Ο Πάνος Σόμπολος, ο δαιμόνιος ρεπόρτερ του αστυνομικού ρεπορτάζ, είχε μία πραγματικά… σατανική ιδέα για την παρουσίαση του πέμπτου κατά σειρά βιβλίου του. Τα «Εγκλήματα γένους θηλυκού στην Ελλάδα» (εκδ. Πατάκη) καταγράφουν με το γνωστό γλαφυρό ύφος του καταξιωμένου δημοσιογράφου, στυγερά φονικά που πραγματοποιήθηκαν από γυναίκες στην Ελλάδα, από το 1931 ως τις ημέρες μας. Επέλεξε λοιπόν, να τον πλαισιώσουν στην παρουσίαση του βιβλίου του που πραγματοποίηθηκε σήμερα Τρίτη 4 Ιουνίου 2019, αποκλειστικά γυναίκες δημοσιογράφοι, κλείνοντας, με αυτόν τον τρόπο, το μάτι σε ιστορίες που έχουν να κάνουν με τη γυναικεία εγκληματικότητα, εκδικητικότητα, αλλά και ευρηματικότητα, καθώς όπως ο ίδιος εξήγησε, «οι γυναίκες έβρισκαν πάντα πολύ πιο ευφάνταστους τρόπους από τους άνδρες για να σκοτώσουν».

Η Σία Κοσιώνη από τον ΣΚΑΪ, η Μάρα Ζαχαρέα από το Star, η Δώρα Αναγνωστοπούλου από την ΕΡΤ, η Ρίτσα Μπιζόγλη από τον ΑΝΤ1 και η Φαίη Μαυραγάνη από το Open μοιράστηκαν με το πολυάριθμο κοινό που βρέθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τις εντυπώσεις τους από το νέο βιβλίο του Πάνου Σόμπολου, αλλά και προσωπικές τους εμπειρίες, από τη γενναιοδωρία με την οποία εκείνος τις είχε στηρίξει και εμπνεύσει στα πρώτα τους δημοσιογραφικά βήματα.

Ξεκινώντας λοιπόν την αφήγηση-καταγραφή από το 1931, χρειάστηκε να κάνει ενδελεχή έρευνα. Να διασταυρώσει πηγές, να ανοίξει σκονισμένα δικαστικά και αστυνομικά αρχεία, να ζωντανέψει μνήμες και εικόνες που εντόπισε μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες και ξεθωριασμένες μαρτυρίες. Κάποιες άλλες υποθέσεις φυσικά, τις έζησε ως δημοσιογράφος, προσπαθώντας να τις καλύψει όπως πάντα, με σεβασμό και τεκμηρίωση.

«Γιατί να το κάνει;»

Ενα από τα βασικότερα συμπεράσματα που προκύπτουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, είναι πως οι γυναίκες, επιλέγουν εντελώς διαφορετικούς τρόπους για να σκοτώσουν. Συνήθως, προέρχονται από ένα τοξικό, κακοποιητικό περιβάλλον, στο οποίο στη συνέχεια στρέφονται με εκδικητική μανία. Η Δώρα Αναγνωστοπούλου στάθηκε ιδιαίτερα στην ερώτηση-απορία που διατρέχει όλο το βιβλίο του Σόμπολου: «Γιατί να το κάνει; Γιατί να σκοτώσει;». Ειδικά όταν πρόκειται για αποτρόπαιες υποθέσεις βρεφοκτονίας: «Μα γιατί δεν άφησαν τα μωρά τους σε μία πόρτα; Γιατί έπρεπε να τα πνίξουν; Γιατί να μην εγκαταλείψουν απλά τον βάναυσο σύζυγο;».

«Μακριά από φροϋδικά πασαλείμματα και υπεραπλουστεύσεις, ο ίδιος προτιμά να μην απαντήσει» είπε χαρακτηριστικά η δημοσιογράφος της ΕΡΤ.

