πάντως, ο ΠΑΟΚ έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Την προηγούμενη πενταετία βρέθηκε δυο φορές εκτός Ευρώπης από τα τέλη Αυγούστου. Κι εφέτος, σε μια πορεία 16 ευρωπαϊκών αγώνων, που άρχισε από μία ταπεινωτική ήττα από τους ερασιτέχνες της Μποέμιαν στο Δουβλίνο, έδειχνε ικανός να φτάσει στον τελικό του Europa Conference League.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News