Προχωρώντας η ενδιαφέρουσα συζήτηση, ήρθαν στο προσκήνιο και χαρακτηριστικές πτυχές της ελληνικής κοινωνίας σε ό,τι έχει να κάνει με την αντιμετώπιση μίας γυναίκας δολοφόνου από την κοινή γνώμη. Οπως για παράδειγμα, ότι τις γυναίκες τις κατατρέχουν χαρακτηρισμοί του τύπου «μέγαιρες, αράχνες, άσπλαχνες, πανούργες», ενώ την ίδια στιγμή, εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί από άνδρες, συχνά αποκαλούνταν ως «εγκλήματα τιμής» και αντιμετωπίζονταν σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και με κατανόηση από πολλούς.

Η Σία Κοσιώνη χαρακτήρισε τον Πάνο Σόμπολο «πατριάρχη του αστυνομικού ρεπορτάζ» και θυμήθηκε πως όταν η ίδια, στην αρχή της καριέρας της, το υπηρέτησε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, κάθε βράδυ έπεφτε κατάκοπη για ύπνο, καθώς «το σωματικό και ψυχικό σθένος που απαιτεί αυτός ο τομέας είναι τεράστιο».

Γυναίκες: δολοφόνοι με φαντασία

Η ίδια, αναφέρθηκε στο ότι τα εγκλήματα που προέρχονται από γυναίκες στην Ελλάδα, είναι της τάξης του 8-10%, «είναι όμως πιο πολύπλοκα, διαθέτουν μεγαλύτερη φαντασία. Οι γυναίκες μηχανεύονται πολύ ευφάνταστους τρόπους όχι μόνο στο πώς θα σκοτώσουν, αλλά και στο πώς θα καλύψουν τα ίχνη τους. Στο έγκλημα αποτυπώνεται και το ίδιο το ξέσπασμα της κάθε γυναίκας. Κάποιες είναι κακοποιημένες, κάποιες απλώς διαταραγμένες, κάποιες άλλες επιλέγουν να τα ενορχηστρώσουν όλα και να αναθέσουν την εκτέλεση σε κάποιον άλλο, συχνά στον εραστή τους».

Η Μάρα Ζαχαρέα, αφού ξεκαθάρισε ότι οι κυρίες του πάνελ είναι πολύ αγαπημένες μεταξύ τους και δεν τρέφουν κανένα δολοφονικό ένστικτο, είπε πως δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο Πάνος Σόμπολος αποτελεί υπόδειγμα για πολλούς νέους δημοσιογράφους, οι οποίοι λένε «θέλω να εξελιχθώ στη δουλειά μου, θέλω να γίνω Σόμπολος!».

Η Φαίη Μαυραγάνη μίλησε για το πόσο την είχε βοηθήσει ο Πάνος Σόμπολος στα πρώτα της βήματα στην ΕΡΤ και θυμήθηκε την πολύτιμη συμβουλή που της είχε δώσει όταν εκείνη, άπειρη και πελαγωμένη, είχε κληθεί να καλύψει τους σεισμούς στο Αίγιο: «Βλέπε και λέγε. Βλέπε και λέγε…».

Οι φόνισσες της διπλανής πόρτας

Η Ρίτσα Μπιζόγλη ανέφερε πως το βιβλίο είναι γεμάτο από ιστορίες γυναικών «της διπλανής πόρτας» που κατέληξαν να γίνουν μύθοι και τραγούδια. «Τα εγκλήματα, γραμμένα με τον μοναδικό τρόπο του Πάνου Σόμπολου, διαβάζονται πολύ γρήγορα, πριν το καταλάβεις. Σε τόσο έντονες ιστορίες, υποσυνείδητα πάντα παίρνουμε θέση» παρατήρησε.

Εχοντας αφήσει τις κυρίες να μιλήσουν πρώτες, όταν ο δημοσιογράφος και συγγραφέας πήρε τον λόγο, καθήλωσε το κοινό με τις αναφορές σε κάποια από τα «γυναικεία» εγκλήματα που καταγράφει στο βιβλίο του. Μίλησε για τη δολοφονία του αρχιμανδρίτη Ανθιμου, από την 42χρονη Κάτια, η οποία τον αποκαλούσε «ο επίγειος θεός μου» ώσπου μια μέρα, φόρεσε καπέλο κρύβοντας τα χαρακτηριστικά της, του έστησε ενέδρα στη Νέα Σμύρνη και τον σκότωσε. Ο σύζυγός της παρ’ όλ’ αυτά, την περίμενε, την στήριξε και όταν εκείνη αποφυλακίστηκε, γύρισε στο σπίτι τους.

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται 40 υποθέσεις ανθρωποκτονιών από το 1931 ως σήμερα, που διατρέχουν τη νεότερη ελληνική ιστορία και κοινωνία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, «πρωταγωνίστρια είναι η γυναίκα, είτε ως φυσική, είτε ως ηθική αυτουργός» τόνισε ο Πάνος Σόμπολος.

Το κοινό συχνά ξεσπούσε σε γέλια ακούγοντας τον γλαφυρό τρόπο με τον οποίο ο δημοσιογράφος περιέγραφε πώς μία γυναίκα έφτανε στο σημείο «να ξαποστείλει / να στείλει στον άλλο κόσμο έναν άνδρα που της έκανε τον βίο αβίωτο».

Καημένε Αθανασόπουλε…

Η περιβόητη δολοφονία του Δημήτρη Αθανασόπουλου το 1931 έχει ιδιαίτερη θέση στο βιβλίο. Το πτώμα του πλούσιου εργολάβου βρέθηκε τεμαχισμένο μέσα σε δύο μεγάλα τσουβάλια που είχαν ριχτεί στις όχθες του Κηφισού ποταμού στις 6 Ιανουαρίου 1931. Μετά τις ομολογίες τους, ανακαλύφθηκε ότι το έγκλημα διέπραξαν οι οικείοι του Αθανασόπουλου και συγκεκριμένα, φυσικός αυτουργός ήταν ο ξάδερφος της γυναίκας του Αθανασόπουλου, ο 19χρονος Δημήτρης Μοσκιός και ηθικοί αυτουργοί και συνεργοί η γυναίκα του Σοφία (Φούλα) Αθανασοπούλου, η πεθερά του Αρτεμις Κάστρου και η υπηρέτριά τους Γιαννούλα Μπέλλου. Παροιμιώδες και το άσμα «καημένε Αθανασόπουλε τι σου μελλε να πάθεις / απ’ την κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις».

Ενα στοιχείο που εξέπληξε και τον ίδιο τον αστυνομικό ρεπόρτερ κατά τη διάρκεια της έρευνας που έκανε για το βιβλίο, ήταν πως μέχρι το 1972, τελευταία χρονιά που ίσχυε η θανατική ποινή στην Ελλάδα, είχαν εκτελεστεί συνολικά τέσσερις γυναίκες, τις οποίες και ανέφερε. Μία γυναίκα δηλητηρίασε με παραθείο μάνα, αδελφό και ένα πεντάχρονο παιδάκι. Μία άλλη, με τη βοήθεια του γιου της, βασάνιζε την έγκυο νύφη της και στη συνέχεια την πέταξε στην στέρνα και την έπνιξε, ενώ έκλαιγε γοερά και παραπλανητικά για να καλύψει το έγκλημά της. Μία τρίτη, έριξε παραθείο στη φασολάδα του γαμπρού της. Και η φονική τετράδα που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, συμπληρώνεται από μία «θρησκευόμενη γυναίκα», που πολτοποίησε με αξίνα το κεφάλι του άνδρα της, ενώ εκείνος κοιμόταν.

Μία άλλη ιστορία που όταν την περιέγραψε ο Πάνος Σόμπολος το ακροατήριο αναστατώθηκε, ήταν και η εξής: μία 19χρονη δηλητηρίασε αδελφό και πατέρα και προσπάθησε να δημητηριάσει και τη μάνα της αλλά εκείνη προσκομίστηκε εγκαίρως στο νοσοκομείο και σώθηκε, για έναν και μοναδικό λόγο. Ηθελε να εξοντώσει τους πάντες για να ζήσει ανενόχλητη τον έρωτά της με τον 74χρονο εραστή της, που ήταν ο παππούς της! Και όλα αυτά, συνέβησαν στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’50. Αυτά, και άλλα πολλά, περιμένουν υπομονετικά να τα διαβάσετε στα «Εγκλήματα γένους θηλυκού στην Ελλάδα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News